In twee dagen naar Adelaide, 4 dagen Kangaroo Island en dan op het gemakske terug naar Melbourne, via de Great Ocean Road. Van daar terug in een ruk naar huis. Terug op 31/1. En op 2/2 terug naar school!
Hopelijk regent het niet...
maandag 12 januari 2009
Over hier (2)
26 december (Boxing Day, zoals men wel meer zegt), vertrekt traditioneel de zeilwedstrijd Sydney-Hobart (Tasmanië) vanuit de stad. Dat blijkt een nogal spectaculair zicht te zijn, dat wij uiteraard niet wilden missen. Maar een gezin van 5 en 3 gasten tijdig uit huis krijgen, om op tijd een mooi plekje te versieren voor een schitterend uitzicht, blijkt geen sinecure en we moesten dat evenement jammerlijk aan ons voorbij laten gaan. Parkeerplaats vinden is niet zo simpel en dan nog 3 km wandelen in heet weer was er teveel aan. Het blijft dus voorlopig nog bij mooie verhalen over de zeilrace...
Gelukkig zijn er tal van alternatieven om gasten mooie plekjes te tonen. We namen de Manly-to-Sydney-ferry, wat een half uur lang mooie haven-zichten oplevert. En nadien gingen we op zoek naar duizenden slapende vleermuizen in de bomen van de botanieken hof. Ook het Operagebouw werd met een bezoekje vereerd (vooral de toiletten daar zijn een hoogtepunt voor onze kinderen, wegens de glooiende vormen van de deuren en de lavabo's) en goed bevonden.
We eindigden onze uitstap in de beroemde Opera Bar en genoten van de ferry-trip terug naar huis.
De volgende dag vertrokken we voor een vierdaagse trip zuidwaarts. Het was wat bewolkt, maar rustig weer. We moesten 2 uurtjes rijden naar onze verblijfplaats. Rond half twee waren we eindelijk ingepakt. De rit begon vlot, geen of weinig verkeer op de weg, dus makkelijk rijden. En dan, na een uur: file. Stapvoets verkeer. Storm. Hevige regen. Onweer. En stapvoets verkeer. Om half zeven (!) waren we waar we moesten zijn. Nog steeds hevige regen. Ik moet er niet bij vertellen hoe ons gemoed was. En toen moest onze tent nog op... die we uiteindelijk in de gietende regen hebben opgezet.
Gelukkig was het de volgende dag schitterend weer en we trokken naar Jervis Bay, wat nu een van mijn favoriete plekjes is geworden. Het zand is daar spierwit en het zeewater zo klaar als badwater. Heerlijk en prachtig! En op de weg terug naar huis maakten we nog een hele mooie wandeling door een stukje regenwoud. Uiteindelijk kwamen we gemakkelijk weer thuis.
Oudejaarsavond is hier ook een hele fijne dag: als je het Nieuwjaarsvuurwerk van de brug wil gaan bewonderen, moet je allerlei toeren uithalen om op tijd een mooi plekje te zien veroveren. En dus offerden Filip en Jan zich op (haha) om vanaf 14u te gaan plekje-houden, gewapend met stoelen, matjes, een aantal biertjes en een kartonnetje wijn... ze hadden het leuk gehad!
Rond 18u kwam dan de rest van de bende (we waren uiteindelijk met 4 grote gezinnen) met nog wat stoelen en een beetje eten. En we hebben goed ons best gedaan om nog wat op te schuiven...
Het was behoorlijk druk, echt veel bewegen zat er niet in en over de staat van de Wc's na enkele uren, zal ik ook wijselijk niet uitweiden. Ik kan u vertellen dat het kon tellen...
Om 21u kregen we dan het mooie family-vuurwerk, een mooi voorproefje van wat nog moest komen. Geef toe, dat is toch lief, dat ze aan al die gezinnetjes hier denken. Onze mee-vierders keerden richting huis, wegens wilde plannen de volgende dag en kleinere kindjes, maar wij bleven moedig zitten tot middernacht. Het was toch wat moeilijk voor de kinderen: op een klein plekje wachten tot 12u, maar we hebben het allemaal gehaald en het was zo ongelofelijk de moeite. Prachtig, veel superlatieven kan ik hier bovenhalen, zo mooi. We gaan verder niet nadenken over de miljoenen dollars die de lucht zijn ingegaan, want dan worden we hier gezamenlijk ongelukkig, maar kom, we hebben met zijn allen ferm genoten. Dit moest, dit was een van de redenen waarom ik op 31/12 in Sydney wilde zijn.
Uiteindelijk waren we om 2u weer thuis (we moesten 3 overvolle treinen aan ons voorbij laten gaan), maar de volgende dag was uitslaapdag, dus geen probleem...
1 Januari 2009: een uitrustdagje. Eventjes naar de mall - Rune had nog een shopping-dag in gedachten met de meisjes; en ja, een paar winkels waren zelfs open - nog eens een lekker diner (de mannen gingen koken), Nieuwjaarsbrieven voorlezen en wat vroeger naar bed. Heerlijk om tijd door te brengen met je familie op zo'n dagen. Jammer dat niet iedereen erbij kon zijn, maar we hebben zeker aan iedereen gedacht! Prosit!
Gelukkig zijn er tal van alternatieven om gasten mooie plekjes te tonen. We namen de Manly-to-Sydney-ferry, wat een half uur lang mooie haven-zichten oplevert. En nadien gingen we op zoek naar duizenden slapende vleermuizen in de bomen van de botanieken hof. Ook het Operagebouw werd met een bezoekje vereerd (vooral de toiletten daar zijn een hoogtepunt voor onze kinderen, wegens de glooiende vormen van de deuren en de lavabo's) en goed bevonden.
We eindigden onze uitstap in de beroemde Opera Bar en genoten van de ferry-trip terug naar huis.
De volgende dag vertrokken we voor een vierdaagse trip zuidwaarts. Het was wat bewolkt, maar rustig weer. We moesten 2 uurtjes rijden naar onze verblijfplaats. Rond half twee waren we eindelijk ingepakt. De rit begon vlot, geen of weinig verkeer op de weg, dus makkelijk rijden. En dan, na een uur: file. Stapvoets verkeer. Storm. Hevige regen. Onweer. En stapvoets verkeer. Om half zeven (!) waren we waar we moesten zijn. Nog steeds hevige regen. Ik moet er niet bij vertellen hoe ons gemoed was. En toen moest onze tent nog op... die we uiteindelijk in de gietende regen hebben opgezet.
Gelukkig was het de volgende dag schitterend weer en we trokken naar Jervis Bay, wat nu een van mijn favoriete plekjes is geworden. Het zand is daar spierwit en het zeewater zo klaar als badwater. Heerlijk en prachtig! En op de weg terug naar huis maakten we nog een hele mooie wandeling door een stukje regenwoud. Uiteindelijk kwamen we gemakkelijk weer thuis.
Oudejaarsavond is hier ook een hele fijne dag: als je het Nieuwjaarsvuurwerk van de brug wil gaan bewonderen, moet je allerlei toeren uithalen om op tijd een mooi plekje te zien veroveren. En dus offerden Filip en Jan zich op (haha) om vanaf 14u te gaan plekje-houden, gewapend met stoelen, matjes, een aantal biertjes en een kartonnetje wijn... ze hadden het leuk gehad!
Rond 18u kwam dan de rest van de bende (we waren uiteindelijk met 4 grote gezinnen) met nog wat stoelen en een beetje eten. En we hebben goed ons best gedaan om nog wat op te schuiven...
Het was behoorlijk druk, echt veel bewegen zat er niet in en over de staat van de Wc's na enkele uren, zal ik ook wijselijk niet uitweiden. Ik kan u vertellen dat het kon tellen...
Om 21u kregen we dan het mooie family-vuurwerk, een mooi voorproefje van wat nog moest komen. Geef toe, dat is toch lief, dat ze aan al die gezinnetjes hier denken. Onze mee-vierders keerden richting huis, wegens wilde plannen de volgende dag en kleinere kindjes, maar wij bleven moedig zitten tot middernacht. Het was toch wat moeilijk voor de kinderen: op een klein plekje wachten tot 12u, maar we hebben het allemaal gehaald en het was zo ongelofelijk de moeite. Prachtig, veel superlatieven kan ik hier bovenhalen, zo mooi. We gaan verder niet nadenken over de miljoenen dollars die de lucht zijn ingegaan, want dan worden we hier gezamenlijk ongelukkig, maar kom, we hebben met zijn allen ferm genoten. Dit moest, dit was een van de redenen waarom ik op 31/12 in Sydney wilde zijn.
Uiteindelijk waren we om 2u weer thuis (we moesten 3 overvolle treinen aan ons voorbij laten gaan), maar de volgende dag was uitslaapdag, dus geen probleem...
1 Januari 2009: een uitrustdagje. Eventjes naar de mall - Rune had nog een shopping-dag in gedachten met de meisjes; en ja, een paar winkels waren zelfs open - nog eens een lekker diner (de mannen gingen koken), Nieuwjaarsbrieven voorlezen en wat vroeger naar bed. Heerlijk om tijd door te brengen met je familie op zo'n dagen. Jammer dat niet iedereen erbij kon zijn, maar we hebben zeker aan iedereen gedacht! Prosit!
vrijdag 9 januari 2009
Toch niets voor mij
Ik heb een aantal maanden geleden Pluk van de Petteflet nog eens voorgelezen voor de kinderen. Een super boek, een erg leuk verhaal en spannend en zo. En die Zaza, de kakkerlak, daar kan je toch ook alleen maar sympathie voor hebben?
Wel, dames en heren, ik kan u verzekeren: als er om 2u 's nachts - nadat u uren heeft gezwoegd en gezwoten om een DVD in elkaar te knutselen voor uw dierbare familie aan de andere kant van de wereldbol - een vieze, zwarte zaza van een cm of 5 (zonder voelsprieten) van uw tandpasta zit te likken in uw eigenste, propere BADKAMER, naast uw lenzenspullen, uw tampons, uw schmink en uw lekkere parfum, net voor u naar bed wil gaan, twee meter verder, dan begrijp ik niet waar Annie MG Schmidt zaliger haar liefdevolle kakkerlak-inspiratie heeft gehaald. Volgens mij heeft ze nooit in haar leven zo'n beest in levende lijve tegen gekomen...
En, dames en heren, mijn vermeende sympathie voor zaza is zeer snel gesmolten: als sneeuw voor de zon (wel toepasselijk nu, geef toe!) ...
De spuitbus, ik zeg het u, alvoor die viezige beesten zich per duizend voortplanten in mijn haarborstel!!! brrrrr
P.S. En dan hebben jullie het keukenverhaal nog niet gehoord, dat was om half twaalf 's avonds en die doolde rond het broodmachien. En dan is er nog die andere, die in het schuifke van mijn wasmachien leeft ... pure horror, believe you me!!!!
Wel, dames en heren, ik kan u verzekeren: als er om 2u 's nachts - nadat u uren heeft gezwoegd en gezwoten om een DVD in elkaar te knutselen voor uw dierbare familie aan de andere kant van de wereldbol - een vieze, zwarte zaza van een cm of 5 (zonder voelsprieten) van uw tandpasta zit te likken in uw eigenste, propere BADKAMER, naast uw lenzenspullen, uw tampons, uw schmink en uw lekkere parfum, net voor u naar bed wil gaan, twee meter verder, dan begrijp ik niet waar Annie MG Schmidt zaliger haar liefdevolle kakkerlak-inspiratie heeft gehaald. Volgens mij heeft ze nooit in haar leven zo'n beest in levende lijve tegen gekomen...
En, dames en heren, mijn vermeende sympathie voor zaza is zeer snel gesmolten: als sneeuw voor de zon (wel toepasselijk nu, geef toe!) ...
De spuitbus, ik zeg het u, alvoor die viezige beesten zich per duizend voortplanten in mijn haarborstel!!! brrrrr
P.S. En dan hebben jullie het keukenverhaal nog niet gehoord, dat was om half twaalf 's avonds en die doolde rond het broodmachien. En dan is er nog die andere, die in het schuifke van mijn wasmachien leeft ... pure horror, believe you me!!!!
dinsdag 6 januari 2009
Over hier (1)
Tijd om nog wat te vertellen.
Op dit moment zijn onze gasten serieus aan het zweten in Centraal Australië (het is er nu 40 graden!), alwaar zij gedurende een dag of vijf een bezoek brengen aan de rode rots en andere mooie dingen in de buurt. (wij zweten ook: 35 graden de voorbije dagen, morgen neemt de temperatuur terug een serieuze duik).
Even gewoon thuis dus, na enkele hectische, maar prachtige weken.
Het begon allemaal ergens eind december, toen - wegens overboeking - onze gasten pas 12u later aankwamen dan voorzien. Maar het leed was snel vergeten en het weer mooi. In de namiddag wierpen we al eens een blik op de prachtige kust hier in Collaroy Beach. Een korte wandeling en vroeg naar bed.
Zondag werd al meteen een shopping dag: er moesten nog een paar kerstinkopen worden gedaan. 's Avonds werden we verwacht bij Cathy en Frank voor een reuze gezellige avond.
We gingen op dinsdag ook nog eens langs bij het Featherdale Wildlife Park. Maar we zijn vroeger naar huis gegaan, want afgezien van de koala's en kangaroo's, die je gemakkelijk kan en mag aaien, staat het park vol piepkleine vogelkooien. Als je weet dat al die mooie vogels die erin wonen, hier vrij kunnen rondvliegen, is dat een vreselijk zicht. Eerlijk gezegd: geen aanrader, en ook in het gastenboek stonden geen mooie dingen te lezen. Hier komen we nooit meer terug!
Op Kerstavond liep het huis hier vol: 14 volwassenen en 20 kinderen kwamen spelen, praten, iets drinken en eten en een cadeautje openmaken. De grote meisjes hadden een leuk kwisje in elkaar gestoken en bewezen goede kwismasters te zijn. Reuzegezellige boel hier!
Kerstdag moest op het strand dit jaar: we trokken naar Palm Beach voor een namiddagje rust en zandspelen. Het voelde helemaal niet kerstig, maar dat kon ons niet tegenhouden om toffe foto's te maken en 's avonds cadeautjes open te maken en lekker te smullen van Jacko, een reuzekalkoen, die zichzelf helemaal alleen had klaargemaakt in de oven tijdens de namiddag.
Op dit moment zijn onze gasten serieus aan het zweten in Centraal Australië (het is er nu 40 graden!), alwaar zij gedurende een dag of vijf een bezoek brengen aan de rode rots en andere mooie dingen in de buurt. (wij zweten ook: 35 graden de voorbije dagen, morgen neemt de temperatuur terug een serieuze duik).
Even gewoon thuis dus, na enkele hectische, maar prachtige weken.
Het begon allemaal ergens eind december, toen - wegens overboeking - onze gasten pas 12u later aankwamen dan voorzien. Maar het leed was snel vergeten en het weer mooi. In de namiddag wierpen we al eens een blik op de prachtige kust hier in Collaroy Beach. Een korte wandeling en vroeg naar bed.
Zondag werd al meteen een shopping dag: er moesten nog een paar kerstinkopen worden gedaan. 's Avonds werden we verwacht bij Cathy en Frank voor een reuze gezellige avond.
We gingen op dinsdag ook nog eens langs bij het Featherdale Wildlife Park. Maar we zijn vroeger naar huis gegaan, want afgezien van de koala's en kangaroo's, die je gemakkelijk kan en mag aaien, staat het park vol piepkleine vogelkooien. Als je weet dat al die mooie vogels die erin wonen, hier vrij kunnen rondvliegen, is dat een vreselijk zicht. Eerlijk gezegd: geen aanrader, en ook in het gastenboek stonden geen mooie dingen te lezen. Hier komen we nooit meer terug!
Op Kerstavond liep het huis hier vol: 14 volwassenen en 20 kinderen kwamen spelen, praten, iets drinken en eten en een cadeautje openmaken. De grote meisjes hadden een leuk kwisje in elkaar gestoken en bewezen goede kwismasters te zijn. Reuzegezellige boel hier!
Kerstdag moest op het strand dit jaar: we trokken naar Palm Beach voor een namiddagje rust en zandspelen. Het voelde helemaal niet kerstig, maar dat kon ons niet tegenhouden om toffe foto's te maken en 's avonds cadeautjes open te maken en lekker te smullen van Jacko, een reuzekalkoen, die zichzelf helemaal alleen had klaargemaakt in de oven tijdens de namiddag.
donderdag 1 januari 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
