Woensdag is inpakdag, alles moet terug herschikt worden in de valiezen, de laatste was wordt gedaan en de laatste kaartjes uitgewisseld. Voor we het weten is het 17u en tijd om naar de luchthaven te vertrekken. De vlucht is gepland om 20u30, dus tijd genoeg om onze plaatsen vast te leggen voor de lange vlucht en om nog uitgebreid afscheid te nemen van de uitzwaaiers.
Maar dat is buiten British Airlines en een aantal stakers gerekend... We komen aan en worden meteen geconfronteerd met stress, dit had ik niet verwacht! Eerst en vooral moeten we meteen inchecken voor een vroegere vlucht naar Londen, want door de staking is niemand zeker wanneer het vliegtuig vertrekt en het zou jammer zijn als we onze connectie in Londen zouden missen. Haast en spoed dus. Daarbij komt de mededeling dat we echt maar 1 stuk handbagage per persoon mogen meenemen, in Londen is men zogenaamd heel streng en zou men zelfs een stuk handbagage in beslag kunnen nemen. Dus proppen we de inhoud van Anne’s computerzakje maar bij de handbagage van de kinderen... Stress! En last but not least mogen we maar 5 valiezen meenemen en wij hebben er acht (waarvan 2 sportzakken en 1 beautycase!). Lap, 540 euro bijbetalen!
En dan wordt het lopen, en terwijl stromen de tranen, bij iedereen.
Dit is echt geen leuk afscheid geweest, veel te vlug, veel te abrupt en voor ons en de kinderen niet goed genoeg.
Maar een vliegtuig wacht niet, zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Liever geen anonieme reacties, wij weten graag wie ons schrijft... Bedankt.
Anne