Ma en pa huilend in de zaal

Deze foto werd vorige vrijdag genomen vanuit Filip zijn kantoor. Zo gaat het hier tegenwoordig. En naar het schijnt is dit eigenlijk normaal december-weer, volgens de kenners.

Gisteren was er nog een eindejaars-BBQ van de scouts. Het is een grote groep, die gerund wordt door gemotiveerde ouders. Leuk om de kinderen bezig te zien, ze zijn er helemaal gek van.

Op school werden vandaag de year-awards uitgereikt. De hele school verhuisde naar een grotere zaal in de plaatselijke high-school. 5 awards per klas werden er uitgedeeld en Luna ontving er eentje voor 'Achievement through Application and Attitude', voor hard te werken, dus. Wij natuurlijk fier. En ook op Rune en Senne. Op geen enkel vak scoren ze onder het gemiddelde, zelfs niet voor Engels. Persoonlijk vind ik dat een geweldige prestatie na amper 9 maanden Engels onderwijs...
Dus wij zijn allemaal blije inpakkers! (Op de foto wordt de Award uitgereikt door de 'fantastische' vervangjuf...)

Ik hoop donderdag een volgende post te kunnen plaatsen vanuit Singapore, voor een tussentijdse reis-update...

We gaan op reis en we nemen mee...

Veel pakjes en dikke kleren!
Nog twee dagen... de kinderen hebben het eigenlijk wel moeilijk. Zenuwen, plotse huilbuien en niet kunnen slapen, naar eigen zeggen zijn ze 'gestrest'! Ocharme, wat doen we hen weer aan?
Ze zijn vooral heel nerveus over het weerzien met de familie, het gemis is dezer dagen precies veel erger. Ik ben eigenlijk heel rustig. Drie van de vijf valiezen zijn zelfs al dicht om niet meer open te maken tot zaterdagmorgen in Belgie. Eentje zit vol jassen, sjaals, mutsen en winterschoenen. Een andere is alleen gevuld met zomerspullen voor Singapore en bij onze terugkomst, 3 dagen Bangkok. En de rest zijn kleren en cadeautjes, die ook al allemaal zijn gekocht en ingepakt! Wat een organisatie.

Het was uiteraard een inpakweekend en zaterdag konden de kinderen nog enkele keren zwemmen en deden we 's avonds nog een BBQ (met veel rook, vandaar de zwembrillen), de laatste voor dit jaar. Zondag was iedereen ongeveer gek geworden van binnen zitten en gooiden we de fietsen in de auto en reden we naar Bobbin's Head voor goeie lucht. Jammer genoeg viel er na een half uur alleen maar regen uit de lucht en moesten we terugkeren.

Ook nu is het maar 21 graden en donderdag gaat het weer regenen. Hopelijk is het weer beter als we terugkomen. 't Zal dan waarschijnlijk aangenamer zijn dan de vrieskou in Belgie.
Maar voorlopig kijken we er allemaal erg naar uit om Kerst bij onze familie te vieren en gaan we dubbel en dik genieten van elkaar.

Tegen

Geen 40 stemmen gehaald... teleurstelling! Nochtans het is niet moeilijk en volledig anoniem!

De tegenstanders van de vorige poll zijn in de meerderheid... Nochtans, het kan hoor, leven in een multiculturele samenleving, met alle symbolen erbij! Jullie zijn van harte uitgenodigd om hier een kijkje te komen nemen...

90

Percent.
Dat is wat Filip behaalde op zijn examen. Een puike prestatie, voorwaar, goed gedaan van mijn hubbie. Overigens is daarmee de standaard gezet op kantoor. De collega's mogen nu niet onderdoen... Ik ben benieuwd wat zij ervan gaan bakken...
Gisteren ben ik dan ook nog even gaan polsen bij de nieuwe juf van Luna en inderdaad, het is een ouw trees die aan het uitbollen is en die ze ergens hebben opgediept om de vervangingen te doen. Ik heb niets tegen oudere dames, laat dat duidelijk zijn, maar in dit geval denk ik dat het mens zich beter concentreert op nooit-gedane-zaken-in het-leven-en-nu-is-de-moment-aangebroken en kleinkinderen waar ze haar gezag kan op botvieren. Gelukkig heb ik Luna kunnen overtuigen om toch nog naar school te gaan die laatste dagen en hoewel ze 's morgens zegt niet te willen, kan ik haar al tellend (nog 4 dagen en twee uur) de klas in krijgen.
Amaai, dit had ik niet verwacht en zal ik ten gepasten tijde aan de directeur laten verstaan. Ongehoord!

Noord-Zuid ontmoeting

Nog 2 dagen voor Maaike defintief vertrekt. Nog een week voor wij vertrekken, tijdelijk dan. Nog 9 dagen voor Henriette definitief vertrekt. Het is de week van het afscheid, verdikke. En dat vinden we NIET leuk! Maar om onszelf dan maar wat te troosten, houden we www-feestjes (wie kan het raden?) en dat vinden we WEL leuk... Gisteren hielden we een lunch party hier bij ons. Eveline, Henriette, Wikke (mijn Nederlandse vriendjes, Marike en Marielle konden er niet bij zijn) en Cathy, Inn, Dominique (die in januari terug naar ons Belgenland verhuist), Veronique en ik (de Vlaamse ploeg). Maaike moest afbellen wegens een zieke dochter. Geweldige Noord-Zuid besprekingen, reflecties over een leven Down Under, en zoooo gezellig!
Volgend jaar nog meer van dat, om ons te troosten bij al dat gemis... En dan moet ik met m'n kop erbij blijven en een foto nemen, zoals een attente fotograaf betaamt...

Ijsrotsen

Deze hagelbollen vielen gisteren naar beneden zo'n 10 km van hier... we zijn aan wat ontsnapt, denk ik.

Al 4 jaar!!!

Laura 4 jaar!!!

Een dikke bravo van ons allemaal en dikke kussen!
Binnen twee weken zijn het echte kusjes!

Ijssteentjes

Vrijdag was ik nog eens in de stad. Verdorie, dat is toch een mooi stukske wereld!

Zaterdag en zondag stonden in het teken van reis-voorbereiding en studies (weerom geen kampeertrip, het zal voor volgend jaar zijn...). Filip is nog zwaar aan het blokken voor een examen en ik heb me zaterdag, weliswaar samen met de kinderen, op een ontmestings-actie van de kinderkamers gestort. Het was hoognodig. Het had ook wel iets te maken met het feit dat onze nieuwe huisbaas zondagmorgen op bezoek ging komen (het huis is pas verkocht), maar het kwam natuurlijk allemaal goed uit gezien ons vertrek volgende week. Ik kom niet graag thuis in een vuil huis, dus het moet allemaal piekfijn zijn bij ons vertrek. Nog een week en half alles op orde houden...
Zondagmorgen belde de huisbaas af... grrr! Maar goed, ik had toch een proper huis...
De kinderen waren het zwembad in gedoken, ze wilden echt geen uitstap doen en Filip zat te blokken. Een goed boek erbij en toch een geslaagde voormiddag. Rond een uur of drie sloeg het weer om, kregen we weer een serieus onweer te verwerken, deze keer met dikke hagelsteentjes (auto vlug binnen gezet) en voor de derde keer deze week een ondergelopen garage... Op zich allemaal niet zo erg, maar een aantal dingen zoals ons houten schoenenkastje, begint al te schimmelen en te rotten. We kunnen maar denken dat het allemaal goed is in het kader van rommel-opruiming.

Intussen is Luna thuis vandaag, ze is psychologisch ziek. Haar fantastische juf is al met vakantie vertrokken en komt niet meer terug. In haar plaats hebben ze ergens een kreng gevonden dat voor de laatste twee weken eventjes nieuwe regeltjes wil invoeren en alle kinderen wil heropvoeden... 't Is straf, Luna is acht maanden naar school gegaan, in een nieuw land, op een nieuwe school, in een andere taal en ze heeft geen traan gelaten. En nu, de voorbije drie dagen buikpijn, misselijk, de ene huilbui na de andere en 'ik wil niet meer naar school'... Morgen ga ik dat mens eens op haar plaats zetten!

No Comment

Awel?

Komaan mensen, stemmen!
We zitten nog maar aan 21, nog 19 te gaan!
't Wordt weekend, dus ne hebde tijd!

Welaan dan

Enkele foto's van de bloemekes in mijnen hof waar ik elke dag met veel bewondering naar sta te kijken.

Agapanthus: geweldig hoe die groeien, saaie planten in de winter en dan opeens een lange stengel waar een enorme hoeveelheid bloemen uit groeit. En ze staan overal, vermoedelijk omdat de planten wintergroen blijven en het goeie bodembedekkers zijn.

En ze zijn er ook in het wit, even prachtig:

Citroen: weliswaar geen bloem en tot nu toe nog maar drie exemplaren kunnen oogsten, maar even goed voor ons vrij ongewoon.

Gardenia: de geuren alleen al doen je blijven staan:


Hibiscus: nu weet ik waarom dit een uitgesproken Kerstplant is in Europa, ze staan hier allemaal in bloei.


Lavendel:

Rozen: ze groeien rond een boog, maar ik moet me eens verdiepen in de snoeitechnieken, want de tuinman verzorgt ze niet goed genoeg.

Polygala myrtiflora var. grandiflora (wat een geweldige naam): deze struiken worden hier gezet als haag (hier staan ze langs het pad naar de voordeur) en heel de late winter en lente staan er de mooiste bloemetjes op, die een beetje doen denken aan mini-lelies.

En de grootste bomen in de tuin: twee palmen.

Dorie

Ik ging een mooie post plaatsen over de bloemetjes in mijnen hof, maar ik moet het noodgedwongen over iets anders hebben: het regenseizoen. Dat lijkt mij een meer gepaste term voor het weer hier de laatste weken.
Vandaag kregen we er nog een heuse wolkbreuk van een uur bovenop. Gevolg: garage 3 cm onder water, gang en berging ook geraakt...

Stonden met hun voeten in het water: een tent, stoelen, een kastje, een (ingepakte) computer, enorm veel kartonnen dozen, opgeplooid of met nog dingen in...

Zo, weten we weer wat doen...

Australia - Part 2

Een positieve noot. Weliswaar eentje waar de gemiddelde Australiër niets of weinig mee te maken heeft, maar toch.

10 dingen waar AUSTRALIË fier op mag zijn

1. Natuur/natuurbeheer

Zonder meer: fantastisch. De natuur is hier zo geweldig, dat komt in mijn lijst van 'dingen die ik ga missen, eens terug'. Zee, bergen, woestijn, oerwoud, voor elk wat wils. We krijgen in Europa een wat eenzijdig beeld, vind ik. Meestal wordt Australië getoond met rode aarde-vlaktes ofwel zie je de stranden. Maar er is zoveel meer. Ik kan enorm genieten van de woeste kusten, met rotsen en kliffen. En van de Blue Mountains, waar ik zelf nog nooit van had gehoord, maar die zo prachtig zijn. Je kan sommige stukken wat vergelijken met Grand Canyon, maar dan groen. Of soms komt een beeld uit de Franse Ardèche op, of zelfs de Dordogne-vallei. Uiteraard is de vegetatie anders, het is gek dat er soms tussen de Eucalyptus-bomen een palmboom opduikt, of bananenbomen. Dan weten we weer waar we zijn.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de fauna. Vooral de vogels zijn geweldig, kleurrijk en heel lawaaierig. Maar knap.
Slangen, spinnen, kangoeroes en koala's hebben zich tot nu toe nog verstopt, maar misschien vinden we dat in het geval van eerste twee niet zo erg.
Kortom, overal is wel een prachtig plekje te ontdekken. Australië beschermt zijn natuur heel goed. Overal zijn Nationale Parken en Reservaten, die netjes en super worden onderhouden. Er zijn aangelegde paden, wegwijzers en plannetjes. Het besef dat ik niet eens in de auto moet stappen om een bush wandeling te doen en ver weg te zijn van verkeer, huizen en mensen, is een goed gevoel. En dan zijn we eigenlijk nog bijna nergens geweest...
Met stip op 1!