Zoals men soms zegt: sch**t!
Ik ga u al mijn zieleroerselen besparen, het zou mij te ver brengen en u allen in een instante depressie doen wegzinken, en dames en heren, dat is geheel niet de bedoeling!
Stelt u zich voor dat ik vannacht en morgen een 70-tal reacties en/of mails binnenkrijg in mijn al zo overvolle reactie- en gmail-inbox, en dat in elk van die mails UW zieleroerselen worden besproken.
Van 'ik ziet hier aan de rand van mijn zwembad te bleiten als een klein kind' tot 'mijn zweetvoeten zijn er nog erger door gaan stinken, bedankt!' Of 'nu is mijn kat zwanger geworden (de pil vergeten geven wegens volledig opgeslokt door het bericht)'.
Ja, het zou vreselijk zijn als ik verantwoordelijk werd geacht voor allerhande onverwachte emotionele gebeurtenissen, van weglopende honden, die de onrust in hun baasje aanvoelen, van pubers die nog meer rebelleren, nu ma en pa opeens niet meer naar hen omkijken en hen al het kattenkwaad toelaten, van krijsende kinderen die schreeuwen om eten terwijl mama een heerlijke mail aan het schrijven is.
De gevolgen zouden duidelijk niet te overzien zijn.
Neen, ik zou het niet aankunnen, dames en heren.
Daarom zeg ik gewoon: sch**t! Af en toe mag dat.
En nu doet u daarmee maar wat u wil.
Hoewel, een reactie of een mail zou wel fijn zijn...
Beste Anne,
BeantwoordenVerwijderenIk herken het gevoel. Het is het gevoel van de blogger die de ander laat binnenkijken in zijn leven en de ander die zich niet de moeite getroost om een klein beetje hetzelfde te doen. Bloggen is te veel eenrichtingsverkeer. Dat is spijtig, want het zijn blijkbaar alleen de bloggers die willen delen. Anderen houden hun zieleroerselen liever voor zichzelf. Ik zal ook niet dieper ingaan op het belachelijke lage aantal e-mails dat we nog vanuit de overkant krijgen. Maar het is shockerend laag, laat dat duidelijk zijn. Iedereen leest ons leven, maar wij weten niks van het leven van onze lezers. Ik heb er mij mee verzoend. Maar vind ik het leuk? Allesbehalve!
Groeten uit Adelaide
Dag Anne,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht al dat je een beetje met writers block zat of inderdaad gewoon het sch**t gevoel, en zoals je zegt: af en toe mag dat. Ik zal je in ieder geval een blik op mijn zieleroerselen besparen, want dan zou je ongetwijfeld tot ongeziene dieptes dalen :-)! "Bel me, schrijf me" any time!
groetjes van een medeziel,
inn
Ook ik ben er helemaal mee gestopt. Ik heb het helemaal gehad met het bloggen want zoals Tom zegt het zijn enkels de bloggers die willen delen.
BeantwoordenVerwijderenOok weining responds van de andere kant. En ons leven gaat na een tijdje ook zijn gewone gang. De bloggers weten hoeveel tijd je erin steekt dus merci voor al je werk
Greet
Liefste Anne en co,
BeantwoordenVerwijderenToch eventjes geschrokken van de blog van vandaag. En ja, ik voel mij aangesproken en beken schuld. Mea culpa!
Ik geniet nog steeds van je blog en besef dat ik te weinig reageer. Ik denk altijd; Ons leventje is hier zo gewoon en eigenlijk is er niets speciaals te vertellen.
Ik beloof dat ik mijn leven zal beteren, te beginnen met een lange telefoon dit weekend.
Ik beken mijn zonden. Vergeef het mij please.
Dikke kus aan iedereen,
Tine
Welkom bij de afdeling Depressie van de Northshore! Ik kan je er helaas niet van af helpen, je wel een koffieochtendje in het vooruitzicht stellen. Kunnen we weer ouderwets z(&^%ken op alles wat met bloggen te maken heeft, Australië, Australiërs en hun soms rare gewoontes, regels, wetten, gedoe en wat dies meer zij.
BeantwoordenVerwijderenSterkte. Ik denk aan je!
Liefs, Eveline