Dag 21: El Questro

Onze eerste stop vandaag zijn de Zebedee Springs. We maken een kleine wandeling en komen aan een hoopje palmbomen waartussen een klein beekje stroomt. Op bepaalde plaatsen zijn er kleine diepere plasjes. Overal zitten mensen. We klimmen helemaal tot aan de bron en gaan ook zelf het warme water in. Een fijn 36 graden is het water dat hier uit de bergen stroomt. Heerlijk!

Onze tweede stop is Amalia Gorge. We maken de wandeling en zijn na een uurtje aan de waterval. Hier kan je veilig zwemmen. Het water is merkelijk frisser dan het warme bonwater, maar de drie waterratten duiken erin. Na de middag gaan we naar Emma gorge, een beetje verder. We moeten terug over de corrugations. De wandeling is mooi en op het eind wacht weer een mooie waterval en ‘pool’, waar gretig gebruik van wordt gemaakt.
We keren daarna terug naar het park en genieten van een zachte avond.

 

Dag 20: Kununurra-El Questro

Maandagmorgen 7u, Filip staat aan de garage. De man zal later terugbellen, na een inspectie. Rond 10u gaat de telefoon: hij heeft een probleem met de software van de LPG-installatie, want er blijkt een sensor het begeven te hebben en die kan alleen gereset worden via de computer. Na enkele telefoontjes blijkt dat de enige man in West-Australia met de juiste software nu in Perth woont, een luttele 4000 km verder. Het duurt even voor we het goed en wel door hebben allemaal. Toch wel erg dat we vanaf nu maar half zover meer geraken door software! Grrrrr. We kopen dan maar 2 benzine-jerrycans om de afstanden te kunnen overbruggen. De auto moet herpuzzeld worden, maar uiteindelijk lukt het om alles mee te krijgen en we kunnen vertrekken richting Gibb River Road.
We passeren eerst nog langs Zebra Rock Gallery. Super dingen hebben ze daar, ik ben er meteen helemaal verliefd op. Blijkt dat dit een bepaalde soort steen is dat alleen hier gevonden en verkocht wordt en het moet gezegd: ze zijn wonderlijk mooi, hebben een soort zebra-streep-patroon, vandaar ook de naam. Niemand weet hoed de steen aan zijn patroon komt, de geologen weten er geen blijf mee. Luna heeft beloofd om ooit veel centen te verdienen en een tablet voor de keuken te laten overvliegen :-). We kopen een aantal spulletjes en vertrekken.
Het wordt meteen duidelijk: de Gibb River Road is ‘unsealed road’. Dat betekent corrugations en veel stof. De banden worden afgelaten en we rijden naar El Questro. Het is het bekendste cattle station langs de Gibb River Road en meteen het meest populaire, omdat het maar een daguitstap van Kununurra is. Veel mensen zonder tent gaan erheen, laten de caravan in Kununurra en huren er een cabine of een safari tent voor een dag of twee. Het park is intussen zo in trek dat je een toegangsticket moet kopen. Door al het verkeer op de weg zijn de currogations op de afslagweg zo erg dat er continu een machine over rijdt die de weg terug platter moet maken. Maar het is al lang geleden, want we schudden langs alle kanten. In het park is het drummen. We vinden toch nog een plaatsje en zetten onze tenten op.

Dag 18 en 19: Purnululu-Kununurra

Inpakken en terug naar Kununurra. Rond een uur of drie zijn we er weer. Jammer genoeg is het zaterdag en sluiten de winkels in Kununurra op zaterdag om 12u en op zondag. En ook de garages. Er is iemand die wel eens wil kijken naar de LPG-installatie, maar dat kan pas op maandagochtend. Dat betekent 2 dagen onverwacht verplichte rust. We zoeken een andere camping in Kununurra en genieten van 2 dagen zwembad en ‘vrije tijd’. Er moeten ook boodschappen worden gedaan en hier en daar hebben we wat vervangstukken nodig: ik ga op zoek naar nieuwe tentstokken voor de kleine tent, met succes, en het verbindingsstukje van mijn splinternieuwe tripod, dat aan de fotocamera hing en ik in de Bungles ben verloren. Dit jammer genoeg zonder succes. Dat is wel een serieuze tegenvaller, want dat betekent dat ik pas in Broome op zoek kan naar een foto-winkel...

Dag 17: Bungle Bungles

Het NP is bekend om de bekende afgeronde rotsen in verschillende laagjes. Maar er zijn ook andere prachtige dingen te zien en die doen we eerst. We starten met de mini palms gorge walk. Tegen dat we terug zijn is de zon helemaal doorgebroken en kunnen we volop genieten van de prachtige kleuren.
Om half twaalf moeten we in de Echidna Chasm zijn, een spleet van 1m waar je tussen de gigantisch hoge rotsen wandelt. Om half twaalf valt de zon in de spleet en kan je genieten van een enorme licht show. De mevrouw van het info centrum had ons verteld waar we moesten zijn. Nog zo’n 20 andere mensen stonden ook te wachten. En de tijd ging voorbij. Uiteindelijk bleek dat ze ons de foute info had gegeven en we te ver hadden gewandeld. We hadden het hele spektakel gemist. Balen $&^&&^!
En op de weg naar de volgende bezienswaardigheid, na de zoveelste riviercrossing, begaf de LPG installatie het. Daar ging de helft van onze bereikbaarheid. Maar misschien was er in Kununurra wel een expert... even afwachten dus.
Na de lunch bezochten we de Cathedral Gorge en de mooie ronde Bungle Bungles. Zo mooi! De foto’s laten hopelijk een beetje zien van de schoonheid. Je kan de streek ook bewonderen vanuit de lucht, naar het schijnt ook heel erg de moeite waard. Maar 5 mensen op een vliegtuigje steken hier is een dure aangelegenheid. Daarom bekeken we deze prachtige plek vanop de grond. We eindigden de dag met een super zonsondergang.

Dag 16: Kununurra-Purnululu NP

Vandaag rijdag. Gelukkig niet zo ver: 300 km onder Kununurra. Waarvan een 40-tal km serieuze 4WD. Er zijn enorme corrugations op de weg, harde golfjes in het zand, die de hele wagen doen schudden. Ze zijn er in alle maten en vormen en kunnen voor serieus wat schade zorgen. De wagen moet ertegen kunnen en de passagiers ook. We moeten ook door een aantal rivieren en dan moet je telkens even kijken hoe diep het water is, vermits onze auto geen snorkel heeft (luchtbuis aan de zijkant). Uiteindelijk doen we ruim anderhalf uur over de 40 km en komen jammer genoeg in regen aan. Het is meteen ook een pak frisser. Morgen hopelijk beter weer... (Voor de wakkere kijker: bekijk onze geweldige antenne op de auto!)

Dag 15: Wyndham

Uitstapdag. We rijden Noordelijk, richting Wyndham, een uur boven Kununurra. We zitten vanaf nu in Krokodillenland en dat weten ze daar. Bij het binnenkomen word je door een gigantisch exemplaar verwelkomd. Wyndham was vroeger een grotere stad en een belangrijke exporthaven voor levend vee. En in 1933 landde hier Charles Kingford Smith na zijn eerste overzeese vlucht uit Engeland.
Tegenwoordig is het dorp iets rustiger en leeft het vooral van toerisme. Vooral het 5-river point is belangrijk en het is een indrukwekkend zicht: je ziet (als je het een beetje weet) 5 rivieren samenkomen. Verder in het stadje is een klein park met enorme beelden van een traditioneel Aboriginal gezin met hun ‘huisdieren’. Ook leuk. Hier werden we aangesproken door een man die ons een versierde boabvrucht (meer uitleg later) verkocht en die binnenkort te bewonderen zal zijn in onze nieuwe living :-) Het krokodillenpark sloegen we over.
Op weg naar Kununurra reden we nog een 4WD-pad in op zoek naar en boab-prison tree. De boab is vanaf deze vakantie officieel mijn favoriete boom. Je vindt ze hier in alle vormen en maten. De bomen kunnen rustig 1000 jaar worden en na al die tijd zijn ze hol binnenin. Daardoor is het moeilijk om precieze leeftijd te weten. Hier in deze streken staan enkele stokoude exemplaren die vele jaren gelden gebruikt werden als gevangenis. In Derby staat er nog een ander, iets groter en nog bekender exemplaar. Maar wij vonden deze ook wel leuk. Je kon er namelijk zelf nog eens inkruipen.
Nog een ander wegje leidde naar wat verborgen aboriginal rock art en we reden terug langs een verdroogd meer. Zeer tot tevredenheid van de jongens onder ons.
Maar het hoogtepunt vond ik toch wel de grote billabong in Parry Lagoon. Dit is een grote plas water in het midden van de savanne en het wemelt er van exotische vogels, schildpadden, vissen en ook salties, zoutwater krokodillen. Er lag eentje aan de kant te zonnen en de vogels poseerden voor wat foto’s. Een exotische oase vol leven, heel mooi!

Dag 14: Kununurra

Vandaag doen we eigenlijk een beetje hetzelfde als gisteren. We doen booschappen en sturen onze winterkleren op naar een dorpje aan de Westkust. We zullen ze daar terug oppikken als we er passeren. Waarschijnlijk hebben we ze dan ook weer nodig .
’s Avonds genieten we van fijne zonsondergangen en turen daarna met de pillamp over het water van het meer naast de camping en tellen de zoetwaterkrokodillen die erin wonen. Dat is eigenlijk niet zo moeilijk: als je 2 oranje lichtjes ziet, zijn dat hun ogen die naar je kijken...

Dag 13: Kununurra

Kununurra is een heel aangenaam stadje. Een heerst een leuk sfeertje. Veel toeristen uiteraard, die zich ofwel klaarmaken om de Kimberly in te trekken of die eruit komen met de wildste verhalen.Hier willen we even blijven om te bekomen van de voorbije dagen. De auto heeft een poetsbeurt nodig en er moet gewassen en herpakt worden. Er moeten emails nagekeken worden, inkopen gedaan en voorbereidingen voor onze grote trek langs Gibb River Road. De kinderen genieten van het zwembad en wij van een heerlijke warme douche.

Dag 12: Gregory NP-Kununurra

Onze inpak verloopt al een pak vlotter en meestal helpen de kinderen goed mee. We rijden door Gregory NP, een enorm groot stuk natuur. We stoppen aan een lookout, maken een leuke klim naar boven en kunnen daar genieten vaneen geweldig uitzicht. Tijdens de lunch moeten we zoveel mogelijk vers fruit en groenten opeten, want vlak voor de grens met West Australia passeren we eerst de ‘fruitgrens’. Voor een voor mij nog altijd onverstaanbare reden moet je al het vers fruit, groenten en honing afgeven. Het wordt dan venietigd. De reden zou zijn omdat op die manier de fruitvlieg en andere ‘ziektes’ en plagen worden buitengehouden uit WA. Yeah, right, alsof de fruitvlieg die grens kent... enfin, we spelen het klaar om enkel een kwart witte kool te moeten afgeven. Het is alleszins al stof tot veel discussies geweest...


We zetten de klok terug met 1,5 uur en in de late namiddag komen we aan in Kununurra - de achter- of voordeur van the Kimberly, 't is maar hoe je het bekijkt en van waar je komt - en we vinden een mooi kampeerplekje aan de kant van het meer.

Dag 11: Mataranka-Gregory NP

We moeten er een beetje vaart achter zetten, het hoge Noorden roept.
Op weg stoppen we aan Katherine Gorge, een populaire bestemming hier in het hoge Noorden. Het NP ziet er inderdaad geweldig uit: netjes, uitgebouwd en vooral duur. Je kan van hieruit boottochtjes doen op de rivier of scenic flights nemen boven Kakadu NP, Litchfield NP, allebei in de buurt, en uiteraard Katherine Gorge. Allemaal uitermate geschikt om de massa’s toeristen te behagen. Wij maken enkel de wandeling naar de top van de kloof, voor een geweldig uitzicht op de rivier beneden.

En dan nemen we een belangrijke afslag: die naar links, richting Westen. Noordelijk ligt Darwin, maar daar zijn we in oktober 2008 al geweest. De weg is duidelijk minder gebruikt, enkel hier en daar komen we tegenliggers tegen. Tegen valavond beseffen we dat we ons doel voor de dag niet zullen bereiken en stoppen dan maar op een kampeerplaatsje langs de kant van de weg, in Gregory NP. Het rijden in de nacht vinden we niet meer leuk, laat staan tenten opzetten in het donker en dan nog moeten kokeneten doen. Soms vliegt er nog een roadtrain voorbij, maar tegen middernacht stopt ook dat en is de ‘highway’ volledig verlaten tot de vroege ochtend.

Dag 10: Tennant creek-Mataranka

Vandaag deden we nog straffer: 555km op de GPS voor de volgende afslag! (de foto zegt wel 553, maar dat is omdat ik het te laat doorhad :-)).

Kan je je het voorstellen, 555km rechte weg? Te gek voor woorden. Gelukkig waren daar een aantal afleidingen onderweg, zoals tanken en naar de WC gaan. De lunch was deze keer iets makkelijker: de overgebleven pizza van de voige avond werd in de auto verorberd. Vinden ze hier wel eens leuk.
Maar de echte goede stop kwam in Daly Waters. Iemand had ons onderweg verteld dat we daar zeker moesten stoppen voor een verfrissend drankje.
En leuk was het wel. Intussen is de plaats zo bekend dat iedereen die hier passeert, sporen nalaat. En wel in de vorm van BH's, slipjes, -shrts, petten en andere kledingstukken, maar ook studentenkaarten, SIS-kaarten (!), identiteitskaarten, rijbewijzen en andere leuke sneusterijen. Hier kan je uren slijten met het bekijken van de muurdecoratie. Ons drankje smaakte voortreffelijk. maar we wilden naar Mataranka. Voor een 'verfrissende' duik.
We waren al om 4u op de camping en hadden zo ruim de tijd om de tent op te zetten. Intussen was het zo warm dat we alleen de binnentent zouden opzetten, spaart wat tijd.

Het hoogtepunt van de dag was de duik in de warmwaterbron van Mataranka. Het water komt hier uit de grond met een fijne temperatuur van 34 graden. Juist goed voor mij... Wat een heerlijk plekje: onder de palmbomen, in een stukje tropische oase, in helder warm water! Super.

's Avonds aten we lekkere sweet potato en opeens verscheen een kleine walibi aan onze tafel, die alle schilletjes uit onze handen nam en met veel smaak verorberde.

De volgende morgen deden we onze zwempartij nog eens lekker over, braken dan de tenten op en reden maar weer verder.