Onderweg (2)

Het is ons opgevallen dat het publiek rondom ons is veranderd. Tot nu toe werden we omringd door de zogenaamde ‘Grey nomads’. Het is een vredelievende soort. Ze reizen meestal in paren en hebben dikwijls hun huis op wielen bij. Ze reizen van caravan park tot caravan park, hoewel er sommigen bij zijn die iets avontuurlijker aangelegd zijn en de nationale parken opzoeken. Zij hebben ook een ander soort huis, namelijk een dat tegen een stootje en dirt road kan. De meesten hebben hun nest in het Zuiden verlaten om aan de kou te ontsnappen en hebben kinderen en kleinkinderen aan hun lot overgelaten. De meer welstellende soort heeft hebben en houden verkocht en heeft een monster op 4 wielen dat een ander monster op twee wielen verder trekt. Velen onder hen reizen met hond.
Als je deze soort in het wild tegenkomt, zijn ze aangenaam in omgang. Ze kennen geen stress, vermits on ‘permanent holiday’, missen toch voorgenoemde kleinkinderen een beetje en richten zich daarom graag tot onze kinderen. Ze zijn zeer spraakzaam en hebben allerlei tips voorhanden. Dit is duidelijk een heel sociale soort. Naar verluid komt deze ook veel voor in Australië. Vooral Senne is aangetrokken door de Grey Nomads. Ze zijn bereid tot luisteren, altijd vriendelijk en stellen hun hond, in het geval er een voorhanden is, graag ter beschikking. Filip is uitermate geïnteresseerd in hun hoge leeftijd en in de ervaring die eruit voortvloeit. We kunnen besluiten dat het aangenaam is de wegen en de campingbadkamers met hen te delen. Ik heb enkel een probleem met de kleurschakeringen van de ‘peignoirs’ die me ’s morgens vroeg vergezellen in de badkamer...

Op Gibb River Road komen de Grey Nomads minder voor. Hier treffen we een aantal andere soorten aan.
Als eerste de eerder avontuurlijke veertigers met vakantie, met een hoog 4WD-gehalte. Het is net schoolvakantie en dus nemen ze hun halve huishouden, zijnde kinderen en vrouw, mee op trot. De sociaalvoelendheid en vriendelijkheid is merkelijk minder. Ze reizen eerder met een tent of campertrailer en hebben interesse in 4WD en zwemmen. En natuurlijk ook in eten en bier.

Een derde veel voorkomende soort is ‘jonge trekkers’. Dit zijn meestal jonggehuwden, of niet-gehuwden, al eens met Klein Gebroed erbij, die besloten hebben om zich nu al voor te bereiden op hun tijd als Grey Nomad. Ze reizen voor korte of langere tijd van stad tot stad, proberen te werken aan de wegen of in ziekenhuizen. Of wassen af of dienen op in restaurants. Na enige weken trekken ze verder. Bij interactie met deze soort hebben we gemerkt dat velen onder hen deze levenswijze uitermate aangenaam vinden en indien ze niet gehinderd worden door non-grey-nomad-ouders/grootouders, deze manier van leven zo lang mogelijk willen aanhouden. Wij weten intussen dat bij de meesten onder hen op een bepaalde dag het klein gebroed naar school moet en ze verplicht worden tot een gesetteld leven. De die-hards leren hun jongen zelf lezen en schrijven. Dit is echter een niet zoveel voorkomende soort. Senne wordt ook aangetrokken tot deze soort, vermits hij klein gebroed heel tof vindt en vriendjes wordt met jong en oud.

Als vierde soort hebben we de rijke veertigers met grootse plannen. Die hebben hun huis verhuurd, zich een groot huis op wielen en een grote 4WD aangeschaft en een blog begonnen. Zij willen hun klein gebroed het land laten zien en trekken rond voor meerdere maanden/jaren. Alle hoekjes en kantjes worden verkend, er wordt druk gemaild en geschreven en klein gebroed wordt in de caravan onderwezen door het vrouwelijke exemplaar. Deze soort wordt het meest in het oog gehouden en staat onder strenge controle van de overheid. Er wordt duidelijk goed op gelet dat de kennis van klein gebroed vooruitgaat en niet stagneert. Op gezette tijden worden de jongen getest. Zelf vinden we dit een heel interessante soort, vooral omdat ze sterk relateert met onszelf en omdat zulke openheid voor zelfstudie en ontdekkingsdrang onder de gemiddelde Belg minder voorkomt.

Tenslotte is er de vijfde soort: el toerista. Deze soort vermijden we zelf het meest/liefst. Zij zijn meestal uitermate asociaal en op zichzelf gericht. Ze werden duidelijk ingevoerd uit andere streken, zijnde Europa, en hebben zich (nog) niet aangepast aan de lokale levenswijze en aan het klimaat. Je ziet hen ook dikwijls verschijnen met een hoed met gaas rond. Dit omdat zij uitermate allergisch kunnen reageren op de Australische vlieg, die alom tegenwoordig is. El toerista komt en gaat. En gaat vooral vlug. Truc is dus om te weten waar ze gaan, zodat je die plekken kan vermijden. Ze reizen meestal in kuddes, per bus of soms ook per huisje op wielen, helemaal beschilderd met gekke tekeningen en slogans.

Bij al deze soorten komen uitzonderingen voor :-)

U vraagt zich nu natuurlijk zeker af tot welke soort wij behoren. Ik moet u het antwoord schuldig blijven. Wij zijn gewoon een uitermate zeldzame soort. We reizen in een wagen met ons huis opgeplooid erbovenop. We gaan waar anderen ook gaan, maar zoeken ook verborgen plekjes. We zijn soms wat luidruchtig en vallen ook wel op door de vreemde geluiden die we voortbrengen. Ons gebroed klinkt lokaal maar wij niet. We drinken bier en houden van BBQen. Ons klein gebroed krijgt geen les onderweg en we hebben geen hond. En we zijn minder lang onderweg dan de gemiddelde Grey Nomad. Maar we zijn wel heel sociaal!