dinsdag 30 september 2008

Ziezo

De eerste werkdag zit erop en het is allemaal goed meegevallen. Ik ben eigenlijk druk bezig geweest om alles in orde te maken: auto halen, veiligheids-snelcursus volgen, boodschappen doen... En ik was op een vlotte 40 minuten terug thuis 's avonds. Dat zal allemaal dus wel in orde komen.

Vorige weekend was het weer een lekker weertje en daar hebben we dan ook deftig van geprofiteerd: zaterdag in de namiddag even naar Whale Beach en zondagmorgen waren we om 8u al op stap met Jacquay en Bruce en Cameron en Chloe voor een stevige ochtendwandeling (8 km) naar Bobbin Head. En om 11u30 waren we weer thuis. 's Avonds mochten we dan bij Hans en Babs gaan BBQ-en, altijd geslaagd!

En nu is het schoolvakantie, gisteren hebben de kinderen een dag doorgebracht in YMCA en ook dat viel in de smaak. Vandaag zijn we gaan zwemmen met de mama en broer en zus van Jessica en nu ga ik alles beginnen klaarzetten voor onze kampeertrip van volgend weekend. Mijn dagen zullen vanaf nu behoorlijk gevuld zijn... geen tijd meer voor gelanterfanter enzo.
Hmmmm.

woensdag 24 september 2008

Al goud wat blinkt

Year 5 is hier blijkbaar het jaar van de meer-nachten-uitstappen.
Rune ging maandag en dinsdag op zoek naar goud in Bathurst, 4 uur ten Noordwesten van Sydney.
Ze bleven een nachtje slapen en mochten in de rivier op zoek naar goud door 'panning', met de zeefpan. En inderdaad, de buit is binnen: enkele piepkleine stukjes, ongeveer 20 $cent waard, staan nu in een flesje te blinken op de kast.

Bloemekes

Zondag hadden we samen met Hans en Babs een geleide wandeling geboekt in Muogamarra Nature Reserve. Dat is een beschermd park, op een half uurtje van hier. Elk jaar wordt het park een aantal weken opengesteld voor publiek, bij het begin van de lente. Dan staan veel planten en bomen in bloei en kan je genieten van een prachtige natuur en super uitzichten over de Hawksbury River.

De meisjes hadden het alle twee klaar gespeeld om de dag door te brengen bij een vriendinnetje, zodat alleen dappere Senne en wij de 5 uur durende wandeling gingen meedoen.

Om 10u begonnen we eraan. Uiteindelijk bleek de wandeling op zich heel goed mee te vallen (kleine kinderen werden niet toegelaten), maar de uitleg van de gids vergde soms wat geduld en luistervaardigheid. Senne heeft de test met glans doorstaan, hij mag nog mee!
En we hebben weer schoon dingen gezien en leuke verhaaltjes gehoord.

Van hoog en ver en vlug

Intussen ben ik zaterdagmorgen terug naar Little Athletics gegaan. Alleen. Om mijn centen terug te vragen.
Onze kinderen hadden er dus echt geen zin in. Ze kunnen dan wel alle drie hard lopen en ver springen, maar als het niet in hun hart zit, heeft het toch geen zin. En ik zag het eerlijk gezegd niet zitten om elke zaterdagvoormiddag de kinderen naar een activiteit te sleuren met gezeur en gedoe. Op de koop toe moeten ze soms een half uur wachten voor ze aan het volgende atletieknummer kunnen deelnemen. En als het in de zomer 34 graden is, is dat niet echt aangeraden. Dat ze maar wat thuis spelen en zwemmen.

Feest

Vorige zaterdag vierde Rune haar verjaardag. Het was een heerlijke dag: 30 graden en het zwembad water was intussen zo'n 20 graden. Ik had niets te zeggen in het hele gebeuren, Rune zou het allemaal zelf regelen. Ze had 9 meisjes uitgenodigd en 3 jongens. En het was duidelijk vanaf de eerste minuut: de hormonen vlogen vrolijk door het huis. De sfeer is helemaal anders met jongens erbij, er is heel veel gegiechel en gefluister. Als ik mij goed herinner, deden wij zo als we veertien waren. Ik heb het nu met mijn eigen ogen gezien: de hele tralala begint dezer dagen drie jaar vroeger! Ocharme, ik had zo graag gewild dat ze nog wat langer kind konden zijn...

Uiteindelijk verliep alles allemaal nogal vlot, ze hebben een keer of 4 in het zwembad gezwommen en voor de rest op de trampoline gespeeld. Alleen naar het einde toe hadden ze wat hulp nodig, dan sloeg de verveling toe. Ik heb dan even een poging ondernomen om met hen wat spelletjes te spelen, maar gezag is duidelijk niet iets wat van mij uitstraalt. En misschien sta ik gewoon hopeloos achter... spelletjes spelen... Maar ik heb een excuus: drie jongens met een verschrikkelijk grote bek (het zouden mijn zoons moeten zijn...), die indruk moesten maken op 5 meisjes met razende hormonen en 4 anderen met totale desinteresse. Buiten de school dan nog, waar gezag, luisteren en respect een enorm grote rol spelen. Ik moet u niet vertellen hoe moeilijk het dan is om iets uitgelegd te krijgen zonder de meest onnozele commentaren naar uw hoofd geslingerd te krijgen. Dat weten we dan ook weer. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat Rune heeft genoten van haar namiddag!

donderdag 18 september 2008

Ziekskes

Senne is vandaag voor het eerst een volledige dag terug naar school gegaan in een week.
Het is echt een vies beestje dat hier rondwaart, want we hebben enkele keren geprobeerd om hem terug te laten keren, maar ik kreeg telkens telefoon van de school: kom maar terug, hij heeft weer hoofdpijn en soms ook koorts.
Laten uitzieken was de boodschap en dus had Senne een rustige week bij mij.
Nog 6 dagen school en dan begint hier de lentevakantie. Ze zijn er aan toe...

dinsdag 16 september 2008

Birthday Girl

11 jaar vandaag!

Proficiat, lieve Rune!

Warm!

De lente is serieus op gang aan het komen. Zaterdag was het zo maar even 27 graden. Dat kon wel tellen voor de eerste dag Little Athletics, dat nu elke zaterdagvoormiddag op het programma staat.
(Volgende keer een sappig stuk fruit meenemen en nog meer water). En in de namiddag wilden de meisjes graag het zwembad in. Geen probleem, zolang ik mag kijken naar twee miekes die proberen te zwemmen in water van 17 graden. Ze doen maar.
Het heeft niet lang geduurd, maar ze waren wel afgekoeld. Senne was intussen met Cameron aan het spelen en blijkbaar hebben zij ook in het zwembad gezeten. Brrrr.

En zondag kregen we dan regen en een heus onweer op 'onzen bult', maar het bleef wel warm.
De kinderen zijn intussen ook ingeschreven bij de Nippers in Freshwater Beach. Dat begint op 11/10 voor het eerst.

Enfin, het ziet er goed uit. Ook voor de rest van de week. Joepie!

donderdag 11 september 2008

Number 1

Vandaag vond op school het jaarlijkse Athletics Carnival plaats op school.
De 3 jongste jaren (Kindy, Y1 en Y2) strijden dan om de eer en een stickertje door zo snel mogelijk te lopen.

Senne deed ook mee en dus trok ik met Luna, die duidelijk beter is (ze is weer volop het huis op stelten aan het zetten met haar broer as we speak), naar de school-oval. Alwaar er nog een 100-tal andere ouders waren om te supporteren. Op deze mooie dag (20 graden vandaag) is dat altijd een leuk uitje...

Senne liep bij de 6-jarige jongens. Maar hij voelde zich niet zo lekker en de juf vond al dat hij niet helemaal zichzelf was. Hij ging toch meelopen. Hij won zijn reeks. En daarna de finale.

En dan heb ik hem mee naar huis genomen, hij voelde zich echt niet in zijn sas.

We zullen morgen zien... Luna gaat alvast terug naar school morgen!

Papa

Vorige zondag was het papa-dag in OZ en dat werd uiteraard uitbundig gevierd met cadeautjes en een lekker ontbijt. En gisteren deden we het allemaal nog eens dunnetjes over voor papa's verjaardag.

2001

En hoe langer ik erover nadenk en erover lees, hoe meer ik denk dat iets niet klopt.
We zullen het misschien nooit weten...

Buik

Vorige week stond in de Snippets, de wekelijkse nieuwsbrief van de school, dat er zoveel kinderen ziek zijn. Er waart hier dezer dagen een vies beestje rond, dat buikpijn, darm-strubbelingen, maag-roersels, hoofd-kloppingen, zweetkoorts en zelfs een hoestje veroorzaakt. Overal rond mij hoorde ik horrorverhalen over heelder families, die allemaal tezamen op de zetel lagen te lijden, alnaar Oprah kijkend, badend in het zweet, om de 20 minuten naar de WC hollend, om dan in de file te gaan staan voor hun eigen WC, ah ja, want de mama zat er net op en boven zat de papa...
Of zo. Want ik was er uiteraard niet bij.

En ik maar denken, zijn we daar weer goed aan ontsnapt...

En vorige dinsdag: lap!
Luna. Op de zetel, badend in het zweet, Toy Story, Buscopan, WC open, rijst en platte kaas.
En ocharme, deze morgen een vreselijke nachtmerrie. Dat ze appendicitis had en dood ging...
Zelden het kind zo bang gezien.

woensdag 10 september 2008

dinsdag 9 september 2008

Plannen

Sydney-Alice Springs
5 dagen kamperen rond Uluru
Rood zand, kamelen en straffe zon.

Alice Springs-Darwin
5 dagen kamperen in Kakadu
Krokodillen, muggen en dikke spinnen.

Darwin-Cairns
5 dagen Great Barrier Reef
Wit zand, haaien en Nemo.

Cairns-Sydney
Afkicken.

Ergens binnen enkele weken. Tijdens de schooldagen, want dat kan hier.

Hoera.

Weduwen en wezen verenig u!

Wezen in dit geval. Een stuk of dertig.
Van elke kleur en in elke maat wel eentje.
En soms lijken er twee wel heel erg op elkaar en kunnen we denken aan een herenigingsceremonie. Maar meestal blijkt het ijdele hoop, schelen de randjes net een mm of twee of is de kleur of de maat net niet hetzelfde.
Sommigen zijn al heel erg lang wees, anderen nog maar net. En dan ben ik op mijn hoede. Dan ga ik op zoek naar hun wederhelft. Soms weet ik meteen waar nummer 2 zich bevindt. Zoals eentje van Senne's uniform, die ergens achter Cameron's tuin in de beek ligt. Die was meteen na het uitspelen ribbedebie. Maar meestal kom ik van een kale reis thuis. Niets, nada, nothing te vinden. Niet beneden, niet boven, niet buiten.

En na een zoveelste blikworp op mijn mini-wasmandje vol, ben ik stilaan de wanhoop nabij...
Wie eet nu sokken?

maandag 8 september 2008

Gr...

Sinds enkele weken ga ik Senne's juf wat helpen in de klas op maandag. Er wordt dan gelezen, geschreven, gespeld en gekleurd.

De kinderen zijn in vier groepen opgesplitst, per leesniveau. Ze krijgen elk een boekje om luidop te lezen. We zijn met twee, dus de logica zegt dat twee tafels alleen moeten beginnen werken. Stel u voor: 14 6- en 7-jarigen die een half uur alleen moeten spellingsoefeningen maken, in stilte, haha... u kan zich waarschijnlijk levendig voorstellen: de electrische slijper draait op volle toeren, hele weekendverhalen worden uit de doeken gedaan, stiften en potloden vliegen door de lucht, iedereen moet opeens naar de WC, de vloer moet nodig geboend worden en 7 ijverige kindjes smeken om rust. En intussen concentreren juf en ik ons op voorlezende kinderen aan een andere tafel.

Na het voorlezen moeten de kinderen iets schrijven over het boek. Soms worden hele pagina's vol gepend, soms verschijnt maar een zinnetje op het blad, concentratie is een groot probleem. Het spellingboek is een andere uitdaging: elke week komt een bepaalde klank aan bod en worden enkele woorden gegeven. Daarmee moeten ze dan zinnen schrijven.
Gelukkig hebben ze anderhalf uur om alle taken te volbrengen.

Vandaag was het de klank gr.
Gelezen in een van de schriften: 'my brother was annoying me so hard that i was angry and turned green'

Ik heb al voorgesteld aan de juf om meer mama's in te zetten, er zijn er immers zoveel thuis. Maar ze wil er niets van weten, de kinderen moeten leren zelfstandig te werken. Daar kan ik nog wel in komen, maar het gaat duidelijk ten koste van sommige kinderen: enkele onder hen, vooral diegene die in de middenmoot zitten, hebben soms hulp en aandacht nodig en dat gaat op die manier wat verloren. Senne maakt intussen wel fantastische vooruitgang en schrijft ook al deftige volzinnen en korte verhaaltjes. Iedereen fier hier.

Chaos, ik zeg het u. Om zot van te worden. Ze krijgen te weinig geld, zeker weten.

vrijdag 5 september 2008

Ze doen dat hier ook (2)

Dat is: onschuldige kinderen een fatsoenlijke medische behandeling ontzeggen.

Steunen, die zaak!

woensdag 3 september 2008

Ze doen dat hier ook

Staken. De leerkrachten op school. Voor iets, ik vermoed voor meer centen. Gisterenmorgen, van 9 tot 11u. Er was wel opvang voorzien, maar de kindertjes moesten aan hun tafeltjes in de klas waarschijnlijk juffen tekenen met een droef gezicht en een lege portemonnee. Voor de volledige 2 uur. Die emotionele last wilde ik mijn kinderen niet aandoen en vermits ik nogal sociaalvoelend ben, dacht ik ook aan de emotionele toestand van de vriendjes van mijn kinderen. Wie weet zou dat later op de dag overstralen, of zo... Dus had ik gisterenmorgen 5 kinderen. Cameron was hier en Jessica. Brydie bleek al vroeg overgeleverd te zijn aan de stakers. (Ik zag ze 's avonds terug en ze leek nogal normaal te doen, maar dat kan schijn geweest zijn).
Om hun geesten een beetje te laten ontluchten en hen sterk te maken voor de rest van de dag, trokken we naar de oval hier om de hoek. De jongens konden daar hun energie wat kwijt door tegen een bal te stampen (beter dan tegen zuslief) en ik ging mee om met Luna wat te tennissen. Die moest wat one-on-one hebben en met graagte wil ik dan wel tegen een balletje meppen op het gras. Rune en Jessica bleven thuis, die hadden blijkbaar weer veel geheimen te vertellen. En Jessica kon haar toestand van de avond ervoor wat goedmaken: ze had aan Rune een griezel-iets-met-spiegels-verhaal over Bloody Mary verteld en dat lag blijkbaar nogal gevoelig. Het was moeilijk om Rune 's avonds in bed te krijgen en ze is bijgevolg, na grondige inspectie van kasten en bedden, met het licht aan in slaap gevallen. Mijn verhaaltjes over drankjes met tomatensap en selderzout en alcohol en Moeke die dat graag drinkt en mama die daar op tijd en wijlen en in de juiste omgeving ook wel kan van genieten, werden volledig genegeerd. Dan wil een mens eens iets delen met haar kinderen ...

Enfin, de oval, daar wilde ik het eigenlijk even over hebben.

De 'OVAL' is een algemene term en dat is een beetje zoals 'voetbalveld' bij ons. Maar er is, dames en heren, een verschil. Er zijn voetbal ovals, rugby ovals, hockey ovals, atletiek ovals en baseball ovals. Allemaal zijn het stukken gras, aangelegd door de gemeente en mooi onderhouden. De juiste sportveldlijnen zijn aangebracht (eigenlijk wordt het gras afgebrand, dus het zijn zwarte lijnen hier) en er staan goals op.
Maar waar ik me dus elke keer over verbaas, is over de fysieke toestand van die ovals. Het zijn openbare velden, iedereen kan er dus op, dag en nacht. En toch is dat altijd zo netjes en verzorgd, nooit gezien. Op dat vlak hebben de mensen hier echt wel discipline. Er staan op de meeste ovals WC's voor mannen en vrouwen, die altijd open zijn. (Maar waag het als vrouw niet om een mannen-wc binnen te gaan (of omgekeerd), want u wordt ter plekke publiekelijk uitgekafferd of ze halen er de security bij! U moet maar wachten. En uw meisjes van 3 ook. Het zijn duidelijk mannen die de regels opstellen, die moeten meestal de vuile broeken niet opruimen en wassen...)
Enfin, ik durf daar zonder probleem mijn ding te doen, er is altijd WC papier, u kan zonder schroom het kleine kamertje verlaten, want de wc werkt en diegene die na komt, zal u nooit een vieze blik moeten toewerpen. Ze zijn ook altijd proper. Hier mag u gerust op de bril gaan zitten. (Even ter zijde, ik las onlangs dat de voortduw stang van een winkelkarretje viezer is dan de bril van een openbare WC. Lijkt me logisch, niet?)

Terug enfin, de oval. Dikwijls drinkfonteintjes of kranen met een lavabo. De kranen zijn mooi dicht, lopen niet, lekken niet. En dikwijls een gas- of electrische BBQ met een picnic-tafel. Ook de barbie werkt altijd, het gebruik is gratis en ze zijn meestal proper genoeg om er zo uw vlees op te gooien.
Ik vind het straf, zoveel menselijke goedheid.

De ovals worden gebruikt om te sporten en te socialisen (meestal mama's met kleinere kinderen die een play-groep hebben en hun kinderen als voorwendsel gebruiken om twee keer per week eens goed te gaan roddelen). En ook om de hond uit te laten (voor mensen die geen kinderen hebben, of kinderen op school of kinderen thuis al weg en die ook eens stevig willen roddelen).

Tijdens de week zijn sommige pleinen volledig ingenomen door de honden. De beestjes kunnen spelen met hun vriendjes en er staat een bakje water klaar. En ik zie het u al denken: oei, en al de 'overlast', de hondendrollen in alle soorten, vormen en geuren? Ik moet u teleurstellen: als u hier een hond heeft en u laat die eender waar uit zonder dat u een speciaal-op-maat-gemaakt-in-de-juiste-kleur-opgeborgen-in-een-trendy-plastieken-zakjes-bot-om-aan-de-leiband-te-hangen-zakje bij heeft om de achterblijfselen op te rapen, wordt u aanschouwd als een crimineel sujet. M.a.w. hier rapen ze alles op 'after the dog'. Ik mocht het laatst eens meemaken, doordat wij het genoegen hadden eens op de hond van onze vrienden te passen. Rune kon het beestje niet met rust laten en ze moest en zou de leiband vasthouden. Tot Buddy aanstalten maakte om iets te lossen en toen moest ze opeens dringend iets anders gaan doen... Ze ging nog eens nadenken over een hond.
En ik zie u nog denken: en waar laat je die zakjes dan? Mee naar huis, in uwe zak, want we zijn goed opgevoed en we gooien niets op de grond? Nee, in de vuilnisbak natuurlijk, er staat er wel een om de 10 meter (en anders gooi je het zakje in de vuilnisbak van de buurman, die staat ook buiten en vuilnis wordt hier toch niet gewogen). De openbare vuilnisbakken worden op tijd geleegd, zelden een gezien die overloopt. Enige bedenking die ik heb: hopelijk zijn het bio-afbreekbare zakjes, want een hele vuilnisbak vol plastic zakjes met hondendrollen in, is niet bepaald milieuvriendelijk...
Maar we gaan niet moeilijk doen, zo zijn we niet.

Kortom, ik kan het u vertellen: het is echt prettig om met je gevolg, of dat nu twee of vier poten heeft, op een openbaar grasveld te kunnen komen, waar dat gevolg kan spelen, lopen, rollen en springen, op blote voeten, zonder dat je bang moet zijn voor vieze schoenen/kleren en glas/drollen en als je weet dat je ten allen tijde een beetje water kan vinden en er een plaats is voor de hoogste nood...
En afgezien daarvan, zijn ze meestal ook nog mooi, veilig en is er parkeerplaats.
Ik ben voor.

maandag 1 september 2008

Foto's Berry Kamp

We hebben de foto's van Rune's schoolkamp in Berry. Het moet daar leuk geweest zijn!

Lente

Vanaf vandaag begint de lente officieel in Australië. Ik ben er helemaal klaar voor.
De winter is hier prachtig geweest: frisjes, maar heel erg droog en heel zonnig.
Als de lente ook zo is, komt dat hier zeer goed!
Jammer dat u het niet kan ruiken, de heerlijke bloesemgeurtjes die hier voorbij vliegen, zijn fantastisch...

Wandeling nummer elvendertig

Het was al twee weekends geleden, dat we nog een wandeling hadden gemaakt, dus gisteren moesten we er nog eens uit. Hans en Babs gingen mee en ook de Nederlanders Liesbeth en Ilco, met hun kinderen. Het werd een strandwandeling van Dee Why naar Curl Curl, een km of 7 en we hebben er een uur of vier over gedaan. Resultaat: Luna en Senne tot op hun vel nat, hoewel het maar 18 graden was (maar het water ook zo iets, denk ik). Enfin, het was weer eentje voor de boekskes, waarlijk zeer schoon!

Lachen geblazen

Sinds kort zijn Filip en ik begonnen aan 'Het eiland'. Het heeft een tijd geduurd voor Filip het aandurfde, zo al dat Vlaams, maar we zijn waarlijk verkocht! Gieren, man!