Leven in de stad

Voor wie, zoals wij, nog nooit in een wereldstad heeft gewoond, is dit op zijn minst een openbaring! Mensen, mensen en nog eens mensen. Een drukte van jewelste. Als we vanuit onze toren neerdalen, gooien we ons in het stadsleven. In deze stad rijden heel veel auto's, er is maar een klein stukje van Pitt Street verkeersvrij. Het was voor onze kindjes dan ook even aanpassen: oppassen voor het drukke verkeer, alleen oversteken als het groen is (en dan hoor je ook een grappig pioei-geluidje) en voor je kijken, anders bots je zeker tegen iemand op. Maar het gaat best, ze weten dat ze dicht bij ons moeten blijven, want voor je het weet, verlies je elkaar uit het oog.

Overal zijn allerhande kleine winkeltjes, heel veel restaurants en cafés. Rond de middag komen de werkende mensen buiten, je ziet overal dames en heren in sjiekere werkkleding, die een broodje eten of een andere lunch, op pleinen, op terassen...

Meestal gaan wij te voet, er is hier geen metrostelsel, zoals in Parijs of Brussel, maar we hebben wel de monorail al genomen: 5 meter boven de grond 'vlieg' je rond in de stad. Het is maar een klein traject, vrij duur en vooral bedoeld als toeristische attractie. En de kinderen vinden het geweldig. Ook super leuk is de ferry: je vaart dan op 20 minuten van Circular Quay tot in Darling Harbour, in de baai van Sydney, voorbij de grote monumenten, van de ene aanlegplaats naar de andere. Vooral als het mooi weer, is dat zeker een aanrader!

Meer info vind je op www.sydney.com.au

's Avonds is Sydney ook een drukke stad: er zijn veel mensen buiten en het wordt pas rustiger rond middernacht. De sfeer is uitbundig, vooral in het weekend. De stad is precies bezet door twintigers en dertigers en die gaan natuurlijk feesten tot in de vroege uurtjes. En toch voelen we ons hier heel veilig. Wij wonen in China Town, wat dan weer een heel aparte sfeer is, gezellig, met het ene restaurant naast het andere.

Wat je hier natuurlijk ook tegenkomt, is daklozen, ze kamperen op straat, maar vallen niemand lastig. Onze kinderen zijn erg onder de indruk en willen hen meteen in onze familie opnemen of al hun spaarcenten geven... Moeilijk om een passend antwoord te geven en hen toch in hun kinderlijke goedheid te laten!