Is intussen al uitgegroeid tot een flinke kerel ;-)
Proficiat, broertje, met nummer 36! Dikke kussen van ons allemaal.
donderdag 26 juni 2008
Antwoord
Met Luna alles Ok, ze is terug haar ware zelf :-)
En dat boeleke, daar denk ik allang niet meer aan, vooral niet als ik hier rond mij kijk en als mijn allerliefste schatjes van kinderen na een hele dag school al ruzie makend binnenkomen... grrrr.
En dat boeleke, daar denk ik allang niet meer aan, vooral niet als ik hier rond mij kijk en als mijn allerliefste schatjes van kinderen na een hele dag school al ruzie makend binnenkomen... grrrr.
dinsdag 24 juni 2008
maandag 23 juni 2008
Vannacht...
Wordt de tandenfee verwacht.
Gisterenavond stond zijn tand opeens los (hij had te hard in zijn kussen gebeten). Vanmorgen kwam hij vragen of we niet naar Belgie konden, zodat Moeke hem kon uittrekken (Moeke is de tandarts bij ons in de familie :-)) en vermits dat niet kon, heeft hij hem daarnet dan maar zelf vakkundig verwijderd. Straf, want ik kreeg hem er niet uit wegens nog te vast.
Enfin, tandenwisselaar nummer drie is er ook aan begonnen...
Misschien moet ik toch nog een 4de boeleke overwegen ...
Gisterenavond stond zijn tand opeens los (hij had te hard in zijn kussen gebeten). Vanmorgen kwam hij vragen of we niet naar Belgie konden, zodat Moeke hem kon uittrekken (Moeke is de tandarts bij ons in de familie :-)) en vermits dat niet kon, heeft hij hem daarnet dan maar zelf vakkundig verwijderd. Straf, want ik kreeg hem er niet uit wegens nog te vast.Enfin, tandenwisselaar nummer drie is er ook aan begonnen...
Misschien moet ik toch nog een 4de boeleke overwegen ...
Bewogen weekend
Het begon eigenlijk allemaal nogal in orde. Vrijdagavond aten we nog een Croque-Monsieur, dat was al een eeuwigheid geleden en het smaakte voortreffelijk.
Zaterdagmorgen ging ik met de kinderen naar de voetbal, Senne speelde gelijk deze keer. Het was schitterend zonneke, er vloog een fris windje, maar wat een heerlijk winterweer. Daarna trokken we naar het veld waar Luna moest spelen, in Pymble. Ze was goalie in de eerste helft. Tijdens de rust kloeg ze wat van buikpijn. Even niet spelen, dan. Maar na 10 minuten kwam ze weer klagen en deze keer waren er tranen bij.
Als Luna weent van de pijn, ben ik direct een en al oor. Zij is helemaal niet kleinzerig en als ze klein was en viel, zei ze au en stond terug recht. Dus als zij weent, dan heeft ze echt pijn...
Dan maar richting huis. Ik deed een paar buik-testjes, been omhoog, stappen, duwen op verschillende plekjes en zo (ik was echt beter dokter geworden :-)). Maar deze keer besloten we toch maar de echte dokter op te zoeken. Die kon ons gelukkig meteen ontvangen. Ze was niet zeker: Luna vertoonde alle tekenen van Appendicitis, behalve dat ze geen koorts had en niet had moeten overgeven. Maar ze raadde ons toch aan om naar het ziekenhuis te gaan en niet te lang te wachten. Vlug wat spulletjes gepakt en richting ziekenhuis. Het was intussen 13u30. Na een uurtje wachten kregen we een kamertje waar Luna wat kon liggen, want zitten was moeilijk. Na een ander uurtje kwam de verpleegster haar koorts meten. Na nog een ander uurtje kwam een andere verpleegster verdovingsplakkers op haar handen en armen kleven. Na nog een ander uurtje kwam de dokter. Die besloot na een uitgebreid onderzoek en een bloedafname, niet 100% zeker te zijn. Hij wilde de chirurg van wacht nog laten komen kijken. Die verscheen, na een zoveelste uurtje. De bloedtest toonde een kleine infectie, maar ook die mijnheer doktoor was niet zeker. Hij wilde geen onnodige operatie uitvoeren (op zaterdagavond) en vond het beter om haar een nacht daar te houden ter observatie. Er werd wel een infuus geprikt, omdat Luna heel erg dorst had en ze een beetje uitgedroogd leek. Drie pogingen waren nodig, voor het lukte. Dat was natuurlijk minder leuk voor het kind, maar al bij al doorstond ze alles nogal moedig.
Rond 21u werden we dan eindelijk naar de kamer op de kinderafdeling gebracht.
Uiteindelijk had Luna een goede nacht, nog altijd geen koorts, en werd ze zondagmiddag ontslagen uit het ziekenhuis, met (nu nog steeds) wat buikpijn, maar in betere conditie en opgekikkerd door al dat water in haar lijfje. Onze kinderen drinken volgens mij niet genoeg gedurende de dag, hoewel ze altijd een drinkbus mee hebben, die leeg moet.
Intussen weten we de weg naar het ziekenhuis, weten we dat de hotelkosten daar nogal oplopen :-) en weten we dat zaterdag geen goede dag is voor een ziekenhuisbezoek, zelfs niet in een privaat hospitaal (een rugby tornooi met 500 jonge mannen, levert gegarandeerd een 6-tal gewonden op). We hebben toch weer wat geleerd en een medisch avontuur is eens iets anders...
En zondag was ook een mooie dag, zodat we besloten toch nog een kleine wandeling te doen, Luna bleek er geen probleem mee te hebben.
We trokken nog eens naar Palm Beach en bezochten deze keer de vuurtoren op Barrenjoey Head. Onbeschrijfelijk mooie uitzichten waren (weer maar eens) ons deel.
Dank u, natuur!
En vandaag is alles back to normal, het huis is een puinhoop en we tellen langzaam af naar Rune's schoolkamp volgende week (de zenuwen gieren hier in het rond) en een weekje Blue Mountains de week erna, tijdens de schoolvakantie.
Update: ze hebben net gebeld van school, ik ga Luna halen, want ze klaagt weer van buikpijn... Update 2: ze heeft na even toch beslist om op school te blijven...
Zaterdagmorgen ging ik met de kinderen naar de voetbal, Senne speelde gelijk deze keer. Het was schitterend zonneke, er vloog een fris windje, maar wat een heerlijk winterweer. Daarna trokken we naar het veld waar Luna moest spelen, in Pymble. Ze was goalie in de eerste helft. Tijdens de rust kloeg ze wat van buikpijn. Even niet spelen, dan. Maar na 10 minuten kwam ze weer klagen en deze keer waren er tranen bij.
Als Luna weent van de pijn, ben ik direct een en al oor. Zij is helemaal niet kleinzerig en als ze klein was en viel, zei ze au en stond terug recht. Dus als zij weent, dan heeft ze echt pijn...
Dan maar richting huis. Ik deed een paar buik-testjes, been omhoog, stappen, duwen op verschillende plekjes en zo (ik was echt beter dokter geworden :-)). Maar deze keer besloten we toch maar de echte dokter op te zoeken. Die kon ons gelukkig meteen ontvangen. Ze was niet zeker: Luna vertoonde alle tekenen van Appendicitis, behalve dat ze geen koorts had en niet had moeten overgeven. Maar ze raadde ons toch aan om naar het ziekenhuis te gaan en niet te lang te wachten. Vlug wat spulletjes gepakt en richting ziekenhuis. Het was intussen 13u30. Na een uurtje wachten kregen we een kamertje waar Luna wat kon liggen, want zitten was moeilijk. Na een ander uurtje kwam de verpleegster haar koorts meten. Na nog een ander uurtje kwam een andere verpleegster verdovingsplakkers op haar handen en armen kleven. Na nog een ander uurtje kwam de dokter. Die besloot na een uitgebreid onderzoek en een bloedafname, niet 100% zeker te zijn. Hij wilde de chirurg van wacht nog laten komen kijken. Die verscheen, na een zoveelste uurtje. De bloedtest toonde een kleine infectie, maar ook die mijnheer doktoor was niet zeker. Hij wilde geen onnodige operatie uitvoeren (op zaterdagavond) en vond het beter om haar een nacht daar te houden ter observatie. Er werd wel een infuus geprikt, omdat Luna heel erg dorst had en ze een beetje uitgedroogd leek. Drie pogingen waren nodig, voor het lukte. Dat was natuurlijk minder leuk voor het kind, maar al bij al doorstond ze alles nogal moedig.
Rond 21u werden we dan eindelijk naar de kamer op de kinderafdeling gebracht.
Uiteindelijk had Luna een goede nacht, nog altijd geen koorts, en werd ze zondagmiddag ontslagen uit het ziekenhuis, met (nu nog steeds) wat buikpijn, maar in betere conditie en opgekikkerd door al dat water in haar lijfje. Onze kinderen drinken volgens mij niet genoeg gedurende de dag, hoewel ze altijd een drinkbus mee hebben, die leeg moet.Intussen weten we de weg naar het ziekenhuis, weten we dat de hotelkosten daar nogal oplopen :-) en weten we dat zaterdag geen goede dag is voor een ziekenhuisbezoek, zelfs niet in een privaat hospitaal (een rugby tornooi met 500 jonge mannen, levert gegarandeerd een 6-tal gewonden op). We hebben toch weer wat geleerd en een medisch avontuur is eens iets anders...
En zondag was ook een mooie dag, zodat we besloten toch nog een kleine wandeling te doen, Luna bleek er geen probleem mee te hebben.
We trokken nog eens naar Palm Beach en bezochten deze keer de vuurtoren op Barrenjoey Head. Onbeschrijfelijk mooie uitzichten waren (weer maar eens) ons deel.
Dank u, natuur!
En vandaag is alles back to normal, het huis is een puinhoop en we tellen langzaam af naar Rune's schoolkamp volgende week (de zenuwen gieren hier in het rond) en een weekje Blue Mountains de week erna, tijdens de schoolvakantie.
Update: ze hebben net gebeld van school, ik ga Luna halen, want ze klaagt weer van buikpijn... Update 2: ze heeft na even toch beslist om op school te blijven...
vrijdag 20 juni 2008
Ben X
Woensdag gaan kijken met de Belgische club wegens het Sydney film Festival.
Aangrijpend, absoluut. Goed gemaakt. Schitterend debuut van Nic Balthazar.
En nu bang om onze kinderen weer in de wrede middelbare-school wereld van Vlaanderen los te laten... Om een of andere reden heb ik het idee dat het hier allemaal iets vredelievender is.
Een Australische mevrouw vroeg ons zelfs of het er echt zo aan toe gaat bij ons in de scholen...
Aangrijpend, absoluut. Goed gemaakt. Schitterend debuut van Nic Balthazar.
En nu bang om onze kinderen weer in de wrede middelbare-school wereld van Vlaanderen los te laten... Om een of andere reden heb ik het idee dat het hier allemaal iets vredelievender is.
Een Australische mevrouw vroeg ons zelfs of het er echt zo aan toe gaat bij ons in de scholen...
dinsdag 17 juni 2008
Nood
We moeten naar de Nederlandse school. Om Nederlands te leren. Ttz, niet wij, maar de kinderen.
Zienderogen gaat het achteruit:
'Wacht voor mij!'
'Dat maakt geen zin'
'Kan je dat op de top leggen ajb?'
'Ik wil dat niet sharen.'
'Schrijf je een note voor de juf?'
'Mama, ik kan er niet aan, het ligt op de bottom'
'Mama, ik vind mijn glazen niet!'
...
Mijn Nederlandse en Vlaamse vriendinnen-expats zullen er zeker nog ettelijke meer kennen...
Zienderogen gaat het achteruit:
'Wacht voor mij!'
'Dat maakt geen zin'
'Kan je dat op de top leggen ajb?'
'Ik wil dat niet sharen.'
'Schrijf je een note voor de juf?'
'Mama, ik kan er niet aan, het ligt op de bottom'
'Mama, ik vind mijn glazen niet!'
...
Mijn Nederlandse en Vlaamse vriendinnen-expats zullen er zeker nog ettelijke meer kennen...
Druk, druk, druk
Ja, het is hier behoorlijk druk geweest de laatste week. 't Is eigenlijk een beetje gek dat ik dat zeg, want als thuis blijvende mama mag dat bijna niet, maar toch, vorige week is het gelukt.
Dinsdag moest Rune meelopen met de Cross-country-wedstrijd van the Zone, dat is een overkoepelende wedstrijd met verschillende scholen uit de streek. Vermits ze op haar wedstrijd op school als tweede was geëindigd, mocht ze naar de Zone-wedstrijd. Daar finishte ze op de 52ste plaats (van de 75 deelnemers). Jammer genoeg wil ze niet verder in atletiek, ze is er nochtans goed in...
Woensdagmorgen moesten we bij mijnheer de directeur zijn voor een wiskunde-gesprekje over Rune. We gaan ons stilaan wat meer concentreren op Belgie-wiskunde. Daar wordt wat meer op rekenen gewerkt, waar hier op school meer aandacht wordt gegeven aan geometrie en simpele berekeningen. We halen de Vlaamse boeken naar hier en gaan daar mee aan de slag, ism de juf. Ik zei het onlangs nog tegen een Vlaamse vriendin: we zijn 'zeer content' van de school hier, maar dat heb ik nog al wel verteld.
Daarna moest ik de stad in voor een eerste sollicitatiegesprek. Jawel, het is begonnen. Ze hadden op dit moment niets jobbigs, maar ze vonden mijn profiel wel interessant, zodoende mocht ik mezelf ter plaatste eens gaan voorstellen.
Vanaf daar naar Ilse, die met echtgenoot en kindjes Marte, Lars en 6 weken-oude Tine pas zijn aangekomen in Sydney. Af en toe, als je pas verhuisd en pas bevallen bent en kindjes hebt die nog niet naar school kunnen, als het koud is buiten en je van 35 graden komt (uit Dubai), dan is het fijn om eens met iemand te praten en je hart te luchten over hoe Sydney toch wat tegenvalt, hoewel iedereen iets anders beweert (zie begin van ons avontuur hier). Maar ik kon haar hoop geven: stilaan gaat het beteren en na de aanpassing zal het genieten beginnen.
's Avonds dan een etentje met de mama's van Luna's klas. We waren met 15 en ik heb zelden geweten dat een grote groep, zittend aan 1 lange tafel, zo leuk met elkaar kon praten. Meer dan eens was een dame aan het praten (zwanzen) en luisterde de rest. Super leuk en iets te veel witte wijn. En dat is dan weer het voordeel van geen auto te hebben: iedereen stelt voor om mee te rijden, dus geen BOB-toestanden :-). Nadeel van St. Ives: geen café te bespeuren in de verste omtrek. Dus naar de koffieshop voor een afsluiter, maar in het midden van de week sluit die al om half elf. Dan maar stiekem de rest van de wijn opgedronken op het terras. Veel restaurants zijn hier BYO: ze hebben zelf geen licentie om alcohol te schenken, maar je mag wel zelf alles meebrengen en terug meenemen indien niet leeg. Goed systeem, goedkoper ook, maar je moet er wel aan denken!
Donderdag ging ik dan nog eens met Marielle op stap, we gingen met de trein naar de stad om nog wat te gaan struinen in Paddy's Market, ik blijf het erg leuk vinden. We waren op zoek naar iets nieuws, maar jammer genoeg verandert er in de souvenir-business niet veel: T-shirts, petjes, zakken, balpennen, ornamentjes, sokken en kalenders. Maar het blijft een leuk plekje en met tof gezelschap is het dubbel genieten.
Vrijdag opnieuw een sollicitatiegesprek. Ik heb me tot nu gericht op administratieve jobs, maar dit leek me ook super leuk: kleuterschool-fotograaf. De firma is gespecialiseerd in het fotograferen van kindjes in pre-school (kleuterschool). Het was wel interessant: je krijgt een opleiding, je wordt fatsoenlijk begeleid en je krijgt al de benzinekosten terug. Maar de verloning is maar niets. Soms moet je om 6u 's morgens vertrekken, zodat je om 9u klaar bent om te beginnen fotograferen. Om 12u moet je immers klaar zijn, dan gaan de kindjes slapen. Maar 6 uur werken voor een appel en een ei ($60/dag= 36 euro) is toch niet echt de bedoeling. Dan kan ik beter gaan babysitten, dat betaalt hier $10/uur.
Vrijdagavond was filmavond: Sex and the City, natuurlijk. De ultieme wijvenfilm. Leuk. Geheel in de stijl van de serie. Misschien wordt er ietsjes te veel tralala aan gehangen. En we waren met 10 Vlaamse madammen, ons clubke neemt serieuze proporties aan :-).
Zaterdag had het weer hier een serieuze duik genomen, het was fris (16 graden) en winderig, maar toch wilden we wat gaan uitwaaien. Dus trokken we naar een mooi plekje aan de kust, Collaroy. We genoten weer maar eens van een wandelingetje en een prachtig 360 graden uitzicht over oceaan en land. Dat is toch altijd enorm genieten. De kinderen protesteren meestal als we gaan vertrekken, maar achteraf vinden ze het meestal ook wel mooi en tof. Missie elke keer geslaagd. En iedereen gelukkig.
Zondag was een regendag. Het viel met bakken uit de hemel. Een perfecte dag voor de cinema dus. We gingen samen met Inn en haar kinderen naar het Sydney Film Festival, naar de Nederlandse film 'Waar is het paard van Sinterklaas?', een vervolg op 'Het paard van Sinterklaas'. Heerlijk om Jan Decleir te zien spelen en onze kinderen vonden het leuk om Nederlands te horen. En thuis had Filip intussen heerlijke wafels gebakken...
Gisteren canteen-dag.
Zo vliegen de weken hier voorbij.
Dinsdag moest Rune meelopen met de Cross-country-wedstrijd van the Zone, dat is een overkoepelende wedstrijd met verschillende scholen uit de streek. Vermits ze op haar wedstrijd op school als tweede was geëindigd, mocht ze naar de Zone-wedstrijd. Daar finishte ze op de 52ste plaats (van de 75 deelnemers). Jammer genoeg wil ze niet verder in atletiek, ze is er nochtans goed in...
Woensdagmorgen moesten we bij mijnheer de directeur zijn voor een wiskunde-gesprekje over Rune. We gaan ons stilaan wat meer concentreren op Belgie-wiskunde. Daar wordt wat meer op rekenen gewerkt, waar hier op school meer aandacht wordt gegeven aan geometrie en simpele berekeningen. We halen de Vlaamse boeken naar hier en gaan daar mee aan de slag, ism de juf. Ik zei het onlangs nog tegen een Vlaamse vriendin: we zijn 'zeer content' van de school hier, maar dat heb ik nog al wel verteld.
Daarna moest ik de stad in voor een eerste sollicitatiegesprek. Jawel, het is begonnen. Ze hadden op dit moment niets jobbigs, maar ze vonden mijn profiel wel interessant, zodoende mocht ik mezelf ter plaatste eens gaan voorstellen.
Vanaf daar naar Ilse, die met echtgenoot en kindjes Marte, Lars en 6 weken-oude Tine pas zijn aangekomen in Sydney. Af en toe, als je pas verhuisd en pas bevallen bent en kindjes hebt die nog niet naar school kunnen, als het koud is buiten en je van 35 graden komt (uit Dubai), dan is het fijn om eens met iemand te praten en je hart te luchten over hoe Sydney toch wat tegenvalt, hoewel iedereen iets anders beweert (zie begin van ons avontuur hier). Maar ik kon haar hoop geven: stilaan gaat het beteren en na de aanpassing zal het genieten beginnen.
's Avonds dan een etentje met de mama's van Luna's klas. We waren met 15 en ik heb zelden geweten dat een grote groep, zittend aan 1 lange tafel, zo leuk met elkaar kon praten. Meer dan eens was een dame aan het praten (zwanzen) en luisterde de rest. Super leuk en iets te veel witte wijn. En dat is dan weer het voordeel van geen auto te hebben: iedereen stelt voor om mee te rijden, dus geen BOB-toestanden :-). Nadeel van St. Ives: geen café te bespeuren in de verste omtrek. Dus naar de koffieshop voor een afsluiter, maar in het midden van de week sluit die al om half elf. Dan maar stiekem de rest van de wijn opgedronken op het terras. Veel restaurants zijn hier BYO: ze hebben zelf geen licentie om alcohol te schenken, maar je mag wel zelf alles meebrengen en terug meenemen indien niet leeg. Goed systeem, goedkoper ook, maar je moet er wel aan denken!
Donderdag ging ik dan nog eens met Marielle op stap, we gingen met de trein naar de stad om nog wat te gaan struinen in Paddy's Market, ik blijf het erg leuk vinden. We waren op zoek naar iets nieuws, maar jammer genoeg verandert er in de souvenir-business niet veel: T-shirts, petjes, zakken, balpennen, ornamentjes, sokken en kalenders. Maar het blijft een leuk plekje en met tof gezelschap is het dubbel genieten.Vrijdag opnieuw een sollicitatiegesprek. Ik heb me tot nu gericht op administratieve jobs, maar dit leek me ook super leuk: kleuterschool-fotograaf. De firma is gespecialiseerd in het fotograferen van kindjes in pre-school (kleuterschool). Het was wel interessant: je krijgt een opleiding, je wordt fatsoenlijk begeleid en je krijgt al de benzinekosten terug. Maar de verloning is maar niets. Soms moet je om 6u 's morgens vertrekken, zodat je om 9u klaar bent om te beginnen fotograferen. Om 12u moet je immers klaar zijn, dan gaan de kindjes slapen. Maar 6 uur werken voor een appel en een ei ($60/dag= 36 euro) is toch niet echt de bedoeling. Dan kan ik beter gaan babysitten, dat betaalt hier $10/uur.
Vrijdagavond was filmavond: Sex and the City, natuurlijk. De ultieme wijvenfilm. Leuk. Geheel in de stijl van de serie. Misschien wordt er ietsjes te veel tralala aan gehangen. En we waren met 10 Vlaamse madammen, ons clubke neemt serieuze proporties aan :-).
Zaterdag had het weer hier een serieuze duik genomen, het was fris (16 graden) en winderig, maar toch wilden we wat gaan uitwaaien. Dus trokken we naar een mooi plekje aan de kust, Collaroy. We genoten weer maar eens van een wandelingetje en een prachtig 360 graden uitzicht over oceaan en land. Dat is toch altijd enorm genieten. De kinderen protesteren meestal als we gaan vertrekken, maar achteraf vinden ze het meestal ook wel mooi en tof. Missie elke keer geslaagd. En iedereen gelukkig.
Zondag was een regendag. Het viel met bakken uit de hemel. Een perfecte dag voor de cinema dus. We gingen samen met Inn en haar kinderen naar het Sydney Film Festival, naar de Nederlandse film 'Waar is het paard van Sinterklaas?', een vervolg op 'Het paard van Sinterklaas'. Heerlijk om Jan Decleir te zien spelen en onze kinderen vonden het leuk om Nederlands te horen. En thuis had Filip intussen heerlijke wafels gebakken...
Gisteren canteen-dag.
Zo vliegen de weken hier voorbij.
dinsdag 10 juni 2008
Funnelweb Spider
De Red-back spinnen hadden we al gehad, bij het zwembad.En jawel, zaterdag kruiste een Funnel-web spin ons pad. Voor de deur nog wel. Een van de gevaarlijkste spinnen ter wereld, hier aan de voordeur. Het beest vertoefde weliswaar al in de spinnenhemel (geen idee hoe ze gegaan is, vermoedelijk door het gif dat rond het huis is gespoten), maar het was niettemin een schrikbarende ontmoeting. Ze zitten hier dus toch. Gelukkig staan deze spinnen erom bekend dat ze niet in huis komen (de weg van onze garagepoort naar de eetkamer is langs 2 grote gaten onder de deuren). Maar vanaf nu wordt er nog harder geroepen als Senne of Luna op blote voeten de tuin in lopen... De buren gaan het weten.
We wachten rustig af tot een Brown Snake onze wegen kruist...
Lang weekend
Hoewel de Queen van Engeland jarig is op 21 april (ze werd dit jaar 82), vieren ze dit heuglijke feit in juni met een officiële feestdag (?) op maandag. Gisteren dus. Een lang weekend en hoewel we geen weg-gaan plannen hadden, leefde wel al het idee om te gaan walvis-kijken. Elk jaar zwemmen de dieren rond deze tijd naar het Noorden, om kindjes te gaan krijgen in warmere wateren en in november keren ze terug. Juni-juli is dus de goede periode om ze proberen te spotten en hier in Sydney zijn enkele plaatsen waar je ze van nogal dichtbij kan zien voorbij zwemmen en springen. Wij trokken zondag met Hans en Babs en Tanja en haar kindjes naar Botany Bay, waar een heuse walvissen-uitkijkpost is gebouwd. En dus waren er allemaal mensen met verrekijkers en grote telelenzen. We zagen er een stuk of twee van heel ver. Te ver voor de kinderen en op de koop toe begon het wat te miezeren, zodat de kleur van de zee en van de lucht al gauw in elkaar opgingen. We gingen nog even op de prachtige rotsen een wandelingetje doen, maar 7 uitgelaten kinderen op natte rotsen die 20m naar beneden duiken, leek ons iets te link en we keerden maar gauw weer naar huis. Senne werd getrakteerd op een sleep-over bij onze vrienden en de meisjes kozen ook elk een vriendinnetje om te komen slapen. Vier meisjes dus zondag nacht, maar ze waren allemaal wonderlijk kalm.
Maandag belde Babs dan met het nieuws dat haar rug het had begeven en meteen hadden we er drie kinderen bij (eentje was zelf ziek en bleef thuis). Een kort wandelingetje met 7 kinderen (Jessica was er ook nog bij), daarna eten en een warm baddeke, vroeg naar bed en het weekend was weer om. We zullen goed moeten plannen om onze tijd hier zo goed mogelijk te gebruiken :-)
Maandag belde Babs dan met het nieuws dat haar rug het had begeven en meteen hadden we er drie kinderen bij (eentje was zelf ziek en bleef thuis). Een kort wandelingetje met 7 kinderen (Jessica was er ook nog bij), daarna eten en een warm baddeke, vroeg naar bed en het weekend was weer om. We zullen goed moeten plannen om onze tijd hier zo goed mogelijk te gebruiken :-)
donderdag 5 juni 2008
Check this out
Marliese, een achternichtje van Filip, verhuisde enkele jaren geleden naar de USA met haar familie en is het helemaal aan het maken in de muziek business.
Ze is 13, schrijft haar eigen songs, speelt fantastisch gitaar en sleept de ene nominatie na de andere in de wacht.
Klik hier maar eens voor een 'voorproefje' en geniet van het immense talent. En ik zou zeggen, hou haar maar in het oog, want volgens mij gaan we nog van haar horen!
Ze is 13, schrijft haar eigen songs, speelt fantastisch gitaar en sleept de ene nominatie na de andere in de wacht.
Klik hier maar eens voor een 'voorproefje' en geniet van het immense talent. En ik zou zeggen, hou haar maar in het oog, want volgens mij gaan we nog van haar horen!
Australia - Part 5
10 dingen waar Australië Sydney (?) fier op mag zijn
2. Vriendelijke mensen
Hoewel er toch nog een verschil is met USA-ers (daar kwamen volstrekt onbekenden ongevraagd met hun hoofd in de koets naar mijn pasgeboren dochter loeren, onder het mom van vriendelijkheid en vond ik dat soms wat overdreven), vind ik de mensen hier heel aangenaam. Je begroet de mensen in de bus, op straat als je elkaar kruist, in de supermarkt.
Ook onze kinderen merken het op: op school worden zij oprecht gerespecteerd door volwassenen (maar die staan er ook wel erg op dat omgekeerd evengoed het geval is), vriendelijk begroet, lief aangesproken en er wordt heel veel dank je gezegd. Ik merk op dat ook onze kinderen heel beleefd zijn (ze waren het al, maar nu is het een automatisme geworden). Ze vragen met alsjeblieft en krijgen met dank je. Ze bedanken mensen spontaan als ze ergens gaan spelen, ze zijn beleefd aan de telefoon. En wij vinden dat toch wel tof.
Het viel mij heel erg op als ik vorige december terug in Vlaanderen op straat liep: iedereen is weggedoken in een jas met hoge kraag en een dikke sjaal en veel mensen lopen met hun gezicht naar beneden. Hier echt niet, de mensen zoeken oogcontact, praten met elkaar, vragen of ze je kunnen helpen en maken een praatje.
Leuk, 't zal weer wennen worden in Belgie.
2. Vriendelijke mensen
Hoewel er toch nog een verschil is met USA-ers (daar kwamen volstrekt onbekenden ongevraagd met hun hoofd in de koets naar mijn pasgeboren dochter loeren, onder het mom van vriendelijkheid en vond ik dat soms wat overdreven), vind ik de mensen hier heel aangenaam. Je begroet de mensen in de bus, op straat als je elkaar kruist, in de supermarkt.
Ook onze kinderen merken het op: op school worden zij oprecht gerespecteerd door volwassenen (maar die staan er ook wel erg op dat omgekeerd evengoed het geval is), vriendelijk begroet, lief aangesproken en er wordt heel veel dank je gezegd. Ik merk op dat ook onze kinderen heel beleefd zijn (ze waren het al, maar nu is het een automatisme geworden). Ze vragen met alsjeblieft en krijgen met dank je. Ze bedanken mensen spontaan als ze ergens gaan spelen, ze zijn beleefd aan de telefoon. En wij vinden dat toch wel tof.
Het viel mij heel erg op als ik vorige december terug in Vlaanderen op straat liep: iedereen is weggedoken in een jas met hoge kraag en een dikke sjaal en veel mensen lopen met hun gezicht naar beneden. Hier echt niet, de mensen zoeken oogcontact, praten met elkaar, vragen of ze je kunnen helpen en maken een praatje.
Leuk, 't zal weer wennen worden in Belgie.
Sydney film festival
Wij gaan hier kijken naar :
Ben X
18th June| 8.15PM | Dendy Opera Quays19th June| 3.45PM | Dendy Opera Quays
As the title suggests, at the centre of Nic Balthazar's debut feature is Ben - a withdrawn teen who rarely speaks. He's been diagnosed with Asperger's syndrome, a variant of autism, although his mother isn't particularly convinced that this lengthy phrase has any meaning at all. She just knows he's uncommunicative and exhausting. Ben retreats into a fantasy computer game, derived from the actual game 'Overlord', in which he plays a heroic knight with a heroine sidekick. When he's the victim of a particularly nasty prank at school, he withdraws further into this fantasy world - with surprising effects. Winner of three awards at the Montreal Film Festival, including the Grand Prix, Balthazar's film as well as being an entertaining ride, looks at life for an autistic teen from an entirely new angle. JN
Dir Nic Balthazar
Scr Nic Balthazar, based on his novel 'Niets Was Alles Wat Hij Zei' and play 'Niets'
Prod Peter Bouckaert, Erwin Provoost
With Greg Timmermans, Marijke Pinoy, Laura Verlinden
Country Belguim-Netherlands
Language Dutch
Duration 93 mins
Distributor Aztec International
World Sales/Australian distributor Aztec International
en
Where is Winky's Horse?
WAAR IS HET PAARD VAN SINTERKLAAS?
15th June| 2.15PM | GU George Street22nd June| 12.00PM | GU George Street
In the hit of last year's festival, Winky Wong arrived from China, learnt about Christmas and made a horsy friend. In this charming follow-up (don't worry if you didn't see the first film), Winky is looking after St. Nicholas' big white horse, Amerigo. She's eager for her first riding lesson, but her parents say she has to wait until her next birthday. Her big day is ruined when she's told to ride Naf-Naf the pony instead of her favourite. Winky misbehaves and Amerigo runs away but she has no-one to tell; her mum and dad are busy with her new-born sister. A delightful tale with a happy horsy ending and a thoughtful look at what a new baby might mean to a little girl. Recommended for ages 6 and up. JN
Dir Mischa Kamp
Scr Tamara Bos
With Ebbie Tam, Aaron Wan, Hanyl Han
Country Netherlands/Belgium
Language Dutch
Year 2007
Duration 83 mins
Distributor BosBros Film-TV Productions
World Sales/Australian distributor BosBros Film-TV Productions
Ben X
18th June| 8.15PM | Dendy Opera Quays19th June| 3.45PM | Dendy Opera Quays
As the title suggests, at the centre of Nic Balthazar's debut feature is Ben - a withdrawn teen who rarely speaks. He's been diagnosed with Asperger's syndrome, a variant of autism, although his mother isn't particularly convinced that this lengthy phrase has any meaning at all. She just knows he's uncommunicative and exhausting. Ben retreats into a fantasy computer game, derived from the actual game 'Overlord', in which he plays a heroic knight with a heroine sidekick. When he's the victim of a particularly nasty prank at school, he withdraws further into this fantasy world - with surprising effects. Winner of three awards at the Montreal Film Festival, including the Grand Prix, Balthazar's film as well as being an entertaining ride, looks at life for an autistic teen from an entirely new angle. JN
Dir Nic Balthazar
Scr Nic Balthazar, based on his novel 'Niets Was Alles Wat Hij Zei' and play 'Niets'
Prod Peter Bouckaert, Erwin Provoost
With Greg Timmermans, Marijke Pinoy, Laura Verlinden
Country Belguim-Netherlands
Language Dutch
Duration 93 mins
Distributor Aztec International
World Sales/Australian distributor Aztec International
en
Where is Winky's Horse?
WAAR IS HET PAARD VAN SINTERKLAAS?
15th June| 2.15PM | GU George Street22nd June| 12.00PM | GU George Street
In the hit of last year's festival, Winky Wong arrived from China, learnt about Christmas and made a horsy friend. In this charming follow-up (don't worry if you didn't see the first film), Winky is looking after St. Nicholas' big white horse, Amerigo. She's eager for her first riding lesson, but her parents say she has to wait until her next birthday. Her big day is ruined when she's told to ride Naf-Naf the pony instead of her favourite. Winky misbehaves and Amerigo runs away but she has no-one to tell; her mum and dad are busy with her new-born sister. A delightful tale with a happy horsy ending and a thoughtful look at what a new baby might mean to a little girl. Recommended for ages 6 and up. JN
Dir Mischa Kamp
Scr Tamara Bos
With Ebbie Tam, Aaron Wan, Hanyl Han
Country Netherlands/Belgium
Language Dutch
Year 2007
Duration 83 mins
Distributor BosBros Film-TV Productions
World Sales/Australian distributor BosBros Film-TV Productions
Ijs
Misschien stamt die nog af van een of andere crimineel die ze hier ergens in de 18de eeuw hebben gedropt? Niet te snappen...
Top NSW cop may face life over drug ring
June 3, 2008 - 7:07AM
A top criminal investigator with the NSW Crime Commission could face life imprisonment over an alleged multi-million dollar international drug syndicate.
Mark Standen, 51, an assistant director with the commission and ex-federal police officer, will face Central Local Court on Tuesday after being charged with conspiring to import 600kg of pseudoephedrine to be illegally used to manufacture the drug ice. He was arrested on Monday at his Sydney CBD office by the Australian Federal Police (AFP). A second Sydney man, 45, was also arrested over his alleged involvement in the international drug ring spanning The Netherlands, Pakistan, Thailand and Australia.
Top NSW cop may face life over drug ring
June 3, 2008 - 7:07AM
A top criminal investigator with the NSW Crime Commission could face life imprisonment over an alleged multi-million dollar international drug syndicate.
Mark Standen, 51, an assistant director with the commission and ex-federal police officer, will face Central Local Court on Tuesday after being charged with conspiring to import 600kg of pseudoephedrine to be illegally used to manufacture the drug ice. He was arrested on Monday at his Sydney CBD office by the Australian Federal Police (AFP). A second Sydney man, 45, was also arrested over his alleged involvement in the international drug ring spanning The Netherlands, Pakistan, Thailand and Australia.
woensdag 4 juni 2008
Allemaal weg
Vandaag kan ik niet stoppen met aan Eveline te denken. Zij zit nu op het vliegtuig naar Nederland met haar gezin. Binnen enkele weken vertrekt Mariëlle en daarna gaan Inn en Babs naar ons Belgenland. Allemaal gaan ze enkele weken zomervakantie houden in Europa.
Ben ik ietwat jaloers? Ja en nee. Ja, omdat ik dat reizen wel leuk vind en omdat zulke reis natuurlijk een fantastisch ding is om naartoe te leven. Omdat ik het heel erg fijn zou vinden om mijn familie en vriendjes even terug te zien.
Nee, omdat 'even terugzien' te moeilijk is, te veel, te druk en te emotioneel. En omdat ik er zelf eigenlijk te weinig aan heb gehad vorige keer. Omdat ik teveel taxi-chauffeur heb gespeeld. En omdat ik mensen in de kou heb moeten laten staan. En omdat ik dat jammer vind. En omdat ik dat dus niet meer terug wil.
Maar misschien denk ik vandaag aan Eveline omdat zij richting zomer vliegt en wij hier in de winter zijn beland en ik de immense stortbuien van de laatste dagen alweer immens beu ben...
Ben ik ietwat jaloers? Ja en nee. Ja, omdat ik dat reizen wel leuk vind en omdat zulke reis natuurlijk een fantastisch ding is om naartoe te leven. Omdat ik het heel erg fijn zou vinden om mijn familie en vriendjes even terug te zien.
Nee, omdat 'even terugzien' te moeilijk is, te veel, te druk en te emotioneel. En omdat ik er zelf eigenlijk te weinig aan heb gehad vorige keer. Omdat ik teveel taxi-chauffeur heb gespeeld. En omdat ik mensen in de kou heb moeten laten staan. En omdat ik dat jammer vind. En omdat ik dat dus niet meer terug wil.
Maar misschien denk ik vandaag aan Eveline omdat zij richting zomer vliegt en wij hier in de winter zijn beland en ik de immense stortbuien van de laatste dagen alweer immens beu ben...
RIP Lilly en Sneeuwwitje
Met spijt moeten we melden dat onze twee overblijvende huismuizen, Lilly en Sneeuwwitje, vrijdag samen zijn overleden in geheimzinnige omstandigheden... Een onderzoek naar de oorzaak van het overlijden leverde niets op.Moeder en dochter werden op gepaste wijze naar de muizenhemel begeleid door hun liefhebbende eigenaars. Het verdriet is groot.
Australia-Part 4
10 Dingen waar Australië (Sydney??) niet fier op moet zijn
3. Milieubewust bouwen/rijden/leven.
Australië roept bij veel mensen toch een beeld op van milieubewust land, door hun gebrek aan water, bosbranden, door de strijd met de elementen. Hmmm.
En voor iedereen hier op zijn paard springt: er zijn uiteraard uitzonderingen, er zijn fantastische projecten, zoals de eco-villages, waar ook Tom en Hilde gaan bouwen en het bewustzijn groeit, maar toch.
Het begint bij de huizen. Ons huis bestaat uit een houten skelet met gyproc-platen en een laagje baksteen er rond. In de ramen staat enkel glas en de profielen zijn simpele aluminium latten. Isolatie is er niet, de ramen sluiten niet volledig en er zijn heuse tochtgaten onderaan en bovenaan. Lawaai-gewijs is dit ook niet echt aan te raden. Het dak is niet geïsoleerd en de garagedeur sluit niet volledig.
We hebben centrale verwarming op lucht. De luchtgaten zitten in het plafond. Zoals iedereen hoort te weten, stijgt warme lucht. Ik moet er geen tekeningetje bijmaken. De warme lucht ontsnapt hier langs alle kanten. Het huis is zo gebouwd dat beneden bijna geen rechtstreeks zonlicht binnenvalt. Dat maakt dat wij gedurende het hele jaar dat we hier wonen, geen airco hebben moeten opzetten. Ik moet er wel bij zeggen dat we liever met de ramen open slapen dan met koude lucht in onze nek. Goed voor de hete dagen dus. Maar donker. We moeten nu, in de winter, tijdens een grijze dag, de lichten om 16u al aandoen. In veel huizen brandt het licht de hele dag, zelfs als de zon buiten volop schijnt. Gewoon te donker binnen.
De thermostaat staat boven in de gang. Om het 's winters beneden warm te krijgen, moet je gedurende tien minuten boven de verwarming gaan opzetten. Als het dan beneden warm is, zetten we het ding terug af. Ik kan hier in geuren en kleuren beginnen uitleggen waarom we het ding niet automatisch gebruiken, maar er is geen beginnen aan. Boven in de gang is gewoon geen goede plaats voor een thermostaat. Boven moet er immers maar een minimum aan verwarming zijn. Bijvoorbeeld in de badkamer, dat is toch aangenaam in de winter als je uit de douche stapt. Nop, geen verwarming in de badkamer en ook niet in de WC's. Dat zijn echt koude hokjes, waar iedereen meteen weer uit wil en bij onze kinderen is het zelfs zo dat ze het bezoek zo lang mogelijk uitstellen, met het oog op een koude WC-bril. Met alle gevolgen van dien. Er zijn in dit huis ook 4 deuren naar buiten die niet gebruikt worden. Onnodige deuren, onnodige gaten waarlangs warme/koude lucht naar buiten kan. Kortom, er is dus niet over nagedacht.
Er is ook geen nacht/dag tarief voor gas en electriciteit. Iedereen gebruikt dus alle toestellen gedurende de dag. Toegegeven, het huis is al een aantal jaren oud, ik denk dat het gebouwd werd in de jaren 80. Misschien is dat een excuus.
Maar groot was mijn verbazing toen bleek dat het splinternieuwe, net een tweetal-weken-af-huis van vrienden ook geen ramen heeft met dubbele beglazing. Nee, enkel glas, in de profielen geplaatst met een enkele rubberen band en gaten in de hoeken. Gordijnen mogen niet voor de enorme (mooie) ramen, nochtans ook een manier om warmte/koude binnen te houden.
Begrijpe wie kan.
En waarschijnlijk heeft alles met de portemonnee te maken. Maar dan nog, energie is hier ook niet gratis en elke bouwheer/architect hier zou toch even goed moeten weten dat je een huis fatsoenlijk moet isoleren om energie en dus centen te sparen?
Stilaan beginnen watertanks op te duiken. Mensen plaatsen een enorme tank naast het huis voor de opvang van regenwater (jammer genoeg niet onder de grond, wat dan weer zichtsvervuiling en verlies aan tuin oplevert). Als het hier regent, zijn het meestal deftige plensbuien, dus al dat water kan perfect herbruikt worden. Maar dat zijn individuele initiatieven. Het waterbeleid is hier nog steeds een ramp. Al dat zo gewilde regenwater gaat rechtstreeks de riolen in. Je mag de auto alleen wassen op woensdag en zondag. Je mag geen hogedrukreiniger gebruiken voor het afspuiten van opritten, huizen enz. Je mag alleen planten water geven of gras sproeien op bepaalde dagen. Dat zijn misschien goede regels, maar de verplichting om een regentank te plaatsen, zou nog veel effectiever zijn. En ook het aansporen van het gebruik van bijvoorbeeld watersparende douche koppen bijvoorbeeld, maar daar hebben we nog niet veel van gezien.
Water is hier zo'n anderhalve keer goedkoper dan in Belgie.
Auto's zijn nog zoiets. Veel oude auto's rijden hier niet. Wel grote nieuwe 4X4 terreinwagens met airco en zware motoren, die enorm veel verbruiken. Onze wagen (geen 4x4) is een jaar oud en verbruikt 14 liter benzine. De airco staat nochtans zelden of nooit op. Diesel is duurder dan benzine. Gas wordt bijna niet gebruikt. Hoe kan het dat een splinternieuwe auto 14 liter kan verbruiken? Wegens de zware motor, die je eigenlijk toch niet nodig hebt? Waarom rijden zoveel mensen met een 4x4 in de stad? Hier kan je bijna niet anders als je 'op den buiten' woont of geregeld bush-uitstappen doet, omdat de wegen niet zijn aangelegd. Maar zoveel mensen wonen in de stad, komen hier nooit buiten en rijden toch met zo'n enorm monster. En dan maar klagen over de verschrikkelijke prijzen die ze betalen aan de pomp. Tja. Een 4x4 in Belgie is helemaal te zot. Voor niets nodig.
Stilaan gaan hier ook de plastic zakjes in de winkels verdwijnen, maar zover zijn we nog niet. Herbruikbare tassen worden wel aangemoedigd, maar als ik mijn zakken vergeet, kom ik thuis met 20 plastic zakjes, waar soms maar twee dingen inzitten (er wordt hier door de persoon achter de kassa ingepakt).
Wasmachines. Elk klein kind kan zien dat toploaders (zo'n dingen waar je de was langs boven ingooit en je het waspoeder/gel rechtstreeks op de was moet gieten en waar je, als je het niet vergeet, terug heen moet na een minuut of 15, om verzachter in de machine te doen) enorm veel water verbruiken. De wasmachine gaat dicht, de hele trommel wordt met water gevuld (soms tot 100 liter), de machine draait gedurende 15 minuten, het water loopt weg. De trommel wordt dan terug gevuld en de was gespoeld. Het water loopt terug weg, er wordt gezwierd en de was is gedaan. Niet proper overigens, want er zit geen verwarmingselement in die machine. De machine is namelijk aangesloten op de warm-water kraan die uit de muur komt, rechtstreeks van de boiler. En omdat je kleine kindjes hebt, wil je niet dat die hun handjes verbranden aan het warme water, en staat de watertemperatuur van de boiler op 40 graden. Gevolg: dat is de hoogste temperatuur waarop jouw was kan gedaan worden... Nochtans worden hier nog altijd meer toploaders dan frontloaders verkocht, hoewel informatiecampagnes duidelijk stellen dat frontloaders veel milieuvriendelijker zijn.
Ik gebruik nog altijd mijn intussen 14 jaar oude front-loader Miele (hoe milieuvriendelijk zou die nog zijn?). Die was wat duurder in aankoop, maar werkt nog altijd als nieuw en er is nog niets aan vervangen. Overigens gebruik ik altijd een kort programma en alleen de witte was wordt op 95 graden gedaan.
Verlichting. Toen wij in dit huis trokken, hebben we de 18 werkende spots van 100w (!) in de leefruimte vervangen door 8 spaarlampen. De rest hebben we uitgedraaid. En we zien nog altijd even veel.
Ik heb niet de pretentie om te beweren dat ik 100% milieubewust leef. Ik zou ook een trui meer kunnen aandoen en de verwarming een graad lager zetten. Ik zou nog meer de fiets kunnen nemen (hoewel ik hier een unicum ben in de buurt). Ik zou mijn was kunnen ophangen ipv in de droogkast te stoppen. Maar dan moet ik weer meer strijken, iets wat ik nu eigenlijk tot de hemden van Filip kan beperken (dat is nog een leuke vraag: wat verbruikt het meest, een droogkast of een strijkijzer?). Ik zou nog een baksteen in de WC-bak kunnen leggen (maar ik gebruik wel de knop met het minste waterverbruik). En er zijn zeker nog veel meer dingen die ik zou kunnen bijdragen. Maar wij doen ons individuele best. Wij proberen onze kinderen hier ook milieubewust op te voeden (DE DEUR!!!!) en het is al maanden geleden dat hier nog een bad werd genomen. We proberen dus bewust te leven.
In de architecten en autobouwers van Australië ben ik teleurgesteld.
3. Milieubewust bouwen/rijden/leven.
Australië roept bij veel mensen toch een beeld op van milieubewust land, door hun gebrek aan water, bosbranden, door de strijd met de elementen. Hmmm.
En voor iedereen hier op zijn paard springt: er zijn uiteraard uitzonderingen, er zijn fantastische projecten, zoals de eco-villages, waar ook Tom en Hilde gaan bouwen en het bewustzijn groeit, maar toch.
Het begint bij de huizen. Ons huis bestaat uit een houten skelet met gyproc-platen en een laagje baksteen er rond. In de ramen staat enkel glas en de profielen zijn simpele aluminium latten. Isolatie is er niet, de ramen sluiten niet volledig en er zijn heuse tochtgaten onderaan en bovenaan. Lawaai-gewijs is dit ook niet echt aan te raden. Het dak is niet geïsoleerd en de garagedeur sluit niet volledig.
We hebben centrale verwarming op lucht. De luchtgaten zitten in het plafond. Zoals iedereen hoort te weten, stijgt warme lucht. Ik moet er geen tekeningetje bijmaken. De warme lucht ontsnapt hier langs alle kanten. Het huis is zo gebouwd dat beneden bijna geen rechtstreeks zonlicht binnenvalt. Dat maakt dat wij gedurende het hele jaar dat we hier wonen, geen airco hebben moeten opzetten. Ik moet er wel bij zeggen dat we liever met de ramen open slapen dan met koude lucht in onze nek. Goed voor de hete dagen dus. Maar donker. We moeten nu, in de winter, tijdens een grijze dag, de lichten om 16u al aandoen. In veel huizen brandt het licht de hele dag, zelfs als de zon buiten volop schijnt. Gewoon te donker binnen.
De thermostaat staat boven in de gang. Om het 's winters beneden warm te krijgen, moet je gedurende tien minuten boven de verwarming gaan opzetten. Als het dan beneden warm is, zetten we het ding terug af. Ik kan hier in geuren en kleuren beginnen uitleggen waarom we het ding niet automatisch gebruiken, maar er is geen beginnen aan. Boven in de gang is gewoon geen goede plaats voor een thermostaat. Boven moet er immers maar een minimum aan verwarming zijn. Bijvoorbeeld in de badkamer, dat is toch aangenaam in de winter als je uit de douche stapt. Nop, geen verwarming in de badkamer en ook niet in de WC's. Dat zijn echt koude hokjes, waar iedereen meteen weer uit wil en bij onze kinderen is het zelfs zo dat ze het bezoek zo lang mogelijk uitstellen, met het oog op een koude WC-bril. Met alle gevolgen van dien. Er zijn in dit huis ook 4 deuren naar buiten die niet gebruikt worden. Onnodige deuren, onnodige gaten waarlangs warme/koude lucht naar buiten kan. Kortom, er is dus niet over nagedacht.
Er is ook geen nacht/dag tarief voor gas en electriciteit. Iedereen gebruikt dus alle toestellen gedurende de dag. Toegegeven, het huis is al een aantal jaren oud, ik denk dat het gebouwd werd in de jaren 80. Misschien is dat een excuus.
Maar groot was mijn verbazing toen bleek dat het splinternieuwe, net een tweetal-weken-af-huis van vrienden ook geen ramen heeft met dubbele beglazing. Nee, enkel glas, in de profielen geplaatst met een enkele rubberen band en gaten in de hoeken. Gordijnen mogen niet voor de enorme (mooie) ramen, nochtans ook een manier om warmte/koude binnen te houden.
Begrijpe wie kan.
En waarschijnlijk heeft alles met de portemonnee te maken. Maar dan nog, energie is hier ook niet gratis en elke bouwheer/architect hier zou toch even goed moeten weten dat je een huis fatsoenlijk moet isoleren om energie en dus centen te sparen?
Stilaan beginnen watertanks op te duiken. Mensen plaatsen een enorme tank naast het huis voor de opvang van regenwater (jammer genoeg niet onder de grond, wat dan weer zichtsvervuiling en verlies aan tuin oplevert). Als het hier regent, zijn het meestal deftige plensbuien, dus al dat water kan perfect herbruikt worden. Maar dat zijn individuele initiatieven. Het waterbeleid is hier nog steeds een ramp. Al dat zo gewilde regenwater gaat rechtstreeks de riolen in. Je mag de auto alleen wassen op woensdag en zondag. Je mag geen hogedrukreiniger gebruiken voor het afspuiten van opritten, huizen enz. Je mag alleen planten water geven of gras sproeien op bepaalde dagen. Dat zijn misschien goede regels, maar de verplichting om een regentank te plaatsen, zou nog veel effectiever zijn. En ook het aansporen van het gebruik van bijvoorbeeld watersparende douche koppen bijvoorbeeld, maar daar hebben we nog niet veel van gezien.
Water is hier zo'n anderhalve keer goedkoper dan in Belgie.
Auto's zijn nog zoiets. Veel oude auto's rijden hier niet. Wel grote nieuwe 4X4 terreinwagens met airco en zware motoren, die enorm veel verbruiken. Onze wagen (geen 4x4) is een jaar oud en verbruikt 14 liter benzine. De airco staat nochtans zelden of nooit op. Diesel is duurder dan benzine. Gas wordt bijna niet gebruikt. Hoe kan het dat een splinternieuwe auto 14 liter kan verbruiken? Wegens de zware motor, die je eigenlijk toch niet nodig hebt? Waarom rijden zoveel mensen met een 4x4 in de stad? Hier kan je bijna niet anders als je 'op den buiten' woont of geregeld bush-uitstappen doet, omdat de wegen niet zijn aangelegd. Maar zoveel mensen wonen in de stad, komen hier nooit buiten en rijden toch met zo'n enorm monster. En dan maar klagen over de verschrikkelijke prijzen die ze betalen aan de pomp. Tja. Een 4x4 in Belgie is helemaal te zot. Voor niets nodig.
Stilaan gaan hier ook de plastic zakjes in de winkels verdwijnen, maar zover zijn we nog niet. Herbruikbare tassen worden wel aangemoedigd, maar als ik mijn zakken vergeet, kom ik thuis met 20 plastic zakjes, waar soms maar twee dingen inzitten (er wordt hier door de persoon achter de kassa ingepakt).Wasmachines. Elk klein kind kan zien dat toploaders (zo'n dingen waar je de was langs boven ingooit en je het waspoeder/gel rechtstreeks op de was moet gieten en waar je, als je het niet vergeet, terug heen moet na een minuut of 15, om verzachter in de machine te doen) enorm veel water verbruiken. De wasmachine gaat dicht, de hele trommel wordt met water gevuld (soms tot 100 liter), de machine draait gedurende 15 minuten, het water loopt weg. De trommel wordt dan terug gevuld en de was gespoeld. Het water loopt terug weg, er wordt gezwierd en de was is gedaan. Niet proper overigens, want er zit geen verwarmingselement in die machine. De machine is namelijk aangesloten op de warm-water kraan die uit de muur komt, rechtstreeks van de boiler. En omdat je kleine kindjes hebt, wil je niet dat die hun handjes verbranden aan het warme water, en staat de watertemperatuur van de boiler op 40 graden. Gevolg: dat is de hoogste temperatuur waarop jouw was kan gedaan worden... Nochtans worden hier nog altijd meer toploaders dan frontloaders verkocht, hoewel informatiecampagnes duidelijk stellen dat frontloaders veel milieuvriendelijker zijn.
Ik gebruik nog altijd mijn intussen 14 jaar oude front-loader Miele (hoe milieuvriendelijk zou die nog zijn?). Die was wat duurder in aankoop, maar werkt nog altijd als nieuw en er is nog niets aan vervangen. Overigens gebruik ik altijd een kort programma en alleen de witte was wordt op 95 graden gedaan.
Verlichting. Toen wij in dit huis trokken, hebben we de 18 werkende spots van 100w (!) in de leefruimte vervangen door 8 spaarlampen. De rest hebben we uitgedraaid. En we zien nog altijd even veel.Ik heb niet de pretentie om te beweren dat ik 100% milieubewust leef. Ik zou ook een trui meer kunnen aandoen en de verwarming een graad lager zetten. Ik zou nog meer de fiets kunnen nemen (hoewel ik hier een unicum ben in de buurt). Ik zou mijn was kunnen ophangen ipv in de droogkast te stoppen. Maar dan moet ik weer meer strijken, iets wat ik nu eigenlijk tot de hemden van Filip kan beperken (dat is nog een leuke vraag: wat verbruikt het meest, een droogkast of een strijkijzer?). Ik zou nog een baksteen in de WC-bak kunnen leggen (maar ik gebruik wel de knop met het minste waterverbruik). En er zijn zeker nog veel meer dingen die ik zou kunnen bijdragen. Maar wij doen ons individuele best. Wij proberen onze kinderen hier ook milieubewust op te voeden (DE DEUR!!!!) en het is al maanden geleden dat hier nog een bad werd genomen. We proberen dus bewust te leven.
In de architecten en autobouwers van Australië ben ik teleurgesteld.
dinsdag 3 juni 2008
Iedereen beroemd
Senne heeft een link gekregen op zijn vroegere school in Kortrijk-Dutsel (bij klasje K3A) en Rune is officieel Ketnetter in de Wereld op de site van Karrewiet!(Alleen haar geboortedatum is nog niet juist, maar dat euvel wordt snel verholpen).
maandag 2 juni 2008
Over zaterdag en zondag
Over zaterdag: Senne en Luna hebben allebei beregoed gespeeld en hun ploegjes wonnen verdiend de wedstrijd. Zaterdagavond kwamen Inn en de kinderen eten en ook Ive en Ilse, new Sydney-arrivals uit Dubai, met dochter Marthe, zoontje Lars en new arrival dochter Tine (6 weken).
't is toch altijd plezant, ervaringen delen en gewoon een beetje kletsen...
Over zondag: eerste dag van de winter en er hing regen in de lucht, maar we hadden nood aan wat frisse lucht en reden naar Hornsby Height, om een deeltje van de Great North Walk te stappen (wij deden maar 5 km van de 250... (en terug)).
En gisterenavond is het dan na 31 dagen zon, weer beginnen regenen...
't is toch altijd plezant, ervaringen delen en gewoon een beetje kletsen...
Over zondag: eerste dag van de winter en er hing regen in de lucht, maar we hadden nood aan wat frisse lucht en reden naar Hornsby Height, om een deeltje van de Great North Walk te stappen (wij deden maar 5 km van de 250... (en terug)).
En gisterenavond is het dan na 31 dagen zon, weer beginnen regenen...
zondag 1 juni 2008
Open Day 2008
Op school was het vorige donderdag Open Day.
De mama's en papa's mochten een kijkje komen nemen in de klas en er werden in dit Olympisch jaar Mini Olympische Spelen gehouden.
Alle kinderen waren ingedeeld in hun 'peer-support' groepje. Elke Year 6 student is leider van een groepje kinderen uit alle leerjaren. De Year 5's zijn co-leiders. Elke donderdag komen ze per groepje een half uurtje samen om spelletjes te doen, samen naar de bib te gaan, een beetje te praten, ook om te checken of alle kindjes zich goed voelen in de school/klas, of ze vragen hebben of iets nodig hebben en er om een of andere reden niet 'bij' kunnen. Persoonlijk vind ik dit een zeer goed initiatief, er wordt zo voor de kleintjes gezorgd en ze leren met elkaar op te schieten en samen te werken. Er zijn ongeveer 100 groepjes van 7 kinderen.
Het was overigens een prachtige dag en de sfeer zat er goed in. Iedereen moest strijden in limbo-dansen, tangram-figuren maken, tekenen, slets-gooien (thonge-throwing) en hoepel-draaien. Goed gedaan, school!
De mama's en papa's mochten een kijkje komen nemen in de klas en er werden in dit Olympisch jaar Mini Olympische Spelen gehouden.
Alle kinderen waren ingedeeld in hun 'peer-support' groepje. Elke Year 6 student is leider van een groepje kinderen uit alle leerjaren. De Year 5's zijn co-leiders. Elke donderdag komen ze per groepje een half uurtje samen om spelletjes te doen, samen naar de bib te gaan, een beetje te praten, ook om te checken of alle kindjes zich goed voelen in de school/klas, of ze vragen hebben of iets nodig hebben en er om een of andere reden niet 'bij' kunnen. Persoonlijk vind ik dit een zeer goed initiatief, er wordt zo voor de kleintjes gezorgd en ze leren met elkaar op te schieten en samen te werken. Er zijn ongeveer 100 groepjes van 7 kinderen.
Het was overigens een prachtige dag en de sfeer zat er goed in. Iedereen moest strijden in limbo-dansen, tangram-figuren maken, tekenen, slets-gooien (thonge-throwing) en hoepel-draaien. Goed gedaan, school!
Abonneren op:
Posts (Atom)
