Vriendinnen en hun kinderen

Een van mijn Australische vriendinnen is een leuk mens. We komen heel erg goed overeen en beschouwen onszelf als 'soulmates'. Leuk dus, en fijn om te weten dat er iemand in de buurt is waar je altijd terecht kan.
Enige probleem: haar kinderen. Zoon is Senne's vriend. Maar soms kan het ventje erg stout zijn. Dan luistert hij niet, beïnvloedt Senne op een slechte manier en spookt samen met hem allerlei dingen uit. Boos zijn helpt gewoon niet, hij hoort niets. En 'stop' is een woord dat niet in zijn woordenboek staat. Hij heeft nog een kleine zus. Een leuk en fijn meisje en Senne speelt ook graag met haar. Maar dat is buiten grote broer gerekend. Hij zal fysiek vechten met Senne, zodat die toch maar niet naast zijn zusje zou zitten of met haar zou spelen. Echt erg. Vriendin ziet dat natuurlijk ook, en probeert wel in te grijpen, maar ook zij heeft weinig vat op haar zoon.
Gisteren was hij hier en op een bepaald moment weer volledig buiten zijn zinnen. Ik heb me moeten boos maken terwijl Vriendin erbij stond. Ze is daarna snel vertrokken, uit schaamte voor haar kinderen. Ikzelf was ook behoorlijk over mijn toeren. Meestal ga ik nogal vlot over zulke dingen, maar gisteren zat het mij blijkbaar allemaal wat te hoog.
Moeilijk, want ik beschouw Vriendin en haar man goede vrienden. En meestal zijn hun kinderen best OK, maar soms... grrr.