De volgende morgen staat Filip op om kwart voor 5. Hij rijdt naar de ingang van het National Park. Hij is nummer twee, voor hem staat een caravan die zich daar de avond voordien heeft gezet. Handig toch :-). Het syteem is als volgt: om 8u komt de ranger aan, die opent het park. Hij/zij belt rond naar de camphosts op de verschillende kampplaatsjes in het NP (elke kampplaats heeft een camphost en die weten wie vertrekt die morgen. Zo komt de ranger te weten hoeveel plaatsen er vrijkomen die morgen. En dan geldt de regel : first comes, first served. Filip mag dus als tweede kiezen. Hij kiest een plekje in het midden van het park (er rijdt een weg door van 35km lang en er zijn zo’n 10 verschillende kampplaatsen). De plaats wordt voor ons gereserveerd. Intussen hebben de kinderen en ik alles al ingepakt. We moeten wel eerst nog 30km terug naar Exmouth voor boodschappen. We gaan ook nog iets leuks vastleggen voor de dagen nadien. We passeren langs het visitors centre en gaan voor iedereen snorkel gerief huren.
De tenten worden opgezet, we doen ons zwempakken aan en gaan nog een uurtje snorkelen aan Lakeside Beach. Het water is vrij fris, maar eens je erin geraakt is het geweldig. Bij de eerste stappen in het water zien we al kleine stingrays. Dat belooft!
Het is onvoorstelbaar. Alsof je in een enorm aquarium stapt! Vissen in alle kleuren en vormen, nooit gezien. We vinden het allemaal nog veel mooier dan in Cairns,waar we ook zijn gaan snorkelen. En het allerleukste is dat je vlakbij bent, je moet geen boot nemen om aan het rif te geraken. Het koraal zelf heeft niet zoveel kleur, maar blijkbaar is dat omdat het geen zacht koraal hier maar hard koraal en daarom hebben ze minder kleur. Maar de vissen compenseren veel. En de zeekomkommers ook :-).
De wind is wel weer alom tegenwoordig en dat neemt een beetje van de pret weg. Het maakt het uit het water komen niet zo leuk en de tenten wapperen weer heel de nacht. Niet goed voor onze nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Liever geen anonieme reacties, wij weten graag wie ons schrijft... Bedankt.
Anne