Einde van de vakantie

De vakantie loopt stilaan ten eind en we wilden nog eventjes profiteren van het mooie weer en de buitenlucht. Wandeling en picknick aan een klein riviertje dus. Hier in St. Ives is een mooi Nationaal Park, waar een riviertje doorloopt. Wij daar dus naartoe: Inn en haar kroost, Sabine en haar boelies, Eva met haar twee spruitjes en ik met zes kindertjes vandaag, Rune had een vriendinnetje bij en Cam en Chloe waren ook mee. 14 in totaal dus, een klein klasje. Uiteindelijk was iedereen wel een beetje nat, maar er is toch niets zo leuk als in een riviertje kunnen spelen en met een natte broek naar huis gaan?
En de dames hebben weer eens gezellig kunnen kletsen... nog, nog!!!

Nieuws

Het is officieel. We blijven nog een jaartje langer hangen. Nog meer profiteren van de schoonheid en de natuur. Het kan nog net. Rune zal in september 2010, weliswaar een jaartje 'te laat', naar de middelbare school gaan in Leuven, nadat ze hier nog een maand of 5 naar Year 7 (1ste middelbaar hier) is geweest. Het bericht kwam hier ten huize iets harder aan dan gedacht. We hadden het uitgebreid met de kinderen gehad over de optie van nog een jaar langer en dat bleek geen probleem, integendeel. Maar toen we met het officiële bericht kwamen, vielen er tranen bij de meisjes. Niet voor lang, maar toch. Ze missen hun familie en vriendjes toch heel hard. Senne vond het allemaal OK.

Het voornaamste gevolg is dat, vermits Filip nu een lokaal contract heeft, hij ook de Australische verlofdagen krijgt. 20. 4 weken dus. En het zou een beetje al te gek zijn om die op te nemen in ons Belgenlandje. Een van de redenen om te blijven is toch om nog wat meer te kunnen ontdekken van Australië. We hebben dus, met enige pijn in het hart, besloten om niet naar Belgie te gaan dit jaar. Maar, we spreken uit ondervinding, een jaar VLIEGT voorbij en voor we het weten, zijn we volgend jaar aan het inpakken ;-)

Eind juni moeten we uit ons huis hier, de huizenjacht is dus weer begonnen en we zijn naarstig op zoek naar een auto. We hebben onze zinnen gezet op zo'n grote tweedehandse 4WD-jeep -met LPG-. Drukke tijden dus.

En nu hebben jullie nog een jaartje langer om ons alsnog een bezoekje te brengen.

Vakantie zoveel

Ik had vorige week al een heel lang bericht geschreven over onze vorige vakantie, mooi voorzien van onze gevolgde reisweg. Alleen de foto's moesten er nog bij. En dan kon ik nu het bericht in zijn geheel publiceren.

En nu: bericht voor het grootste deel weg! Foetsie. Nochtans 10 keer bewaard. Nog eens nagekeken toen ik de PC afzette. En toch is het weg. Dus nu moet ik de moed vinden om het allemaal weer neer te pennen. Dat zal voor volgende week zijn.

Ik zal hier nu de foto's al geven. Een voorproefje in beeld dus (klik op de foto's om te vergroten).

In een notendop: de reis, Mungo National Park met de 'Walls of China', Kinchega National Park, langs de Darling River, waar we Jurgen en Eva tegen het lijf liepen, dan Menindee Lakes (volledig uitgedroogd), daarna Broken Hill en de Flying Doctors, een bezoek aan een monument voor gevallen mijnwerkers, ons wandelingetje in de Daydream Mine, het spookstadje Silverton, en dan Mutawintji National Park, waar we een begeleide Aboriginal tour maakten en ook nog Bart en Sabine tegenkwamen. En tenslotte White Cliffs, het opaal-mijnen-dorpje en de terugweg naar huis. Een fantastische tocht, 3000 km en ik ben nu helemaal in bewondering voor THE OUTBACK, zo mooi en zo veel niets! Weg van alles is echt weg, in die dorpjes staat de tijd stil.
Zeker voor herhaling vatbaar. Onze auto was een ander verhaal: zoveel rood zand heb ik nog nooit gezien, vooral in de kleinste en onbereikbaarste hoekjes en gaatjes. Het heeft ons een uur of 5 gekost om hem weer te doen blinken :-)









Intussen is de tweede week vakantie ook voorbij en begint woensdag Term 2. Dat wil zeggen, terug naar het winteruniform, met de witte bloesjes en de dassen en een trui 's ochtends. Het begint aardig fris te worden, ook 's avonds en 's nachts, maar gelukkig is het overdag nog rond 20 graden.

Twee weken

De paasvakantie is hier officieel van start gegaan: morgen is een van de vijf dagen per jaar dat (ongeveer) echt alles gesloten is: Goede Vrijdag. Met Pasen en Kerst ook en ik denk dat de meeste winkels ook dicht zijn op ANZAC-day (een soort 11 november) en Australia Day. Dat maakt dus dat het een helse dag was in het verkeer en in de winkels. Want opeens is er dus dat besef: morgen zijn de winkels dicht !!! Ik moest vandaag ook met drie kinderen naar de tandarts (alles in orde) en zelf naar de kinesist voor een hernia- en cyste-in-de-knie-behandeling, het kan tellen, dezer dagen, met de medische behandelingen! Gelukkig kon ik de dag fijn afsluiten bij mijn vriendin J op haar terras, met een lekker glaasje wijn.

De kinderen hebben iets meer dan twee weken verlof: woensdag 29/4 begint de tweede term en mogen de winteruniformen weer aan :-( (Ik hou niet van de dassen ...)

Morgen is inpakdag: we hebben weer een weekje verlof kunnen versieren en trekken deze keer naar Broken Hill, thuisbasis van de Flying Doctors, weet je nog? De outback in, dus, ik ben benieuwd hoe en of het verschilt met onze reis naar Uluru. Onze kaart van Australië krijgt al veel rode bolletjes, hoe fijn is dat?

Zaterdag vertrekken we, met onze tent trekken we er weer op uit. Ik wil iedereen in tussentijd een heel leuk Paasfeest wensen en tot ergens volgend weekend!

Gesprekje met Luna

"Mum?"

"Yes?"

"Will you remember me in a year?"

"Of course I will!"

"In a month?"

"Sure!"

"In a week?"

"Yes!"

"In a day?"

"I think so"

"In a second?"

"Yes, silly!"

"Knock, knock!"

"Who's there?"

In a sad voice:
"You forgot me!!!"

GEWELDIGE MOP!!!

Hectisch weekend

Het weekend zit erop. En deze keer zeg ik het met een fameuze: OEF! Er zijn al ettelijke feestjes geweest ten huize filipenanne, maar deze keer was het serieus zweten. Stel je voor: vrijdagnamiddag, 5 minuten voor drie kom je thuis, en 10 minuten later komen er 15 uitgelaten, joepie-het-is-vrijdag kinderen binnen en nemen binnen de kortste keren het huis en de tuin over. Ze wilden eerst zwemmen (geen probleem, zij hadden koud, niet ik), dan eten, dan met z'n allen op de trampoline, dan drinken, dan cadeautjes open maken, dan taart, dan terug zwemmen, dan knutselen en dan terug eten. Aan dat tempo. Lijkt allemaal vlot, maar reken daar ook de ruzietjes bij, de verloren voorwerpen, de natte living van 15 natte kinderen, de opruim van eten1, klaarzetten van drinken, klaarzetten van eten2, zorgen dat iedereen kan knutselen, het papier van de cadeautjes opruimen, het juiste uniform bij het juiste kind krijgen, natte handdoeken, opruim van knutselen en opruim van eten2. En intussen opletten dat niemand verdrinkt/benen breekt/in zijn hand snijd. En intussen ook nog foto's maken. En proberen het gegil niet te horen. En dan kwamen er 15 mama's binnen die allemaal een praatje wilden maken. Om half zeven was ik klaar voor een deftig drankje :-) Gelukkig vond Luna het geweldig en is ze nu eindelijk echt negen.

Zaterdagmorgen om 9u30 moest Luna dan haar eerste voetbalmatch gaan spelen (knap 2-4 verloren, ze hebben goed gespeeld) en Senne moest om 12u sjotten (6-2 gewonnen, twee goals van Senne). Om 14u kwamen dan 20 kinderen voor het feestje van Senne en Cameron. Dat was iets rustiger: we konden in het park achter Camerons huis gaan spelen en de papa's waren erbij, dat scheelt. Zij staken nog gauw een schattenjacht in elkaar in de bush, we deden pleinspelletjes, aten spinnen-cake en deden een egg-hunt. Dat was een iets rustiger feestje, de kinderen vinden zo'n feestjes altijd geweldig: in het park spelen en spelletjes doen en dan vuil en vol modder naar huis gaan. Toch beter dan in een bowlingbaan of een binnenspeeltuin met zo'n mannekes, me dunkt. Senne was nadien ook heel blij.

's Avonds bleven Julian (5) en Olivia (2) slapen, de kindjes van Filips collega Kris en Chloe, een vriendinnetje van Rune. Die maakten er een fijne nacht van (niet leuk, om 1u nog moeten gaan grommelen) en 's morgens was iedereen fris op om 6u. In de namiddag hadden we dan onze jaarlijkse wandeling, picknick en egghunt met de Belgische club (het wordt eerder een Vlaamse club, deze keer waren er geen Franstalige families bij...). De bushwandeling heb ik afgeschaft, Filip ging niet mee wegens teveel werk en met Olivia en Julian erbij zag ik het niet goed zitten om in de bush een wandeling te gaan doen. De picknick uiteindelijk ook, omdat de kindjes teveel honger hadden toen we moesten vertrekken en de egghunt hebben we bijgevolg gemist. Maar dat kon de pret niet drukken en ze konden allemaal nog wat spelen in het Vlaams en ik kon nog wat tetteren. Altijd gezellig!

En zo was het weekend vlug voorbij en zei ik moe: 'nooit meer zo'. Ik zal eens moeten nadenken over de feestjes-formule van volgend jaar.

Maar we hebben er toch nog een aantal leuke fotootjes aan overgehouden.
(let op de mooiste cakes ooit :-))

Bakken

Niet bakken, zoals in de oven of in de zon. Ook niet in de pan.

Nee, met zoveel valt het hier uit de lucht. Bakken regen.
Overstromingen alom, gesloten voetbalvelden en ondergelopen garages. Al een dag of 4. Nog een paar te gaan naar het schijnt...

Hopelijk morgen en zaterdag niet, want dan vieren Luna en Senne (eindelijk) hun verjaardag met enkele vriendjes en vriendinnetjes.

En zondag gaan we paaseitjes zoeken met de Belgische club. Uw reporter ter plaatse zal volgende week trouw verslag uitbrengen en de fotoreportage zal volgende week hier te zien zijn.

Ken je deze nog?

Martin Brozius is niet meer...