Dag 47: World Heritage Drive

We verlaten vandaag Shark Bay, we moeten verder. Maar we bezoeken wel eerst nog een paar prachtige plekjes.

Onze eerste stop is Shell Beach. De naam zegt het al en het is echt indrukwekkend. Zover het oog kan zien en je handen kunnen grijpen, zie en voel je kleine witte schelpjes. Geen zand dus, maar ontelbare miljoenen schelpjes. De kinderen graven elkaar onder en vinden het reuze grappig. Uiteraard kan je ook nog een wandelingetje maken in de buurt. De grond achter het strand bestaat ook uit miljarden opeen geperste schelpjes van vele duizenden jaren. Door de regen worden ze een beetje gecementeerd en kleven ze aan elkaar. Vroeger werden er stenen uit gesneden en huizen mee gebouwd in de buurt. Deze schelpjes meenemen is overigens een grote overtreding, vermits het hele gebied beschermd is. 

 Onze volgende stop zijn de stromatolieten aan Hamlin Pool. Stromatolieten worden beschouwd als levende fossielen. Zij zijn de eerste levende wezens op aarde en enkel hier en op de Bahama’s kan je hen bewonderen. Eencellige organismen vormen vaste vormen, die op stenen lijken, maar eigenlijk leven. Ze groeien aan een gemiddelde snelheid van 0,3 mm per jaar. Zo zag het leven op aarde eruit zo’n 3,5 miljard jaar geleden en gedurende ongeveer 3 miljard jaar zorgden zij voor zuurstof op onze planeet.  Deze organismen liggen dus aan de basis van alle verdere leven hier op aarde. Ze kunnen vandaag op deze plek nog leven omdat het water hier door een speling van de natuur (een combinatie van stromingen en weinig regen) tweemaal zo zout is als in de rest van de oceaan en daar houden de organismen erg van. De plek maakt indruk, maar 3,5 miljard jaar terugdenken is echt wel moeilijk.

We rijden door naar Geraldton waar we rond 17u aankomen. De rit is vreemd, het desolate landschap verandert stilaan in een groen, looiend landschap, gras en bomen. Het lijkt een ander land.