zondag 26 april 2009

Vakantie zoveel

Ik had vorige week al een heel lang bericht geschreven over onze vorige vakantie, mooi voorzien van onze gevolgde reisweg. Alleen de foto's moesten er nog bij. En dan kon ik nu het bericht in zijn geheel publiceren.

En nu: bericht voor het grootste deel weg! Foetsie. Nochtans 10 keer bewaard. Nog eens nagekeken toen ik de PC afzette. En toch is het weg. Dus nu moet ik de moed vinden om het allemaal weer neer te pennen. Dat zal voor volgende week zijn.

Ik zal hier nu de foto's al geven. Een voorproefje in beeld dus (klik op de foto's om te vergroten).

In een notendop: de reis, Mungo National Park met de 'Walls of China', Kinchega National Park, langs de Darling River, waar we Jurgen en Eva tegen het lijf liepen, dan Menindee Lakes (volledig uitgedroogd), daarna Broken Hill en de Flying Doctors, een bezoek aan een monument voor gevallen mijnwerkers, ons wandelingetje in de Daydream Mine, het spookstadje Silverton, en dan Mutawintji National Park, waar we een begeleide Aboriginal tour maakten en ook nog Bart en Sabine tegenkwamen. En tenslotte White Cliffs, het opaal-mijnen-dorpje en de terugweg naar huis. Een fantastische tocht, 3000 km en ik ben nu helemaal in bewondering voor THE OUTBACK, zo mooi en zo veel niets! Weg van alles is echt weg, in die dorpjes staat de tijd stil.
Zeker voor herhaling vatbaar. Onze auto was een ander verhaal: zoveel rood zand heb ik nog nooit gezien, vooral in de kleinste en onbereikbaarste hoekjes en gaatjes. Het heeft ons een uur of 5 gekost om hem weer te doen blinken :-)









Intussen is de tweede week vakantie ook voorbij en begint woensdag Term 2. Dat wil zeggen, terug naar het winteruniform, met de witte bloesjes en de dassen en een trui 's ochtends. Het begint aardig fris te worden, ook 's avonds en 's nachts, maar gelukkig is het overdag nog rond 20 graden.

1 opmerking:

  1. Mooi mooi mooi. Wat een prachtige foto's, en wat een geweldige reis moet dat weer geweest zijn. Ooit wil ik ook nog eens in de outback geraken, maar ik denk dat we best wachten tot onze bloeikes een beetje groter zijn voor we 'kilometers gaan doen'.

    Groetjes,
    Nele in Toowoomba

    BeantwoordenVerwijderen

Liever geen anonieme reacties, wij weten graag wie ons schrijft... Bedankt.
Anne