Hoofddeksels

Ik las gisteren het laatste postje van Lien. Over het hoofddoekendebat in Gent. En hoe ze er verdorie toch blijven over zeveren. Ze mogen allemaal hier eens komen kijken. Hier hebben ze water tekort. En is er daarom binnenkort geen eten genoeg. En sterven de dieren van dorst. Dat zijn pas problemen! Pas op, de manier waarop de Aboriginals hier worden behandeld, is ook niets om fier op te zijn, maar dat is eerder een territoriale kwestie en ongepaste trots vanwege de 'inwijkelingen'. Dat heeft niets met godsdienst te maken.

Onze kinderen gaan naar een multiculturele, dus multigodsdienst-school. 37 verschillende nationaliteiten en, als ik me niet vergis, een 8-tal verschillende godsdiensten, met elk hun eigen symbolen en rituelen. (Bijgevolg zijn er in Australië ook geen religieuze verlofdagen. Voor ons geen OLH Hemelvaart, geen Pinksteren en geen Allerheiligen, enkel Kerstmis en Pasen zijn twee erkende verlofdagen.)

Elk van de ongeveer 670 kinderen op school krijgt zijn/haar eigen godsdienst onderwezen. Op dinsdagmorgen gaat elk kind naar een bepaalde klas, waar klasoverschrijdend Godsdienst of Zedenleer wordt gegeven, hier heet het 'Scripture'. En er is geen enkel probleem. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog geen Islamitische hoofddoeken heb gezien, maar er is wel een Sikh-jongetje dat een tulband draagt, mooi in de kleur van het uniform. So? Dat manneke speelt voetbal en tennis zoals al de anderen. Er zijn andere kinderen die een kruisje dragen. Er zijn er die geen varkensvlees eten en er zijn er die op zaterdag niets doen. En terug thuis gaan ze naar mama's met een tatoe of mama's zonder. Er zijn papa's die geen jeans dragen en anderen dragen alleen geitewollen sokken. Maar dat zijn allemaal persoonlijke voorkeuren. Iedereen rijdt hier links en iedereen weet dat moord verkeerd is. Dat is belangrijk. Dat, en eten en drinken voor iedereen en een beetje TLC (Tender Love and Care).

Wat op school gebeurt, is een reflectie van de multiculturele samenleving, die Australië is. Bij mijn weten zijn er hier geen of weinig godsdienst-gerelateerde conflicten. Ook in de stad, waar de mix van afkomst en godsdienst nog groter is, hebben wij geen moeilijkheden ervaren. Integendeel, ik voel mij heel veilig in de grootstad. Taal speelt natuurlijk ook een grote rol: hoe moeilijk je Aziaten soms ook kan verstaan, de meesten spreken wel een mondje Engels. En dat is een hele stap in het integratieproces. En of die mensen nu een keppeltje dragen, een matje bij hebben of een kruisje opgespeld hebben, wat maakt dat uit?
Ik ga hier naar Ikea, waar één van de dames aan de kassa een hoofddoek draagt, ze spreekt vlot Engels en is heel vriendelijk en beleefd. Er is geen enkele reden om haar het recht tot het hoofddoek-dragen te ontzeggen.

Maar, ik moet eerlijkheidshalve wel de volgende vraag stellen: waar trek je de lijn?
Ik zou nog steeds aan de kassa betalen waar een dame staat die een Burka draagt, maar ik zou daar toch wel problemen mee hebben, dat is, ik zou erover nadenken. Maar dat heeft niets te maken met het uiten van een religieuze overtuiging, maar alles met het feit dat ik als moderne Westerse vrouw problemen heb met de boodschap die erachter zit. En simpel, omdat de communicatie gewoon volledig anders verloopt. Oogcontact is immers een heel belangrijk communicatiemiddel. Daarom denk ik dat een Burka niet kan in een openbare functie. Maar kan een Nikab dan wel, daar zie je iemands ogen wel?... moeilijk he! En eigenlijk ook weer niet, want als de dames in kwestie de job perfect uitvoeren, is er dan wel een probleem?

Het is gemakkelijk om te zeggen, iedereen gelijk voor de wet, afschaffen de hele handel, maar zelfs dan is het moeilijk, want wat als de Burgemeester van Antwerpen morgen een Christus-aan-het-kruis-tatoe laat plaatsen op zijn voorhoofd?
Laat iedereen gewoon zijn, focus op het correct uitvoeren van jobs, wetten en regels en voor de rest: er zijn duizenden zaken oneindig veel belangrijker dan dit!

Maar dit is uiteraard mijn ongezouten mening.