In de Botanische tuin in Sydney hangen ze tijdens de dag met duizenden in de bomen: vleerhonden (ook wel vliegende honden genoemd), uit de familie van de vleermuizen. Hun vleugelspanwijdte varieert tussen 24 cm en 180 cm. Het zijn zoogdieren en ze danken hun naam aan de vorm van hun kop, die op een hond lijkt. Deze dieren zijn nachtdieren, maar maken echter, zoals hun kleinere soortgenoten, geen gebruik van een sonarsysteem om zich te oriënteren. Ze hebben heel grote ogen en kunnen daardoor voortreffelijk zien in het donker. Ze eten voornamelijk fruit en insecten.
Het is een must voor iedereen die Sydney bezoekt, dat je tegen zonsondergang zeker een keer The Botanic Gardens bezoekt. Als het donker wordt, beginnen de dieren zich klaar te maken voor de nacht. Ze roepen tegen elkaar, strekken hun vleugels enkele keren (het is echt grappig om te zien: soms slaan ze hun vleugels weer rond hun lichaam, alsof ze zeggen 'ik wil nog niet wakker worden!'), of ze kruipen enkele takken hoger. En dan opeens vliegen ze weg, de stad in. Met duizenden tegelijk! Het is een schouwspel dat je moet zien om te geloven. De dieren zijn echt heel groot en als je bedenkt dat wij in België al zo blij zijn als we kleine vleermuisjes over het terras zien scheren op een zwoele zomeravond, dan is dit onvoorstelbaar.
De dieren verspreiden zich over de stad en ver daarbuiten op zoek naar voedsel. Een vliegend dier laat 's avonds in het midden van de stad, is hier dus geen vogel! Uiteraard kijken de bewoners van Sydney hier niet meer van op, maar wij waren behoorlijk onder de indruk!
Ik heb geprobeerd om enkele foto's te nemen: elke 'bol' aan de takken is een vleerhond!
Hey Zus,
BeantwoordenVerwijderenMooie vleerhonden, blaffen ze?
Eigenlijk verwachtten we een foto van een grote verjaardagstaart! Also, dus ook langs deze weg een gelukkige verjaardag!!!!! Laura zal morgen happy birthday in 't Chinees zingen, hou je maar vast.
Oscar, Laura, Cristina&Michel