Vandaag verschenen in het Nieuwsblad

Lees vooral de laatste paragraaf :-)

Expats bekommerd om onderwijs van hun kind

Expats die voor hun werk tijdelijk in het buitenland wonen, zitten met meer opvoedingsvragen eigen aan de migratie dan Vlaamse ouders die voorgoed naar een ander land getrokken zijn. De kwaliteit van het onderwijs en de waarden en normen van het gastland baren hen de meeste zorgen.

Op vraag van het netwerk Vlamingen in de Wereld (VIW) bracht pedagoge Kristel Gijsens voor haar eindverhandeling aan de KU Leuven de opvoedingsbekommernissen van Vlaamse gezinnen in het buitenland in kaart. Gijsens bevroeg negentig gezinnen. Weinig kinderen werden bij de beslissing betrokken om te emigreren, stelde zij vast, 'maar het gaat vooral om heel jonge kinderen.' Meer dan negen op de tien ouders in het buitenland waken erover dat de kinderen hun moedertaal aanleren of behouden.

Andere normen en waarden

Naast de opvoedingsvragen waar elke ouder mee worstelt, maken zij zich vooral zorgen over de andere normen en waarden in het gastland, de sociale voorzieningen, de informele sociale netwerken, school en toekomst van de kinderen. 'De ouders maken daar geen problemen van maar zitten wel met heel wat vragen', verduidelijkt Gijsens. 'Ze halen echter heel wat informatie en steun bij ouders die in dezelfde situatie verkeren, de partner en familie.'

'De kwaliteit van het onderwijs is veruit de grootste zorg van ouders die overwegen naar het buitenland te vertrekken en vele haken daar op af, weet Inge Roggeman van Vlamingen in de Wereld. 'Soms komen kinderen die in het buitenland wonen hier later hoger onderwijs volgen.'

'Ook de cultuur waarin ze hun kinderen zullen opvoeden, baart nogal wat ouders zorgen. Zien ze dat niet zitten, dan gebeurt het vaak dat de man deeltijds in het buitenland woont en werkt terwijl moeder en de kinderen in Vlaanderen blijven.'

Uit het onderzoek van Gijsens blijkt dat expats met heel wat meer opvoedingsvragen zitten dan wie voorgoed is geëmigreerd. 'Hoe meer banden de ouders nog met Vlaanderen hebben, des te meer zorgen zij zich maken.' Expats hebben ook meer nood aan opvoedingsondersteuning terwijl de andere ouders zich met informele netwerken redden.

Roggeman: 'De leeftijd van de kinderen die migreren is, cruciaal. Tot 10 jaar verloopt de aanpassing vrij vlekkeloos.' Dat wordt bevestigd in het onderzoek van Gijsens: 'Wanneer de kinderen ouder zijn dan 12 jaar hebben de ouders meer opvoedingvragen die eigen zijn aan de migratie.'

Vlamingen in de Wereld schat het aantal Vlaamse gezinnen in het buitenland zeer ruw op ruim 7.500. Vooral Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, de Verenigde Staten en Spanje en Frankrijk lokken. Na de koude wintermaanden en de vakantieperiodes is de vraag tot emigreren het grootst. Wie heeft nog nooit overwogen permanent naar zonniger oorden te trekken?

'Bezint eer ge begint', waarschuwt Vlamingen in de Wereld. 'Dag in dag uit in het buitenland wonen, is nog iets anders dan er enkele weken vakantie doorbrengen. Vertrek nooit spontaan en onvoorbereid. Blaas niet meteen alle bruggen op maar hou een achterpoortje open.'

Voor wie het aankan - en dat vereist meer dan een gemiddeld aanpassingsvermogen - betekent wonen en werken in het buitenland een enorme rijkdom. Roggeman: 'Wie het van jongs af heeft meegekregen, kan vaak niet meer zonder. Kinderen van expats worden later vaak zelf expats.' (aeg)