Reisverslag 6 - thuis komen

's morgens vroeg 6u. We hadden nog even een toertje boven Sydney moeten doen, want er mogen geen vliegtuigen landen voor 6u en we hadden een beetje te rap gevlogen, of zo.
Anyway, vroeg dus. De kinderen hadden NIET geslapen, de hele vlucht lang TV gekeken en getekend en gegeten. Maar hun ogen dicht doen stond niet in de planning blijkbaar. Iedereen was echt wel doodmoe, tijdens de landing gaat de TV af en toen gingen Luna en Senne opeens in slaap vallen. Dat wilde ik vermijden, want dan had ik ze niet meer wakker gekregen en hen dragen zat er niet in. We hadden dus grumpy kindjes toen we van het vliegtuig moesten. Dan rustig naar de douane gewandeld, vlotjes weer binnen geraakt in Australië en dan naar de bagageband. Onze valiezen op 4 karretjes, en dan richting aangeefbalie. Kilo's chocolade, alcohol, parfum, bouillonblokjes (!), speculoos en snoepjes (meer ging niet in de extra valiezen), dat hadden we allemaal bij en ook vermeld op het formulier dat je bij binnenkomst van het land moet invullen. Maar geef nu toe, als je 's morgens om 6u op het werk komt en je ziet een brave familie met drie mooie kinderen met oogwallen tot op de grond en duidelijk afgepeigerde ouders en daar nog eens 4 karren bagage bij, zou jij dan meer doen dan vragen: "chocolates? Ok, no problem". Ziedaar waarom je geen nachtmerries moet hebben als je naar Australië komt. Gewoon drie uitgeputte kinderen en 14 stukken bagage meebrengen. Achteraf bekeken hadden we waarschijnlijk meer problemen gehad met de modder die nog aan de laarzen van de kinderen hing, maar we zijn er dus aan ontsnapt.
Bij het buitenkomen kregen we wel een koude douche, letterlijk dan. Het was 18 graden en het regende... Dit is niet de zomer waarvoor we hadden getekend. Luna zei droog "Joepie, we zijn weer in regenland." Uiteindelijk waren we rond een uur of 8 thuis. Bed in en om 14u iedereen weer wakker gemaakt. Wat uitpakken, wat spulletjes missen, nog wat spulletjes missen en "tiens, ik had toch meer chocolade?" en "heu, waar is dat stuk speelgoed?". Om dan te beseffen dat we door pure uitputting onze stukken bagage niet hadden geteld en er een extra, van-mijn-ouders-geleende-en dus-niet-van-ons-valies op de band was blijven liggen. Het heeft even geduurd om ze te vinden, maar enkele dagen later konden we ze zonder problemen ophalen in de luchthaven. Les geleerd: ALTIJD tellen! Zeker in ons geval.

Reisverslag compleet. Wij dus weer op zoek naar avonturen, een nieuw schooljaar, nieuwe vrienden en wie weet wat nog allemaal...