Komkommertijd

Het is hier evengoed komkommertijd als in België: er gebeurt niet veel spectaculairs. We zijn in het alledaagse leven beland: school, werken, wasje en plasje, eten maken, boodschappen doen en de dag erna opnieuw. We proberen in het weekend een leuke wandeling te maken, maar die plannen worden nog al eens gedwarsboomd door alle verjaardagsfeestjes waar de kinderen worden voor gevraagd. (jaja, de kinderen, wij niet , hoor :-)). Meestal zijn de feestjes bij de mensen thuis, op zondag. Op de vreemdste uren: van 15u30 tot 17u30, Van 10u30 tot 12u... en wat onze kinderen eigenlijk niet leuk vinden, is dat alle cadeautjes worden verzameld en ergens uitgestald, zonder ze open te maken! Hier is dit blijkbaar een intiem familiaal moment! Onze kids zijn altijd heel nieuwsgierig naar wat er allemaal in de pakjes zit, maar neen dus.

De kinderen zitten terug in de school-routine. En elke dag om 15u willen ze een vriendinnetje om te blijven spelen. Dat is geen probleem, maar ik kan de kindjes niet terug naar huis brengen en ik vind het beetje vervelend om telkens te vragen om ze terug te komen halen... tot nu toe lukt het en komen de mama's gewoon terug hun dochter halen. Maar dat is wel normaal, zeker?

Ik heb de indruk dat het voor Senne ook allemaal begint te vlotten. Gisterenmorgen waren we een beetje vroeger op de speelplaats en ik hoorde rond mij overal kinderstemmetjes: 'Senne, Senne, hi Senne !!!' Op een bepaald moment gooide hij zijn boekentas naar mij, zei stoer: 'ga ze maar daar op de bank zetten mama!', liep naar een ander jongetje, keek nog eens om, stak zijn duim omhoog en begon met de jongen te spelen. Ik stond een beetje versteld, heb zijn commando dan maar uitgevoerd en ik heb hem daarna nog 5 minuten (ik was verdoken opgesteld!) bespioneerd. Luna ook, want die speelde ook in de buurt met haar klasgenootjes. Ik kan gerust slapen, daar ben ik nu wel zeker van. Rune heb ik gisteren afgeluisterd, toen ze met haar vriendinnetje Holly aan het spelen was hier thuis. Haar Engels is bijna helemaal weer terug. En wat belangrijker is, ze heeft geen schrik om fouten te maken en tettert er maar op los.

Het huis is nog altijd niet in orde. Het buitenpoortje moet nog vervangen worden, de oven werkt niet meer, de dampkap ook niet. Maar wat erger is, zijn de possums onder het dak van de woonkamer. Deze beestjes zijn heel actief in het donker en leven vaak onder de daken van huizen. Bij ons begint het meestal rond een uur of 10. Dan begint het leven onder de pannen. Onze huiskamer heeft geen verdieping en een schuin dak. (En volgens ons ook geen of weinig isolatie). Het plafond bestaat uit de vroeger zo populaire 'planchetten'. De beestjes zitten tussen de pannen en de planchetten en we horen ze dus lopen, krabben, en wat al meer. We zijn dus nooit alleen! Op zich heb ik daar niets tegen, maar ik kan me voorstellen dat ze het een en ander moeten droppen af en toe, (ik wacht tot de geurtjes komen) en dat er ook electriciteitsleidingen lopen die ze wel smaken. Er moet dus iets gebeuren. Maar de huisbaas is niet echt geneigd om in actie te schieten. (En terwijl ik dit schrijf, belt de POSSUM-MAN, die binnen uurtje hier zal zijn om de zaak te onderzoeken...).

Wordt morgen vervolgd, moet nu mijn living opruimen :-)