Allemaal beestjes (5)

Deze dieren kwamen eens kijken hoe het er bij ons binnen uitziet... Ze zaten op het terras en ze bleven zitten toen we deur open deden.

Dit is een Rianbow Lorikeet, een soort papegaai. Ze maken verschrikkelijk veel lawaai, leven in grote groepen en eten vooral nectar en pollen. En ze zijn zo mooi!

Warm!

Ik heb me lang verwarmd aan de gedachte en eindelijk, daar was hij dan: de man van de verwarming!!
Het is in orde nu, het spul blaast eindelijk warme lucht!
Het ware goed geweest als iemand bij onze intrek een beetje uitleg had gegeven over het hele systeem...

De verkeerde kant

Auto's, auto's, auto's. Langs alle kanten van ons huis horen we ze, tot 4uur 's nachts soms. Vermits we op de hoek van een straat wonen. En de buurt toch iets drukker is dan verwacht. We moeten heel erg wennen aan het lawaai, we missen de rust van Loveld 6 enorm. (En de ramen met dubbel glas ook...)

Fietsers maken hier maar zelden deel uit van het straatbeeld. Er zijn voetpaden, maar fietspaden zijn onbestaand. Het is zelfs erger: de zeldzame fietsers worden hier toegelaten op de autosnelweg! De kinderen mogen ook pas met de fiets naar school vanaf het vijfde leerjaar.

Dat missen onze kinderen ook wel, eens gaan fietsen. Onze straat is veel te druk en er wordt hard gereden. Te gevaarlijk, dus, heel jammer.

Voetgangers zie je wel. Wandelen is hier een nationale sport. In het weekend wandelen de mensen hier vanaf 6u 's morgens druk pratend voorbij.

Op straat rijden grote jeeps, kleine trucks, 'gewone' auto's, weinig monovolumes.

Alleen... het stuur staat mis en ze rijden allemaal aan de verkeerde kant!

Je wordt het wel gewoon hoor, hoewel we op een kleine straat, zonder een andere chauffeur voor ons, nog wel eens een ruk aan het stuur moeten geven. Naar links.

Ik ben ook al enkele keren aan de verkeerde kant van de auto ingestapt en de ruitenwissers beginnen soms nog eens te werken terwijl het zonneke schijnt. Als ik naar rechts moet afslaan, kijk ik altijd nog eens over mijn schouder, hoewel alleen spookrijders langs die kant zouden opduiken.

Ronde punten oversteken is ook een vreemde zaak en de verkeersregels zijn ons volslagen vreemd. Wij gaan er gewoon vanuit dat degene die het eerst op het rond punt is, voorrang heeft. (Wij moeten hier trouwens geen rijexamen afleggen, alleen een internationaal rijbewijs aanvragen op de ambassade.)

Wat ons ook opvalt, is dat er weinig autosnelwegen zijn, zoals in België. De grote assen zijn 4-vaksbanen die soms 6-vaksbanen worden, waar je maximum 60 km/u op kan rijden. Er zijn heel veel stoplichten, er mag op worden geparkeerd en het zijn zelfs woonstraten. Dat maakt ook dat het verkeer niet vlot verloopt. Om een idee te geven: Filip moet elke dag 35 km afleggen naar zijn werk en op een zonnige dag doet hij er 35 minuten over... om 6u30 's morgens! Een uur later vertrekken betekent een half uur langer rijden.

Hij moet ook elke dag over de Harbour Bridge, waarvoor je tol moet betalen om de stad binnen te rijden. Gelukkig is er een electronisch systeem met een lezertje in de auto, zodat je niet elke dag moet aanschuiven om 3 dollar te betalen...

Ik zal straks eens een briefje sturen naar de Council om een paar bulten te leggen in onze straat...

1, 2, 3, 4, hoedje van...

Luna heeft haar pet omgewisseld voor een hoed...

Leuk he?

Luna Park

We hadden onze kinderen nog een dag in het pretpark beloofd. Enkele dagen voor ze opnieuw naar school gingen, was het zover.

Voor onze deur stopt een bus die rechtstreeks naar het centrum van de stad rijdt. Van daaruit moet je de boot of de trein nemen naar Milsons Point, waar het Luna Park (what's in a name?) gelegen is. Het eerste pretpark van de stad werd gebouwd in 1935, aan de overzijde van Sydney Harbour, onder de Harbour Bridge. Het is heel herkenbaar, omdat je binnenkomt door een poort waar een groot gezicht opstaat. Dat gezicht is gedurende de jaren enkele keren veranderd. Dit is hoe het park er in 1935 uitzag:

Het park is gelegen op een een smalle strook land, naast het water, waar je op 15 minuten helemaal doorwandelt. Bij een ongeluk in 1979 kwamen er 8 mensen om het leven en werd het een aantal jaren gesloten. Maar nu is het weer open voor publiek. Naast het park werden tal van appartementsgebouwen opgetrokken. Ik zou er niet willen wonen, iedereen weet hoe een pretpark klinkt... Nochtans zijn de appartementen heel gegeerd en enorm duur, maar dat is dan vooral wegens het geweldige uitzicht op de stad, de Harbour Bridge en het Operagebouw. Geven en nemen, zeker?

Als je met kinderen naar een pretpark gaat, is de boodschap: ga niet tijdens schoolvakanties of in het weekend. In ons geval kon dat, met het leuke (of niet?) gevolg dat het park leeg was...

Geen mensenfiles, dus op de attractie, eruit en er terug op. Geweldig toch? Rune heeft ettelijke keren alleen in de rups gezeten, in razendsnelle karretjes, in ronddraaiende boten enz. Niets voor mij! En ook niet voor Luna en Senne, want de meeste 'snelle' attracties zijn alleen toegankelijk voor kinderen groter dan 1m30. Enkel in een paar attracties mochten de kindjes alle 3, zoals in de Vliegende Schotel.

Senne en Luna moeten dus nog een beetje wachten voor het zwaardere werk, maar ik heb Luna beloofd dat we teruggaan als ze groot genoeg is. Ze staat nu bijna elke dag onder de meetlat...

Toch zijn er ook leuke dingen voor alle leeftijden, zoals de grote hal waar alle attracties nog steeds dezelfde zijn als in 1935.

Zo zijn er enorm lange en hoge houten glijbanen, een soort vliegend bord, looptonnen, enz.

Ook de muurtekeningen zijn nog origineel. Toegegeven, je moet even wennen als je hier bent, maar zoals ze zo mooi zeggen in het Engels: 'it grows on you'.

In de hal hangt een fotocollectie van de buurt, van het park en van de bouw van de brug, heel leuk. Een andere attractie in het park is De Rotor, die al draait van in de jaren '50. Het is een grote rechtopstaande ton, waar je in gaat staan, tegen de muur. Die begint dan heel hard te draaien en door de middelpuntvliedende kracht kleef je tegen de muur. Naar het schijnt is dit een hele vreemde ervaring. Ik zou het niet weten, want ik waag me er niet aan. Gewoon een kwestie van alles binnen te houden...

Onze kinderen aarden in dit geval niet naar hun mama en papa, ze vinden dit soort entertainment geweldig. Ze wachten nu vol ongeduld op Luna's 1m30...

brrrrr (2)

De verwarming praat nog altijd niet...

Bring them home

Op 26 mei 1997 werd het 'Bringing Them Home report' uitgebracht, een belangrijk document over de toestand van Aboriginal en Torres Strait Islander families. De focus lag toen vooral op het programma 'bringing them home', waardoor Indigineous families (de oorspronkelijke bewoners van Australië) worden herenigd. Tussen 1910 en 1970 werden immers duizenden Indigineous kinderen met geweld weggehaald bij hun ouders en dikwijls ook gescheiden van hun broers en zusjes om te worden opgevoed door blanken... voor hun eigen bestwil. Het programma duurt nog altijd voort. Het rapport omvat nog 53 andere actiepunten (waarvan er 35 nog steeds niet zijn uitgevoerd tot op de dag van vandaag!), die vooral de integratie van de Aboriginal en Torres Strait Islander People kunnen verbeteren. In de voorbije 10 jaar is er echter niet zoveel veranderd. Vooral op het vlak van onderwijs en gezondheid moet er nog veel gebeuren. In 2007 is de levensverwachting van de Aboriginals 17 jaar (!) lager dan die van andere Australiërs en is het aantal gevallen van diabetes 3,4 keer hoger.

Pas sinds 1976 mogen Aboriginal People hun land opeisen onder bepaalde voorwaarden en nu pas, in 2007, worden wetten gemaakt die de opeising van land gemakkelijker moet maken. De meeste Aboriginal en Torres Strait Islander mensen wonen immers nog altijd in reservaten...

Het blijft hier een heel gevoelige, vooral politieke kwestie. De budgetten die voorzien zijn voor herintegratie, gezondheidszorg, onderwijs en andere sociale zaken, zijn beschamend laag. Er wordt weinig inbreng van de oorspronkelijke bewoners toegelaten en zo is overleg en verbetering natuurlijk heel moeilijk. Er worden voortdurend pogingen ondernomen om de Aboriginal en Torres Strait Islander People een plaats te geven in de geschiedenis van Australië, maar dat blijkt niet zo eenvoudig. Vooral gebrek aan informatie, communicatie en begrip van de cultuur liggen aan de oorzaak. (Komt dat niet bekend voor?)
Eerste Minister John Howard weigert zich ook formeel te excuseren bij de oorspronkelijke bewoners voor het beleid van de Australiërs tegenover de Indigineous People. Nochtans is dit één van de actiepunten die in het rapport werden vermeld, 10 jaar geleden.

Ik heb de indruk dat de man in de straat nochtans heel open staat voor de geweldige Aboriginal cultuur. Gisteren hadden Senne en Luna een Aboriginal dag op school, er werd de hele dag verteld, geknutseld en gezongen rond het thema. De didgeridoo werd voorgesteld en er werd een oorspronkelijke dans aangeleerd. De kinderen vonden het heel leuk en ook wij zijn van plan de cultuur wat beter te leren kennen...

brrrrr

Terwijl jullie in België weer afstevenen op 27 graden, moeten wij hier warempel de verwarming opzetten! Vanmorgen was het boven maar 14 graden... Nochtans is het buiten overdag 20 graden en schijnt het zonnetje heerlijk. Maar het koelt 's nachts behoorlijk af.

Als we dat ding nu nog aan de praat zouden krijgen...

Stilte

Vanmorgen was er 'Assembly' op school. Het is een tweewekelijks gebeuren, op maandag en donderdagmorgen, waar de mededelingen van de school worden gedaan. De leerlingen van het 3de, 4de, 5de en 6de leerjaar (zo'n 350 leerlingen) gaan zitten op de overdekte speelplaats en er heerst volstrekte stilte. Alle soorten aankondigingen worden gedaan, gaande van het schema van de netbal-trainingen tot het belonen van 'flinke leerlingen'. Tussendoor roept de directeur, die duidelijk regeert met ijzeren hand, dat er net iets te veel kinderen (vanmorgen waren het er 21) te laat op school aankomen... Heel opvallend is dat alle kinderen muisstil zijn, tot de leerkracht vooraan vraagt om recht te gaan staan en het hoofd rechtop te houden. Daarna mogen de leerlingen zich naar hun respectievelijke leerkrachten draaien en gaat iedereen in rij naar de klas. DISCIPLINE! Ik werd er voorwaar zelf even stil van...

Op bezoek

Vanmorgen regen, het was al enkele weken geleden ... en hoe!

In het kader van 'Education Week' mochten de ouders vandaag een bezoekje brengen aan de school, een soort Opendeur, maar dan op een schooldag. Wel leuk, want dan zie je kinderen in actie en kan je een babbeltje slaan met de juf.

Senne is vandaag thuis met een vreemde Australische allergie (vermoedelijk heeft hij iets verkeerd gegeten en heeft hij netelroos...), dus hij staat niet op de foto, maar we hebben wel een foto genomen van zijn klas. Voor Senne is het even moeilijk. Het nieuwe is er wat vanaf en hij is niet zo geïnteresseerd in actief Engels leren. Het is voor hem sowieso al moeilijk om geconcentreerd te luisteren, laat staan naar iemand die hij niet verstaat! (ik zou er zelf ook problemen mee hebben ...) Dus als Senne iets meer interessant ziet, is hij ribbedebbie. Maar we hebben een stickeractie opgezet en deze week heeft hij heel erg zijn best gedaan. Hij is al elke dag met een sticker naar huis gekomen, goed zo Senne! Ik heb wel een beetje medelijden met hem, omdat ik de frustratie er soms zo vanaf zie lopen. Alles in het Engels en dan nog Italiaans erbij, toch niet simpel! Maar we weten dat dit even een moeilijke periode zal zijn en dat het zal beteren als hij alles wat meer verstaat. Volhouden maar!!

Luna was druk aan het werk, volgens haar juf doet ze het heel goed. Praten is nog wat moeilijk, maar Luna verstaat de kindjes en de juf en ze doet alles heel goed mee. Elke avond is ze heel gemotiveerd om haar huiswerk te maken en samen met Filip overloopt ze haar wiskunde. Ze krijgt samen met broer en zus 4 keer per week Engese bijles (volgens haar is dit volstrekt overbodig!), en in het 2de leerjaar komt ook Italiaans aan bod. Twee nieuwe talen ineens dus, het is niet om te lachen, zeg ik dan. Chapeau, Luna!

Ook Rune straalt in de klas, ze is heel 'content'. Het lijkt of haar Engels in enkele weken terugkomt. Ze heeft leuke klasgenootjes en een coole, maar strenge juf. Die is trouwens vol lof over haar nieuwe student en we krijgen niets dan positieve berichten. Vorige week hield de school een veldloopwedstrijd en Rune was de eerste van het 4de leerjaar! Super prestatie! En gisteren was er de spelathon, de spelling wedstrijd. We hadden al eens gepolst of het voor haar wel aangewezen was om mee te doen, tenslotte gaat ze toch nog maar 3 weken hier naar school. Maar ja, iedereen moest meedoen, proberen was de boodschap. En zie: Rune had 14 van de 30 woorden juist gespeld! Een ware boost voor haar zelfvertrouwen, zou ik zeggen! Proficiat Rune!

De natuur gaat z'n gang

In Luna's mondje is een heuse veldslag aan de gang: 3 tanden kwijt in een maand en het is onvoorstelbaar hoe snel haar nieuwe tanden tevoorschijn komen: op 1 nacht (echt waar) 1mm gegroeid!

Intussen ligt Rune al twee dagen in de zetel met een dikke oorontsteking...

Nemen mama en Luna foto's van zichzelf...

En speelt Senne "een hondje met een das!!!"

Daar is ie dan!

Terwijl we genoten van een mooie herfstdag ...

was daar dinsdag een kort telefoontje ... donderdag 10 mei om 9 uur staat er een grote container voor de deur!

Dus werden de huurmeubels opgehaald ... om 6 uur!

En daar was de container, alleen het waren er opeens twee,

en waren onze spullen niet meer zo goed gestapeld! (De douane heeft veel dozen geopend ter controle en daarna alles terug in de container gegooid, letterlijk!)

Eerst was er iets, dan was er het grote NIETS,

En dan ... complete chaos!!!

Maar zie:

VOOR

EN NA

Na 4 dagen zwoegen, zweten en wroeten tussen dozen, is onze living toch al (bijna) in orde!

Maar we hebben nog veel werk...

De kindjes hebben namelijk mee uitgepakt...

Allemaal beestjes (4)

Aan de noordzijde van Sydney Harbour ligt Taronga Zoo (Taronga is Aboriginal voor 'waterzicht'). Hier vind je de grootste collectie inheemse en exotische dieren van het land. Je neemt het best een ferry vanuit de stad en dan de kabelbaan, die je over de dierentuin naar de ingang boven brengt. Het levert spectaculaire beelden op, je hebt een subliem zicht op de stad en tegelijk lopen onder je voeten een 3-tal olifanten!

Het is een educatieve zoo, er valt overal wel iets te leren en er zijn onderzoeksprojecten en broedprogramma's voor bedreigde diersoorten, een beetjes zoals Planckendael. Natuurbehoud is ook hier een hot topic. De dierenverblijven gelijken zoveel mogelijk op de natuurlijke milieus van de dieren. De nachtdieren bijvoorbeeld, leven in nacht- en schemerverblijven, zodat de dieren zich beter voelen en er meer aandacht kan besteed worden aan kweekprogramma's. In het speciale paviljoen is het donker, maar het geeft de bezoekers wel de kans om de dieren in actie te zien. Eén van mijn favorieten is het vogelbekdier, dat uitsluitend 's nachts actief is. Bij mijn weten is er geen zoo in België waar een exemplaar van die geweldige dieren leeft (btw, kent iemand mijn wit pluchen vogelbekdier van vroeger nog?).

Rune vond de comodovaraan zo super en toegegeven, in levenden lijve is het best een indrukwekkend beestje!

Uiteraard is er een groot koalaverblijf, veel kangoeroes, insecten en een reptielenpaviljoen.

Verder gorilla's, een zeehondenshow, een superleuke vogelshow en een mini-show over de gevaarlijkste spinnen en slangen op dit eiland. Tegen een (hoge) prijs kan je je foto laten nemen samen met de giraffen, koala's of kangoeroes. De zoo is heel verzorgd en een leuke bonus is de ligging op een heuveltop die uitkijkt op de stad en de haven... Een absolute aanrader voor bezoekers van Sydney!

Meer foto's hier

Foto's

Hierbij nog wat foto's van april ...

TV

We hebben ervoor gekozen om geen abonnement op betaal TV te nemen. Eerst en vooral is het ontzettend duur, het goedkoopste basisabonnement kost 36$/maand en dan krijg je FOX 8, CNN en 135 sportkanalen. Wil je een extra filmkanaal, Nickelodeon of een kookkanaal, dan betaal je telkens 8$ bij... het is absurd. Daarbij komt dan, dat het hier toch zo'n mooi weer is, dus wat doe je dan voor TV?
Enfin, het gevolg van onze beslissing is, dat we nu de vrije kanalen hebben, 5 stuks. Die moeten ontvangen worden per antenne (!). Het was even zoeken, maar we hebben een in-huis exemplaar gekocht, dat de 5 kanalen nu bijna smetteloos op het scherm doet verschijnen.

Eerst is er SBS (klik maar, dit is een link), ik noem dat het documentaire-kanaal. De voormiddag is uitsluitend voorbehouden aan buitenlands nieuws: o.a. Chinees, Italiaans, Grieks, Frans, Arabisch, Russisch en zelfs Nederlands, om 6u50. Deze weken is er ook een documentaire 'Anatomie voor beginners': Professer Von Hagen (is dat niet die van de tentoonstelling over de mens, met echte lichamen, die hier trouwens nu loopt?) dissecteert een man (zo wordt het aangekondigd!) voor een live publiek om het ademhalingsstelsel en de bloedsomloop uit de doeken te doen. Ik heb er eventjes naar gekeken, maar ik vond het toch behoorlijk griezelig. SBS toont ook regelmatig docu's over WOI en II en er is wat nieuws.

ABC is het 'staatskanaal', hier vind je kinderprogramma's, nieuws en achtergrondinformatie over plaatselijke politiek, verkiezingen e.d. Geen reclame en af en toe een interessante documentaire over milieuzaken, opwarming van de aarde of slinkende olievoorraden.

Seven, Nine en Ten zijn commerciële kanalen: veel en slechte reclame. Maar ook de beste series: Heroes, Prison Break, 24, Cold Case, House, Lost, Desperate Housewives, en alle CSI's. En ze zijn hier al 47 seizoenen verder dan in België...

De meest populaire serie Down Under is All Saints, een ziekenhuisreeks en zeker bekend bij de betere Vitaya-kijker... Ook de soaps 'Home and Away' en jawel, 'Neighbours' zijn hier razend populair.

Mash, Moonlighting (weet je nog, met een sublieme Bruce Willis in de hoofdrol), The Nanny, The Simpsons, Oprah Winfrey, Judge Judy, David Letterman, Dr. Phil en Jerry Springer, voor iedereen wat wils! Ook net gestart: Big Brother en the Amazing Race (zoiets als Peking Express), maar daar wagen we ons niet aan.
Voor de rest: sport, sport en sport. Hele avonden prime time Rugby, Football, Motorsport, Voetbal en alles daartussen.
Voilà, we komen dus niets tekort, en dat allemaal gratis!!!

En over de reclame: het is echt een ramp! Geen woorden voor. Maar heel af en toe zit er een goeie tussen: deze is voor BIER!

Dus: DRINGEND GEZOCHT: Belgische reclamejongens en -meisjes met ambitie, voor een leuke tijd in Sydney!

Om de boel hier te redden.

Palm Beach

Twee weken geleden, een stralende zaterdag, dus wij er nog eens op uit.
Naar Palm Beach, ongeveer drie kwartier noordwaarts rijden. Volgens kenners is dit 1 van de mooiste stranden van Sydney. Het ligt aan de oceaanzijde van het schiereiland Barrenjoey Head, op het einde van een reeks mooie stranden, the Northern Beaches.

Hier in Palm Beach kunnen alleen de heel rijken zich een plekje veroorloven. Op de kaap waar de vuurtoren staat, heb je een prachtig zicht van 360° over Palm Beach, de oceaan, Broken Bay in het noorden en Pittwater, aan de andere zijde van het schiereiland. Op de site van Palm Beach, (klik op de link hiernaast) staat een mooie luchtfoto. Palm beach is ook de plaats waar de Australische soap Home and Away wordt opgenomen.

En jawel, het is heel mooi, rustig, proper en er is veel goudgeel zand. De kinderen vonden de golven weer fantastisch en natuurlijk spelen in het zand.

En blijkbaar is Palm Beach ook populair bij jonge koppels, wij waren getuige van een heus strandhuwelijk, met alles erop en eraan. Moet wel romantisch zijn...

Pittwater ligt aan de andere zijde van het eiland. Je steekt het eiland over (100m doorsnede) en opeens ben je op een heel andere plaats: er zijn er geen golven meer en krijg je een machtig zicht op de rustige baai, die vooral geliefd is bij zeilers en surfboarders. Vanaf hier stijgen watervliegtuigen op, die (tegen zware betaling) vluchten over de stranden en zelfs Sydney aanbieden. Pittwater Haven is een doolhof van kreken en baaien en hier mondt de Hawkesbury River uit. Die moeten we nog eens gaan ontdekken per boot, maar dat is voor later.
Ik hou van de oceaan en het strand, maar geef mij Pittwater baai maar, echt een idyllisch plekje!

En wat is er beter op het einde van zo'n mooie dag dan een lekker ijsje? (Ik vond dat het op Playdoh leek, smakelijk!)