En eindelijk weer terug

Gisteren was voor iedereen een leuke dag: de kinderen gingen voor het eerst naar school en wij hadden weer internet!

Het is waarlijk een bijzonder gevoel: ver van huis en geen internet. Een gevaarlijk gevoel ook, want het doet een mens beseffen hoe afhankelijk hij kan worden van een bepaald medium.

Voor mij is het een opluchting: ik kan terug bellen met familie en vrienden, ik kan weer wat nieuws over België lezen en zelfs een beetje deftig Australisch nieuws (zie later). En natuurlijk kan ik weer de blog aanvullen met nieuwtjes en foto's.

Sinds midden april zijn er toch wat nieuwe dingen gebeurd in ons leven en het balangrijkste is natuurlijk de school van de kindjes. Tot 24 april was er hier Paasvakantie, daardoor konden we de nodige administratie hier niet in orde brengen. Maar vorige week wel en het was de week van schoolspullen kopen, uniformen aanschaffen, schoolschoenen kopen en ook de laatste vakantiedagen beleven.

Rune zit vanaf gisteren in het 4de leerjaar, na een onzekere morgenspits met buikpijn en hevig nagelbijten (komt mij bekend voor!). We hebben nog geen idee in hoeverre het programma overeenkomt met dat van in België. Gisterenavond moest ze alvast de tafels leren, in het Engels en tot 13! Maar dat bleek geen probleem. Ik denk ook dat Rune's Engels al terug heel goed is, want haar nieuwe vriendinnetjes hadden haar alles al verteld over de school en ze vertelde het daarna aan ons, dus dat zit wel snor. Overigens komen alle drie de kinderen in aanmerking voor het ESL-programma (English as a second language) en dat betekent dat zij drie keer per week bijles krijgen van een taakleerkracht.

Luna is gisteren begonnen in het tweede leerjaar. Omdat ze jarig is in maart, konden wij kiezen of ze naar het 1ste leerjaar of het tweede leerjaar kon (hier ligt de jaargrens in juni, bij ons in december). We denken dat zij dat wel zal aankunnen en ook de leerkracht gaf te kennen dat ze een leuke dag had beleefd en ook zij denkt dat Luna zal meekunnen. Luna is natuurlijk ook heel geïnteresseerd, ze vindt het super spannend en heeft geen last van zenuwen of mama-scheidingsangst. Zo kennen we haar!

Senne is begonnen in Kindergarten. Omdat hij jarig is in februari, kon hij starten. Voor hem was ik een beetje bang, omdat zijn Engels echt nog nergens staat, maar iedereen (dus ik ook) weet dat dat heel vlug zal gaan. Kindergarten is ook het eerste jaar dat de kinderen hier naar school gaan (ervoren gaan ze soms enkele dagen per week naar een preschool) en ze beginnen al een beetje te lezen en schrijven. Ik ben vooral bang omdat Senne niet zo'n stilzitter is en het voor hem al te schools zou kunnen zijn. Maar goed, we zullen zien of het lukt en dus Senne in zijn uniformke naar school. Even was er een kleine aarzeling, maar hij ging toch zitten en deed direct mee. Rond 11uur ben ik nog even terug gegaan (ik had geen boterhammekes meegegeven, omdat ik dacht hen 's middags te gaan halen, maar dat is buiten de regels van de school, iedereen blijft altijd eten!), en Senne was rustig naar een verhaaltje aan het luisteren. Achteraf zei de juf dat het toch vrij goed was gegaan, dus ook daar ga ik mij nu geen zorgen over maken. We zullen wel zien binnen een week of twee...

Voilà, zover zijn we. De kindjes gaan hier elke dag naar school van 8u55 tot 14u55 en het is leuk want maar op 200 meter van ons huis en dus wandelen wij gewoon naar school. Dat is een heel verschil met de rit Pellenberg-Kortrijk-Dutsel.

Intussen zijn we nog steeds aan het wachten op de container met onze spullen. Hij zou naar verluid wel al in Sydney staan, maar moet nog 'onderzocht' worden... We wachten vol ongeduld.

Filip rijdt elke dag naar zijn werk en ook dat blijkt, mits vroeg opstaan, nogal mee te vallen. Alleen de avondspits is drukker. Hij speelt het wel klaar om elke avond met ons te eten en dat is ook heel leuk.

En ik, ik ben ook weer gelukkig: cyber-communicatie!!!!! Ik heb het toch wel nodig, dat internet, erg he! Weten dat ik kan mailen, bellen, lezen en onze administratie in België verder kan afhandelen... oef. Maar ik kan ook eens buiten: het dichtsbijzijnde winkelcentrum is 10 minuten wandelen en voor de deur stopt een bus die rechtstreeks naar Sydney rijdt in 35 minuten.

Wacht maar tot ik mijn fiets heb, dan maak ik lange tochten...

Nog even iets over het nieuws hier: meestal zijn er korte nieuwsflashes tijdens de programma's, waarin we te weten komen dat onze buurman zijn nieuwe auto is gestolen, dat een vrouw in de volgende straat haar been heeft gebroken en dat de eerste minister een nieuwe kam heeft gekocht. En voor de rest sport, sport en sport. Wereldnieuws? Waar?

In de komende dagen een uitgebreid verslag.

En nog meer over onze avonturen.

Groeten

Anne