Koffie en soep

Koffie en groentensoep smaakt nog lekkerder als je kan delen met een leuke troep madammen!
Gisteren vertoefde ik in Pymble, tussen enkele Nederlandse blogdames, een Australische blogster en een Vlaamse niet-blogster. Lol en veel geklets verzekerd. We hebben weer een heleboel interessante analyses gemaakt...
Vlnr: Fiona, Marielle, Eveline, ikke, Babs en Marike. Nog, nog!

Kinderen en hun projecten

Zo vond ik Senne op een schooldag-morgen om half acht :-)

En enkele dagen later gingen zijn vriendje Cameron en hij samen met Luna een autobatterij opruimen, die hier achteloos op straat naast onze tuin werd gegooid (zoals er hier dikwijls zwerfvuil in de kant ligt). Ze wilden de 'environment saven' en ik wilde hen niet tegenhouden. Goede voornemens worden hier (meestal) aangemoedigd. En ik had hen, denk ik, voldoende gewaarschuwd voor het gevaar: ze hadden laarzen aan, handschoenen en ze mochten het ding niet aanraken... Uiteindelijk hebben ze hun werk moeten staken wegens te zwaar en het ding begon op een bepaald moment ook vervaarlijk te sissen. Ik heb ze daarop maar ontslagen van het project. De volgende morgen was de vieze batterij verdwenen...

Rune en Luna deden dit jaar ook weer mee aan de expo op school, een workshop-weekend. Luna had gekozen voor een workshop met parels en Rune voor een met honden... Enige probleem: wij hebben geen hond! Dus moesten we op zoek naar een 'leen-hond'. En dat werd Badger, het kleinste woefke van Cameron (ze hebben er drie). Gelukkig bleek het beestje heel meegaand te zijn en werkte hij goed mee...

Rune had zich vorige week op school kunnen plaatsen voor enkele atletiek-events op de interscholaire atletiekmeeting. Die vond gisteren plaats.
In haar leeftijdsgroep was ze de beste voor verspringen en behaalde ze de derde plaats voor hoogspringen. Wij heel erg fier en nu ben ik content dat we die zaterdagvoormiddagen atletiek zullen doen. Misschien zal het nog iets voortbrengen...

Zomersport

Het voetbalseizoen is afgelopen. Dus moesten we op zoek naar zomerse alternatieven.

Nieuw plan: alle drie gaan ze op dinsdag turnen van 17u tot 19u, op zaterdag atletiek van 8u30 tot 11u30 en op zondag Nippers van 9u tot 11u. De meisjes doen ook nog altijd drama op vrijdag en ze gaan ook allemaal nog naar de scouts. Enige vrije dag: woensdag... Uiteindelijk valt het nog mee, zeggen we dan...

Twijfel

Onze kinderen gaan al eventjes naar de scouts hier. Zoals al eerder verteld, gaat het er hier wat anders aan toe: de vergaderingen zijn 's avonds op weekdagen en de leiders zijn toegewijde ouders, die er ongetwijfeld veel tijd in steken. Zomerkampen zoals bij ons zijn er niet, enkel af en toe een weekend.

Rune moest onlangs naar de hogere groep. Tot nu zat ze bij de Cubs, nu zit ze bij Scouts. Uiteraard is dat even aanpassen: van oudste naar jongste in de groep is niet altijd gemakkelijk. En een van haar klasgenootjes is ook afgehaakt. Er is geen echt goede vriendin meer.

Maar er is meer. De leiders zijn nogal te veel leider naar mijn zin. Ik heb de indruk dat die mannen allemaal in het leger hebben gezeten, er komt veel discipline en luisterbereidheid aan te pas. En daar wringt voor mij het schoentje, er is precies niet zo veel plaats over voor plezier.
Het is ook jammer dat de vergaderingen in de week zijn. In de winter is het hier vanaf 17u al stikdonker, dus veel buitenactiviteiten zijn er niet.

Elke week is er een bepaald thema en dan wordt er iets specifieks aangeleerd waardoor ze een badge krijgen, die ze op hun t-shirt moeten naaien. Elke aanwezigheid telt ook voor groepspunten. Dus zeker komen is de boodschap. Maar vooral: de kinderen krijgen een uur en half uitleg, terwijl ze op de grond moeten zitten luisteren. Op zich is daar allemaal niets mis mee en ik ben zeker dat ik daar veel zou kunnen leren. Maar kinderen van 11, 12 en 13 moeten toch ook nog spelen? Zot doen, zich vuil maken, bosspelen, waterspelen, noem maar op, al die dingen waar wij vroeger zo gek op waren... Jammer genoeg gebeurt dat hier niet en ik merk dat Rune er ook minder zin in heeft. Nochtans ziet het er allemaal heel leuk uit op de website. Volgens mij is gewoon de jeugdigheid verdwenen. Waar wij als jonge mensen soms echt zotte dingen deden met de kinderen, is hier precies alle zottigheid verdwenen omdat het stijve ouders zijn...

Rune was zelf al aan het twijfelen geslagen maar de hoofdleider heeft haar onder zachte dwang overtuigd om nog te proberen. Maar hoe meer ik erover nadenk, het allemaal zie en hoor, hoe meer ik twijfel... Tenslotte zou Rune haar maandagavond van 19u tot 21u (!) ook anders kunnen invullen?

Proficiat!

Al 9 lentes voor Guust!

Drie werf hoera!

Colin

Slechte punten voor Australië!
Als Steve hier nog zou zijn, het was verdorie niet waar geweest!

Oscar

Is drie!

Proficiat, grote jongen!

Joepie

Gijs is zeven jaar geworden!

Hiep hiep hoera en dikke kusjes!

Vreemd

Ondanks alle negatieve berichten over de hoeveelheid kinderen met overgewicht in Australie, willen enkele ouders hier op school een nieuwe regel invoeren: de kinderen van Kindergarten, Year 1 en 2 mogen nu enkel tijdens de lunchpauze iets kopen van de canteen. Maar vermits er meer geld in het laatje moet komen, willen de ouders hen ook toelaten om tijdens de voormiddagpauze iets te gaan kopen (meestal is dat voor die kleintjes gewoon snoep, chips of een ijsje, je kan je wel voorstellen dat die geen fruit komen kopen).

En ondanks tegenstand van de leerkrachten, de directie en de 'bazin' van de canteen is er tijdens de laatste vergadering (waar ik niet bij was) beslist om een proefperiode in te lassen...

Blijkbaar gaan voor sommige ouders centen voor de school voor op de gezondheid van hun eigen kinderen... begrijpe wie kan!

En wacht maar, volgende keer zal ik zwaar bepakt met allerhande studies mijn zegje over de canteen eens gaan doen op de vergadering!

Friends

Brydie en Luna, candy lovers

Brothers in arms: Senne en Cameron (ocharme de juf!)

They just have to be with each other: Rune en Jessica

De laatste weken

Het wordt een fotoreportage, want het allemaal gaan vertellen, daar heb ik nu echt geen zin in...
Gewoon kijken!
(Klik op de foto en selecteer dan diavoorstelling)

juli-augustus 2008

Vanalles en nog wat

Zoals men soms zegt: sch**t!

Ik ga u al mijn zieleroerselen besparen, het zou mij te ver brengen en u allen in een instante depressie doen wegzinken, en dames en heren, dat is geheel niet de bedoeling!

Stelt u zich voor dat ik vannacht en morgen een 70-tal reacties en/of mails binnenkrijg in mijn al zo overvolle reactie- en gmail-inbox, en dat in elk van die mails UW zieleroerselen worden besproken.

Van 'ik ziet hier aan de rand van mijn zwembad te bleiten als een klein kind' tot 'mijn zweetvoeten zijn er nog erger door gaan stinken, bedankt!' Of 'nu is mijn kat zwanger geworden (de pil vergeten geven wegens volledig opgeslokt door het bericht)'.
Ja, het zou vreselijk zijn als ik verantwoordelijk werd geacht voor allerhande onverwachte emotionele gebeurtenissen, van weglopende honden, die de onrust in hun baasje aanvoelen, van pubers die nog meer rebelleren, nu ma en pa opeens niet meer naar hen omkijken en hen al het kattenkwaad toelaten, van krijsende kinderen die schreeuwen om eten terwijl mama een heerlijke mail aan het schrijven is.
De gevolgen zouden duidelijk niet te overzien zijn.
Neen, ik zou het niet aankunnen, dames en heren.

Daarom zeg ik gewoon: sch**t! Af en toe mag dat.

En nu doet u daarmee maar wat u wil.
Hoewel, een reactie of een mail zou wel fijn zijn...

BM (6)

Donderdag

Koude dag, volledig gewijd aan een super lange wandeling.
Wegens meestal geen luswandelingen en niet leuk om de hele weg gewoon terug te stappen, hadden we aan Marilyn gevraagd om te mogen bellen als we op het eind waren zodat zij ons kwam oppikken en terug naar de wagen bracht.

Resultaat: een van de prachtigste en moeilijkste wandelingen die we al hebben gemaakt, vooral vanwege springkonijn Senne, die soms wat afgeleid is en geen enkele seconde uit het oog verloren kan worden. Vooral deze wandeling had veel stukjes onbeschermde weg, met naast ons afgronden van 70m... Ik toverde hem in een paard (Bliksem!), zorgde voor een lange stok die ik heel de tijd naast hem hield en ik verzon ook een paar instructies (1x tikken met de stok: vooruit, 2x: stilstaan, 3x: opgelet, 4x: niet lopen, enz.). Op die manier was het voor hem leuk en ik had hem heel de tijd onder controle.
Uiteindelijk kwamen we aan op Pulpit Rock Lookout. Deze is zeker niet voor iedereen geschikt: de lookout is eentje met drie verdiepingen, langs smalle stalen trappen naar beneden. Het zicht is weliswaar fantastisch, maar voor zielen met een erge vorm van hoogtvrees is dit niet echt aan te raden... elastieken benen worden gegarandeerd uw deel!
En na bijna vier uur wandelen kwam Marilyn ons halen en trakteerde ze ons nog op een heerlijke thee bij haar thuis. Intussen was het buiten rond het vriespunt en kregen we zowaar een beetje poedersneeuw.

BM (5)

Woensdag
Het was intussen al een pak frisser: de temperatuur kwam niet meer boven 5 graden. Een uitgelezen dag dus om onder de grond te kruipen. We trokken naar de Jenolan Caves, zo'n 60 km van Leura, via een rit langs een bergweg, recht de valei in. Spectaculair.

In 2006 heeft men ontdekt dat de grotten zo'n 340 miljoen jaar oud moeten zijn. Er zijn al ettelijk gangen en kamers ontdekt, maar uiteraard heeft men tot op vandaag geen idee van de grootte van het gebied. Nu kan je ettelijk dagen spenderen ondergronds. Wij deden 2 tochten van 1,5 uur, genoeg voor onze kinderen. Zij hebben het na een tijdje wel gehad met al die stenen. Maar ik kan daar toch wel van genieten en vooral ook van de leuke verhaaltjes van de gidsen. Zo bleek dat rond 1885, toen elektriciteit nog een luxe product was, men elektriciteit had getrokken vanuit de stad naar de grotten. Er liep een enkele lijn en er werd 1 lamp opgehangen in een van de grottenkamers. De volgende maanden kwamen de toeristen niet voor de grot, maar om de lamp en het wonder der elektrische verlichting te zien...

BM (4)

Dinsdag
Het begint misschien een beetje saai te worden: weer enkele prachtige wandelingen!

Note to self

Gebruik het hulpstuk van de broodsnijmachine!
Vooral als je bijna aan het einde van het brood bent!

Nummer...

Proficiat, OPA en hopelijk heb je genoten van jouw speciale dag!

Groeten en dikke kussen van ons allemaal!