Laatste dag 2

Om te stemmen op de poll hiernaast!

Blog Dag 2007

Vandaag 31 Augustus 2007.

Hi, I'm Nir Ofir. blogDay initiator.

Did you know that the majority of blog Readers read a very small number of top blogs? Is this social media?

I initiated the blogDay in 2005 with the belief that bloggers should have one day which will be dedicated to discover new blogs and expose them to the world. Celebrate with is in August 31st.

Klik op de link hieronder, misschien vind je wel schatten tussen al die blogs!
Veel plezier.

Laatste dag

Van de vakantie in België. Ik kan het me nog zo voorstellen, die laatste dag, nog even vlug een uitstapje, of gewoon thuis. En dan alles klaarzetten in het weekend: boekentassen, kleren, schoenen en boodschappen doen om de brooddozen te kunnen vullen. Spannend toch? Ook voor de kinderen: hoe gaat de juf meevallen, wie is er weg en wie komt erbij? Ik kan het mij nog levendig herinneren, die eerste dagen in de lagere school. Toen vond ik het nog leuk, daarna niet meer :-)
Dus, aan alle lieve kindjes in Vlaanderen: heel veel succes en een geweldig nieuw schooljaar gewenst!

Ik was gisteren heel gelukkig: ik was al even naar mijn MP3-speler op zoek en gisteren heb ik hem teruggevonden (nu aan het spelen: Marianne Faithfull met Guilt). Nu kan ik er ook de Start To Run podcasts met Evy Gruyaert opzetten en beginnen lopen, dat zijn mijn goede voornemens voor de lente, die morgen begint.

Gisteren heb ik nog een 'projectje' afgewerkt (met mijn geweldige muziek in de oren), dat hier al maanden naar mij lag te kijken: enkele kunstwerkjes van de kinderen inkaderen en ophangen. Ik ben er zelf heel tevreden over, kijk:





Intussen rijden de kinderen en ik vlot met onze fietsen overal naartoe. We rijden naar de scouts (later meer hierover) of naar de supermarkt. En telkens we ergens verschijnen, in onze fluo vestjes en met de fietshelmen op, krijgen we reacties. Die gaan van 'jullie hebben moed!' tot (in opperste verbazing) 'komen jullie met de fiets??!!' Logisch, want fietsen doe je hier op een gesloten parcours, in een nationaal park of op een speciaal aangelegd toeristisch fietspad. Ik moet toegeven, het is niet echt veilig, de kinderen moeten altijd op de stoep rijden, want de automobilisten zijn het hier echt niet gewoon! Maar hopelijk gaan er ook hier stilaan meer mensen de fiets gebruiken, da's goed voor het milieu!
(Toepasselijk liedje voor het schrijven van de blog in mijn oortjes: 'Iedereen is van de wereld' van The Scene)!!

Intussen beginnen hier in huis de tienertoestanden te verschijnen: gisteren kwam Rune thuis met de boodschap dat ze ECHT wel een GSM wil voor haar verjaardag. Ze wordt immers 'AL 10 JAAR, mama! En daarbij, IEDEREEN in de klas heeft een GSM!!!' Uiteraad kwamen mijn vragen zoals 'wie gaat dat betalen?' en 'Waarvoor heb je die nodig?', maar daar had ze uiteraard ook overal een antwoord op. Die kreeg ik met tranen en alle theatrale talenten die Rune rijk is...
Ik kan mij heel goed haar situatie inbeelden en ik weet hoe het voelt als IEDEREEN in de klas iets heeft en jijzelf niet. Maar wij blijven erbij dat we haar nog te jong vinden, ze een GSM helemaal niet nodig heeft en dat inderdaad toch allemaal veel kost. Maar hoe pak ik dat verdorie toch weer goed aan? Het is haar verjaardagswens... (en nee, liever geen GSM vanuit België aub!) Help!!!

Hemels gebeuren

Super!

Een heerlijke temperatuur, een klare hemel en dan dit:

Echt wel een indrukwekkend schouwspel!

Bij een maansverduistering trekt de maan door de schaduw van de aarde. Er ontbreekt een ‘hap’ uit de volle maan en die wordt steeds groter totdat de maan volledig door de donkere schaduw van de aarde wordt ‘opgeslokt’. De maan is dan niet helemaal onzichtbaar, maar straalt nog met een donkere, oranje-rode gloed. Het zonlicht dat door de atmosfeer dringt is rood, vandaar de rode gloed op de verduisterde maan.

Dit is ook nog leuk:
het zicht vanaf de maan!

Tram 4

Proficiat Tom!

We feesten dit weekend in gedachten mee...
Geniet ervan!

Bloggen

Het lukt me voorlopig niet om een groter filmpje op de blog te zetten. Ik blijf proberen. Intussen vertel ik nog wat andere dingen.

Om te beginnen: het is hier schitterend weer, gisteren 27, vandaag 25 graden! Ik zal binnenkort mijn portemonnee moeten bovenhalen en zomer uniformen kopen. De kinderen komen helemaal bezweet thuis. Wat wil je, alle knopen toe en das aan... ocharme!

Vorig weekend is er niet veel spectaculairs gebeurd, het was ook mooi weer en we zijn gewoon thuis gebleven en hebben klusjes opgeknapt. En gewoon spelen. Daar genieten onze kinderen ook wel van.

Luna werkt hard om wat leerstof in te halen. Vooral voor wiskunde staat ze iets achter op haar klasgenootjes. Ze is zelf heel erg gemotiveerd om haar 'sommen te doen'. Filip, met zijn engelengeduld, heeft haar dit weekend o.a. het concept 'uur lezen' bijgebracht (analoog en digitaal). Ze moet ook haar tafels beginnen oefenen en honderdtallen, tientallen en eenheden. Die dingen had ze allemaal nog niet geleerd in België. We hebben al eens gepolst bij de juf of ze geen bijles nodig heeft (misschien leggen wij het niet goed uit?) maar die is allerminst bezorgd en denkt dat Luna het allemaal al doende zal begrijpen... Ze is trouwens vol lof en gooit de hele tijd met complimentjes.

Rune en Luna, maar vooral Senne is in een KetnetKick-periode en maakt tekenfilmpjes en tekeningen. Ik denk dat we Ketnet wel een beetje missen. Er is wel ABC kids, maar dat is niet hetzelfde! Het is allemaal veel kinderlijker en een beetje flauw. Hier wordt niet vaak TV gekeken, Playmobil is nogal altijd ons nummer 1 speelgoed. Uren zijn ze er zoet mee. Gelukkig wordt het weer beter weer en hopelijk gaan onze kids dan meer buiten. Zwemmen zit er nog niet in, maar dat zal ook wel vlug komen.

Intussen zijn de voorbereidingen aan de gang voor de APEC-meeting van volgende week hier in Sydney. De hele stad zal op stelten staan. De veiligheidsvoorzieningen zijn ongezien, er worden straten afgesloten en waarschijnlijk staan er overal scherpschutters op de torens van Sydney. Je zou bang zijn om zelfs maar een windje te lossen op straat... Vreemd dat ze zulke meetings houden in het midden van een wereldstad. Hier zijn zoveel exotische eilanden in de buurt, die helemaal kunnen afgesloten worden...
Daarom zal Filip volgende week meestal thuis werken. Geen reden om problemen te zoeken, nietwaar?
Ook een hot topic: paardengriep! De paardenwereld in en rond Sydney is getroffen door een hoogst besmettelijke vorm van Horse flu. De hele paardenrace-industrie ligt hier op zijn achterwerk! Er zijn miljarden mee gemoeid en heel veel mensen hebben al miljoenen verloren. Er zijn geen races meer en bijgevolg geen weddenschappen, het race-toerisme krijgt een klap en de paarden kunnen niet volop trainen, het blijkt echt een ramp op vele vlakken.

En tenslotte een update over de muizen: ze groeien als kool, hun oogjes zijn open en ze worden hier vooral door de meisjes voortdurend gepakt. Dat moet, om ze tam te maken...

Assembly 3

Het lukt me vandaag niet om het leukste filmpje op de blog te zetten, maar ik geef niet op...
Morgen proberen we gewoon opnieuw!
Grtz

Assembly 2

Nog een Italiaans liedje.

Assembly 1

Hoera, ik ben erin geslaagd een filmpje te posten! Nu is het eind helemaal zoek :-)
Die blogtoestanden zijn zo verslavend! Maar goed, hierbij dus mijn eerste blogpost-met-film:

Donderdag was Assembly op school. De klas van Senne (KM) moest deze keer zorgen voor het 'goede verloop' ervan. Ter informatie: het evenement begint om 12u15 en eindigt om 12u55, net voor de lunch. De aanwezige klassen zijn Kindergarten, Year 1 en 2. Op Assembly worden de Merit kaarten en de speciale awards uitgereikt. De ouders van KM waren voor de gelegenheid uitgenodigd en zaten achterin. Ik stond klaar met de camera. De kinderen moesten in kleermakerszit op de grond zitten. De juffen zaten op een stoel naast de klassen. Op het filmpje in mijn volgende blogpost is te zien hoe de zitting begint en dat de kinderen moeten rechtstaan. Dat verloopt echter niet stil genoeg, dus moet het gewoon opnieuw. Daarna wordt een Australisch lied gezongen (het volkslied, denk ik? Zoals je ziet, ken ik er niets van!). Senne staat helemaal rechts en kent geen woord van het lied. Maar hij doet zijn best en doet dapper mee ALSOF hij de woorden kent. Op een bepaald moment begint hij aan zijn broek te friemelen. Ik dacht even: nu gaat ze helemaal naar beneden, maar gelukkig niet! Daarna ziet hij mij en begint rare snoeten te trekken. Ik moest zo lachen dat ik de camera niet kon stilhouden! Het is echt hilarisch!

Na het lied moesten de kinderen terug gaan zitten en komt de wat oudere onder-directrice (Mrs. H.) naar voren. Die begint daar toch een speech van 5 VOLLE MINUTEN af te steken over hoe alle kinderen toch echt op hun poep (achterwerk, voor de Nederlanders ;-)) moeten gaan zitten en luisteren en 'kijk eens naar al die ouders achteraan' (alle hoofden draaien) 'die zitten ook allemaal op hun poep en luisteren!' (op een stoel weliswaar, maar kom). En hoe ze toch al een aantal dingen heeft gezien waar ze niet van houdt, zoals praten en fluisteren tegen elkaar. Ik kon alleen maar denken: 'Beste mevrouw, hou het dan een beetje luchtig, a.u.b. en wees niet zo 'oud', dan kunnen de kinderen hun aandacht erbij houden! ZOOOOO SAAAAAAAI!!!! Ik zou ook in slaap vallen, echt. Maar goed, na een tijdje begon ze te vertellen over de maansverduistering van komende dinsdag (zie ook hier). Een jongetje van Year 2 wist er blijkbaar het één en ander van en wilde zijn kennis graag delen met de rest van de kinderen. Maar dat was buiten Mrs. H. gerekend, die maakte er gauw komaf mee en zei dat ze met hem later wel zou spreken over de maan! Vreemd...

Na een tijdje verslapte de aandacht zienderogen en was het tijd voor de uitreiking van de awards. Een hele resem kinderen werd naar voren geroepen. Ze kregen hun zelf verdiende kaartjes. Ze moesten een hand geven aan een klein jongetje vooraan (niet zeker wat zijn functie was) en dan met de kaart voor hun buikje op het podium gaan staan. Na een volle 20 minuten was dat ook weer afgehandeld. Intussen zaten alle kinderen van KM nog steeds vooraan op het podium. Ik zag Senne afzien, zolang moeten luisteren en niet bewegen! Op een bepaald moment ging hij op zijn rug liggen en ging hij een beetje naar het plafond staren.
Alles beter dan opletten! Iets in mij wilde heel de tijd roepen: "zet je recht, luister, blijf zitten!" Maar terwijl ik filmde, was ik eigenlijk aan het lachen. Wat ze die kids toch aandoen!

Enfin, na een tijdje ging het dan weer wat sneller vooruit. Ze mochten hun goed ingeoefende Italiaans liedjes zingen en met de vlagjes zwaaien. Op onderstaand filmpje en het filmpje in mijn volgende post zal je zien dat Senne er weer voor de helft naast zit. Maar hij doet wel goed mee!
De familie Holemans in Sissach zal hier dubbel van kunnen genieten!



De mystery-teacher werd nog bekend gemaakt. Zij was de geheime spion van Assembly. Zij moest zien wie de flinkste klas was, het stilst en het best luisterend. Die krijgen dan een speciale vermelding en een soort doorgeef-beker. KM had gewonnen, want GEEN ENKELE KLAS was echt heel flink geweest! Ik wist niet wat ik hoorde!

Helemaal op het eind mocht Senne ook iets zeggen. We hadden heel hard geoefend maar de juf moest toch een beetje helpen. Het laatste zinnetje gaat verloren in het geroezemoes. Toch flink van mijn zoon!



Ik ben er nog altijd niet uit of ik dit allemaal stimulerend vind of niet? Wat vinden jullie?

Nat

Wat Anne meestal ook doet als ze de auto heeft, is naar een indoor zwembad gaan met de kinderen. Dat van ons is nog IETS te koud (het water is nu ongeveer 15 graden en buiten is het even warm).

We zijn al een paar keer in het Aquatic Center in Lane Cove geweest en gisteren trokken we naar het Aquatic Center in Ryde, telkens een 20-tal minuutjes rijden. In de twee centra zijn er zwembadjes voor de kleintjes en voor de speelvogels, een uitsluitend-baantjes-zwembad, een zwembad om les te volgen, een spa en een cafetaria. Je kan dus rustig tijdens je zwembeurt frietjes met mayonnaise eten, of chips of een ijsje.

Ik hoef niet uit te leggen hoe mijn waterratten genieten. Alle drie voelen ze zich kiplekker in het water en het is een goeie uitlaatklep. Gisteren hadden we ook Kristen mee, een vriendinnetje van Rune.

Dikke pret! (En ik lees rustig 1 van mijn Humookes! Ja, ik weet het, ik zou moeten gaan baantjes trekken op dat moment, maar ik ben zo'n koud kieken, ik kan absoluut niet tegen kou hebben en de idee om uit dat warm water te komen en mij dan in een koude kleedkamer moeten aankleden, spreekt mij ECHT niet aan! Ik zal wel rustig wachten tot het hier 30 graden is en ik gewoon in het zonneke kan opdrogen :-))

Piep

Gisteren waren onze muizenbabies 10 dagen oud. Vanaf dan mag je ze uit de nest halen en aaien om ze tam te maken.
Onze materniteit had ook een dringende poetsbeurt nodig, 8 muizen kunnen een kwalijk geurtje verspreiden...

Dus, hier zijn ze dan: 5 wittekes, 1 blondje, zoals de mama en 1 zwarteke. Het zijn er dus 7 en geen zes, zoals we eerst dachten. Zoals je kan zien, zijn hun oogjes ook nog niet open. Dat duurt nog een dag of 4. Ze blijven wel gedurende 3 tot 4 weken melk drinken.
Ze zijn echt ongelofelijk schattig! En toch gaan er 5 terug naar de winkel, waarvan alle mannetjes! (Maar dat verschil kunnen we nog niet zien).

Een dikke proficiat

Voor GUUST,
hij wordt vandaag
8 JAAR!

Geniet van alle feestjes en dikke kussen van ons allemaal!
Senne, Luna, Rune
Anne en Filip
Lili en haar babies

Racen!

De racebaan is weer boven gehaald (de inspiratie komt zeker van dat feestje waar Senne vorige zaterdag heen moest).
Er ging een immense speelkamer-opruimactie aan vooraf en nu staat ze er:

Hopelijk komt er geen heibel van of ze gaat vliegen!

Filip weg

Maar hij komt terug, hoor. Hij is twee dagen in Melbourne gaan werken. Dat betekent dat ons Anne de auto heeft!!
En wat doet Anne als ze de auto heeft? Ermee rijden! Vandaag naar Ikea, nog steeds in het kader van de afwerking. Ik krijg namelijk ook serieus de seskes van rollen WC-papier die op de grond liggen te rollen en daar moest iets aan gebeuren. Naar Ikea gaan is een heel vreemde gewaarwording. Het is namelijk zo dat je het verschil tussen die van Zaventem en deze in Rhodes niet kan zien, behalve dat de maten en de taal verschillen. Alles is gewoon KRAK hetzelfde! Alleen de maten dus niet. En wij hebben een bed van 180 cm, wat hier KING size is. Maar Ikea Australië heeft alleen QUEEN size bedden (160 cm). Dus voor onderlakens moet ik ergens anders terecht. Voor iedereen die van plan is hier te komen wonen: hou er rekening mee!
Ikea is dus perfect in dagen van heimwee: ga erheen, doe oorstopjes in (om het Australisch niet te horen) en kijk gedurende 2 uur naar al die mooie spulletjes. Het geeft een heel vertrouwd gevoel!
Maar voor ik kon rijden, moest ik eerst gaan tanken, mijn hubbie weet wanneer hij moet vertrekken! Tanken is toch niet erg, zegt u? Nee, maar wel een zenuwslopende gebeurtenis, want hier in St. Ives tanken, is zoals in Zuid-Amerika of Afrika: er staat altijd een file van soms 20 auto's op straat om het tankstation binnen te rijden. Nochtans zijn er 8 pompen. En iedereen moet binnen gaan betalen. Ons gemakkelijk systeem van tanken met de kaart aan de pomp, bestaat hier niet. Gaan tanken kost dus soms 20 minuten. Gelukkig kunnen we luisteren naar Triple M!


Mijn buit van vandaag: badkamerspullen, slaapkamerspullen, keukenspullen, eten voor vandaag (pizza's, geen zin om te koken!) en vooral: Belgische chocolade die je sinds kort bij de warenhuisketen Coles kan kopen. 't Is nog lang geen Côte d'Or, maar dàt trekken we ons niet aan!
Mmmmmm, dat wordt genieten, vanavond.

Regen, regen

Het is hier al 2 dagen behoorlijk hard aan het regenen. Het was al even geleden, maar eenmaal het begint, gaat het goed door. De garage staat alweer een beetje onder water en het zwembad is weer tot de rand gevuld.

Dit weekend stond dan ook weer geheel in het teken van 'de afwerking'. Hier staan nog altijd een aantal kaders en muurornamenten tegen de muur op de grond en stilaan krijg ik er de 'seskes' van.
Het probleem is dat we hier eigenlijk geen nagels in de muren mogen slaan en we dus op zoek moeten naar de gepaste 'tijdelijke plakhaak'. Die worden hier heel veel gebruikt: je kleeft ze tegen de muur, hangt er iets aan en als je terug verhuist, trek je alles er gewoon weer af en is de muur in zijn oorspronkelijke staat hersteld. Handig, maar die dingen zijn niet heel sterk. En uiteraard, hoe hoger het gewicht, hoe groter de haak. Dus staat hier beneden een weegschaal. Om de kaders te wegen. Zeer vermoeiend proces!

Dit weekend is Senne ook naar een feestje geweest, in een slotcar-ding. Ik wist echt niet wat dat was, ik dacht dat ze allemaal zouden gaan racen in kleine autootjes of zo. Het duurde anderhalf uur en je moest 20 minuten rijden om er heen te gaan. Reken zelf maar uit: tijdverlies voor de mama's!!! Bleek het een soort hal te zijn waar een enorme racebaan staat met kleine afstands-bedien-autootjes en het is gewoon om het rapst.


Wat die klein mannen van 5-6 jaar eraan gehad hebben, is me een raadsel. Senne heeft vooral genoten (en wij ook) van de 100 knikkers die hij achteraf heeft gekregen. (En toch nog altijd beter dan die kilo's snoep die ze normaal krijgen).

Het heeft ons de rest van het weekend gekost, maar ik ben er heel blij mee:
De stikmachine van mijn zus, die al jaren niet goed meer werkte, is in oorspronkelijke staat hersteld door mijn in-huis-mechanicien/hersteller. Het was een slopend proces van milimeterwerk en testen, maar het is gelukt! Ik kan eindelijk de gordijnen voor de WC afzomen!

En nu ga ik even naar de mall in Gordon, daar ben ik nog niet geweest. Ik ga met de bus, te voet is te nat en te ver.

België van A tot Z

Een geweldige beschrijving van België vind je hier. Geschreven door een kenner :-)

Stress!!!!

Gisteren moest Rune naar de tandarts. Er moest een tand gevuld en 1 getrokken worden. Dus wij terug naar onze vriendin, de 'general-anesthetic-pedeatric-tandarts'. Gelukkig is Rune bijna 10 en had ze het deze keer niet voorgesteld. Voor ons was een klein meisje, ik schat een jaar of 6, op consultatie en ik hoorde de tandarts tegen de mama zeggen: 'algemene verdoving voor een tand trekken en 1 te vullen!' Ik heb maar gezwegen tegen de mama.

Toen was Rune aan de beurt. Die was niet erg op haar gemak, was zenuwachtig en stelde hopen vragen, naar mijn bescheiden mening, heel normaal. In mijn ogen moet een speciaal opgeleide tandarts dan het kind geruststellen, uitleg geven en misschien een grapje maken. Maar nee, de tandarts werd er heel nerveus van. En het ging van kwaad naar erger. Op een bepaald moment, toen ze net een prikje had gegeven en Rune even reageerde met een geluidje (geen tranen of zo), werd ze zelfs boos en zei dat Rune dringend moest kalmeren en dat ze 'een fuss about nothing' maakte. Anders kon ze niet verder doen met de behandeling en ging het nog uren duren! (Ik zag ze overigens heel de tijd op haar horloge kijken. De volgende patiënt kwam er waarschijnlijk aan.) Uiteindelijk verliep alles naar wens, had Rune zich gedragen als een fantastische patiënt, heb ik gezwegen omdat het anders helemaal fout zou gelopen zijn en hebben we 400 dollar betaald.

Maar ik heb wel een besluit genomen: Luna heeft nog 2 afspraken staan, Rune nog 1, maar dan is het voorbij, over, gedaan, finished! Ik zoek een andere tandarts! Bij dat stress-konijn ga ik niet meer! De vrouw is, hoe vriendelijk en lief ze thuis ook mag zijn, absoluut niet geschikt om kinder-tandarts te zijn!
En waarschijnlijk zijn er honderd mensen die haar een hemels geschenk vinden.
WEL, IK NIET!

Hip Hip Hoera

Voor Gijs, die vandaag 6 jaar wordt!

Een hele dikke proficiat van ons alle 13 ! (wij 5-en en 1+7 muizen)
Geniet van de leuke dag en een geweldig feestje!

Uniform? Geweldig!

NOG MAAR 4 MAANDEN gaan ze (= Senne en Luna) hier naar school. 4 maanden doen ze elke dag hetzelfde kleedje en dezelfde broek aan, 1 van de 2 hemden die ze hebben, een das en dezelfde schoenen. Goede schoenen, stevige schoenen, waar ze lang mee verder kunnen. Met zooltjes die eruit kunnen in het geval de teentjes krap komen te zitten. Dure schoenen. Heel dure schoenen, want ze moeten lang meegaan!
En dan, dan gaan ze naar school en spelen op de grond!!!! En nu zien de schoenen er zo uit:

De das van Senne wordt gebruikt als slab (heel handig voor die klein mannen), we kunnen door ernaar te kijken nog weten wat hij eergisteren heeft gegeten... ik bespaar u de details. Ik probeer de das te kuisen met een speciaal product, maar het ding is echt niet meer wat het geweest is.
Luna's kleed is aan de zijkant 10cm gescheurd. Er zijn al 4 knopen van de hemden, de mouwen krijg ik niet meer stralend wit. En de broekkousen zijn aan lappen toe!
En dan denken moeder en vader: waarom? waarom? waarom? En gaat vader de volgende dag weer werken en centjes verdienen.

Om schoenen en een nieuw uniform te kunnen kopen.

Wat een geschenk!

Als je ver weg van familie en vrienden woont, in een andere tijdzone en een ander seizoen, is post, email of een reactie op deze -overigens voor velen, uiterst oninteressante blog- een essentie voor je bestaan!
Het geeft een heeeel goed gevoel, het laat je weten dat je niet vergeten bent, dat mensen nog altijd aan je denken.
En soms, als ik alleen in huis rondloop en mijn kleine familie hier, haar ding doet overdag, dan heb ik echt behoefte aan mails en berichtjes en wat nog al. De blog is een heel leuk ding om te doen, het is echt verslavend. Je weet dat sommige mensen het elke dag lezen en je wil hen zeker niet teleurstellen. Maar het jammere is, dat je niet weet wie precies de blog leest. Het is 1-richtingsverkeer. Soms heb ik daar problemen mee en aan de andere kant, begrijp ik het wel. Hmmm....
Maar goed, dit was even niet ter zake.

Daarom: bedankt aan iedereen die stuurt, mailt, reageert!

En heel erg bedankt aan opa en mamy, moeke en opa voor het geweldige pak dat we gisteren van jullie kregen! We hebben weer leesvoer voor de komende weken en de kinderen waren uitermate in de wolken met hun TV-voer! Dikke kus.

Druk weekend

Heerlijk, een weekend met temperaturen van 23 tot 26 graden, een drukte van jewelste en nieuwe mensen ontmoeten, dat is mijn beste coctail!
En het compenseert natuurlijk het gemis van mijn familie, die dit weekend het doopfeest van Oscar (zoontje van mijn broer) en Lena (zijn nichtje) hebben gevierd in Zwitserland...

Op vrijdagavond kwam Filip thuis van een dagje werken in Melbourne en Senne met zijn eerste Merit-kaart! Hoera! Hij moet niet meer onderdoen voor z'n grote zussen.


Rune moest zaterdagmorgen haar French Project gaan afwerken bij een vriendinnetje. Het ging over Bastille Day en ze moesten een collage maken over die dag. Ze hebben alles alleen opgezocht en samengesteld. Het was wel OK, maar ik vond het jammer dat ze alleen Engelse teksten hadden gebruikt en geen Franse erbij. Maar volgens Rune vond de juf het prima.

Op zaterdagnamiddag en zondagvoormiddag vond 'The Enrichment Expo 2007' plaats op school, voor de meisjes (de Kindy's waren nog te jong). Er waren verschillende workshops waar de kinderen konden uit kiezen. Rune had 'paper, paper, everywhere' gekozen. Kaartjes maken, doosjes in elkaar steken, knutselen met karton en papier dus. Ze hadden leuke dingen gemaakt en veel tips gekregen. En tijdens een workshop die 8 uur duurt, kan je veel leren. Nadien kwam ze thuis met een Ikea zak met daarin twee grote dozen vol papier. (Goed voor mij, ik kan dat ook goed gebruiken).
Luna had gekozen voor 'Kitchen Chemistry', proefjes uitvoeren met gist, testers, drijvende eieren, enz. Het zag er ook leuk uit. Tof initiatief, gelukkig is het meegevallen en hebben ze er iets uit geleerd (mag ook wel voor 80$!).

Intussen zijn wij nog altijd bezig om voor alles een plaatsje te vinden in huis en het nog een beetje meer aan te kleden. Daarom maakt Filip leggers in de kasten bij, vervang ik hemelsblauwe gordijnen voor iets stijlvollere exemplaren en moeten we systemen uitdokteren om spullen van 15 kg aan een gyproc-muur te kunnen hangen. Om één of andere reden duurt dat allemaal verschrikkelijk lang, maar we geven niet op en op een dag zullen we blij zijn met het resultaat.

Zondagnamiddag waren we uitgenodigd bij Inn en Jan en hun 3 kindjes, een Vlaams gezin dat al enkele jaren in St. Ives woont. Zij hadden nog 4 andere (semi)Vlaamse gezinnen uitgenodigd die hier in de buurt wonen. Stel je voor: een hoop Vlamingen die losgelaten worden en uren kunnen kletsen in hun eigen taal, een nest kinderen erbij, eten in overvloed en drank à volonté... Ik heb er echt van genoten! Bedankt Inn en Jan en dat doen we binnenkort dubbel en dik opnieuw!


Lili de muis hadden we op dieet gezet, want dat beestje bleef maar eten en verdikte zienderogen. Maar toen we zondagavond thuis kwamen, hoorden we verdacht gepiep en wat bleek: de muis heeft muisjes! 6 stuks. De kunst is nu om de kleintjes op tijd naar de winkel te brengen, voor we binnen enkele maanden 32 muisjes hebben! Een foto konden we nog niet nemen, wegens nog te klein en fijn! Binnen een week of twee zullen we ze wel zien verschijnen.

En gisteren had ik een lunchafspraak met Wikke, een toffe Nederlandse die ik al bloggend heb ontmoet. Zij wonen al anderhalf jaar vlakbij Sydney met hun drie kindjes (zie hiernaast bij de links voor haar blog). Heel gezellig, op een mooi terras met zicht op de baai (het zat er wel vol nette dames en heren in driedelig pak, een deeltje van al die yuppies uit Sydney, en we voelden er ons niet echt op onze plaats, maar 't was wel lekker) en lekker kletsen over het verschil Australië/Nederland/België. Super. Gaan we ook zeker nog eens opnieuw doen en dan misschien samen met de kindjes en de mannen erbij.

En zo ontmoeten we nieuwe mensen. Die Nederlands spreken. Geen Australiërs. Die zeggen wel vriendelijk goeiedag, maar daar blijft het dan ook bij. Buren die je komen verwelkomen? Nog niet gezien! Misschien is het nog te vroeg. Hoewel ik al met enkele mensen (ook Australiërs) heb gesproken die hier recent zijn komen wonen en die vertellen allemaal hetzelfde: Australiërs zijn WEL moeilijk om contact mee te leggen! (Misschien ligt het aan ons, maar zover willen we natuurlijk niet denken! :-))

Een geweldige weekend-coctail dus, maar daar betalen we een prijs voor: ik heb 3 dagen nodig om het huis terug in orde te krijgen. Als er nu iemand komt bellen, doe ik NIET open!

Intussen is het ook maar 14 graden meer...