Sorry. Ik zit weer in een 'voor wie doe ik het?'-fase. En ook het besef: iedereen weet alles over ons en wij weten heel vaak niets over iedereen. Belgie is soms heel ver weg. Ergens hoop je toch dat er op bepaalde ogenblikken nog eens aan je gedacht wordt, hoewel je beseft dat overal het leven gewoon verder gaat... het stemt tot nadenken.
[Op zulke momenten mag je geen belangrijke beslissingen nemen, heel gevaarlijk!]
Het is gewoon soms niet leuk. Hopelijk kom ik het weer te boven binnenkort.
Voor nu: slaapwel.
"En ook het besef: iedereen weet alles over ons en wij weten heel vaak niets over iedereen."
BeantwoordenVerwijderenRegelmatig hetzelfde gevoel hier...
soms helpt het even (tijdelijk) en laten de mensen een reaktie achter. Ik weet niet of je onze website leest, dan kun je zien hoe het ons vergaat. Gr Henriette
BeantwoordenVerwijderensoms helpt het even (tijdelijk) en laten de mensen een reaktie achter. Ik weet niet of je onze website leest, dan kun je zien hoe het ons vergaat. Gr Henriette
BeantwoordenVerwijderenIk start bij deze een petitie: Geef ons Anne terug!!!!
BeantwoordenVerwijderenHey liefste zus, geloof me, hier in Zwitserland houden we onze kindjes meestal via je schrijftalent op de hoogte van jullie reilen en zeilen down under! Dus doe aub voort ;-)! Ga eens naar de zonnebank wat vitamine D tanken, dat helpt.
BeantwoordenVerwijderenBroer
Ik ken het gevoel. Gelukkig gaat het weer over. Je doet het voor meer mensen dan je denkt.. alleen al de Nederlandse gemeenschap hier in het Sydneyse.. we kunnen niet zonder je! Dus mijn motto is: vooral doorgaan!
BeantwoordenVerwijderenDikke kus,
Eveline
Hoi Anne,
BeantwoordenVerwijderenKomt de herfst er weer niet aan bij jullie?
Want hoe valt anders te verklaren dat je niet meer weet voor wie je het doet?
Of er wel aan jou/jullie gedacht wordt?
Bij deze: we missen je en de enigste manier om je minder te missen is je blog te lezen, te mailen & bellen (maar die laatste 2 lukken niet altijd even goed, geef ik grif toe).
Honderduizend kusjes en tot bels!
Hélène
Je doet het toch zeker in de eerste plaats voor jezelf! Om een mooi logboek over jullie leven in Australie te hebben, een fotoboek annex dagboek waarin je graag zelf mag terugbladeren en er dan ook nog mensen in laat meegluren.
BeantwoordenVerwijderenAnneke, panneke, Mie castrolleke,
BeantwoordenVerwijderenJe zou ervan verstomd staan hoeveel mensen uwen (trouwens uitstekende) blog lezen en volgen.
Wat je echter niet mag verwachten is dat er massaal op wordt gereageerd. Tenslotte, is het uwen blog, zoals Wilma hierboven schrijft, en een prachtig dagboek voor later.
Dus, niet mee stoppen en doorgaan.
Kisses, kisses van Opa (Klu(n)s)
Ik ben een oma uit België en volg ook heel enthousiast o.a. jullie blog... Mijn kids en kleinkids wonen sedert 2,5 jaar in Australië, eerst in Hervey Bay, nu in Melbourne. Door het lezen van jullie belevenissen en uitstappen voel ik me wat meer verbonden met dit verre land. Dus.... aub niet stoppen.
BeantwoordenVerwijderengrtjs
Joske