donderdag 7 februari 2008

Eigen boontjes doppen

Verdikke, de voordeur dicht vanmorgen, nadat ik de kinderen naar school had gebracht. En ik stond buiten... Op de deurklink staat nl. een slot met een knopje dat je van binnen uit moet induwen om de klink te blokkeren. Die klink was dus geblokkeerd. (Ik verdenk Luna, die zich na een kleine discussie wilde wreken...).
Allerlei gedachten spookten meteen door mijn hoofd: 'Zijn er nog deuren open? Nee, alles is nog dicht van gisterenavond. Ik heb niet gedoucht en ik moet gaan bellen. Waar moet ik gaan bellen? Ik ken de buren niet. Terug naar school dan. Die gaan ook denken, hoe ziet die eruit? Ik moet Filip bellen, oei, die gaat niet blij zijn, terug naar huis rijden, hij is juist aangekomen na een uur file. Naar Inn bellen? Ik heb haar nummer niet. Op het terras blijven tot straks? Geen optie, wat ga ik doen een hele dag, zwemmen? Ik kan niet naar de winkel, geen geld, ik kan niet naar Filip, geen geld en trouwens, dat laten ze niet op de bus, iemand met haar waar vanavond rustig een hele friet-maaltijd in kan klaargemaakt worden...'
Deuren checken dus. En nadenken, Anne. Zijdeur met twee sloten dicht, schuifdeur 1 met twee sloten en beveiligingspin dicht, achterdeur dicht met twee sloten, schuifdeur 2 met twee sloten en pin, deur van de berging dicht met twee sloten, garagedeuren allebei niet open te krijgen. Zucht. Gelukkig schijnt de zon. En heb ik mijn zonnebril op.

Ramen dan. Schuifraam van de berging beneden: 10 cm open, maar beveiligd door een plankje, zodat ze niet verder open kan (de luchtbuis van de droogkast hangt ervoor en zo kan dus ook 's nachts de droogkast nog op). En er is ook nog een vliegenraam. Hoe kan ik dat plankje wegkrijgen, als ik het vliegenraam een halve cm omhoog heb kunnen duwen? NOT.
Boven staan wel alle schuiframen open en die zijn niet beveiligd met plankjes, alleen die vliegenramen zijn hooguit wat vervelend, maar dat zien we wel als we er zijn. Op het dak geraken dus. Hmmm. Denk. De tafel, daar een stoel op en dan even optrekken op de goot en het dak op. Onmogelijk, de goot hangt nogal los en ik sta te laag (voor iemand die rustig wat kilo's kwijt mag, wat aan haar algemene fysieke toestand mag werken en er nog wil zijn als haar drie bloedjes straks van school komen). Het zou niet zo fijn zijn als ze hun moeder naast de tafel op de grond zouden vinden. Opnieuw naar de berging dus. Een ijzeren staafje met een hoek, dat heb ik nodig om dat plankje weg te krijgen. Maar natuurlijk ligt dat niet in de tuin te wachten tot ik me buitensluit. Dus NOT.
Terug naar het dak, blijkt toch de beste optie. Ik moet hoger geraken, zodat ik het dak kan opstappen of zo. Een ladder is er niet. Nog een tafel dan om op de grote tafel te zetten. Een tafeltje? Een wit, klein tafeltje, op 1 poot? Gevaarlijk, maar mogelijk. Toch nog even denken aan de bloedjes, moet ik nog een briefje schrijven? Nop, geen papier, geen balpen. Gewoon doen. Later denken, zijn we gewoon. Hoewel, nu heb ik toch al veel gedacht! Vooruit, daar gaan we. Vandaag eet ik niet meer. En morgen ook niet. Ok, de tafel houdt me. Nu het witte tafeltje nog. Schoon in het midden gaan staan, vasthouden aan de goot. Been op het dak zwieren, over de goot. Dorie, die goot is niet sterk! Goeie koop geweest, dat tafeltje! Even duwen op de armen. Armoefeningen ook doen. 10 kilo moet eraf! Alles geven en ja, we zitten op het dak. Naar het raam gaan is niets, schoon in de hoek blijven, daar is het stevig en de pannen laten liggen. Woehoe! Hopelijk heeft niemand mij gezien. Nu dat vliegenraam. Even omhoog duwen, dan kan ik het raam verder open schuiven. Vinger te dik. Sh#%@&!! Denk. Mijn zonnebril! Waarvoor dingen toch niet goed kunnen zijn... brilarm eronder, raam verder openschuiven. Volgende stap: vliegenraam een beetje forceren, zodat we het eruit kunnen wrikken...
Minuten later lig ik voldaan op Senne's bed. Te denken.

Avontuur 1 vandaag. Moet kunnen. McGyver? Pfff...!
Koffie maken. Filip bellen. Is weer aan iets ontsnapt. Lijstje voor vandaag maken. Op 1: douchen! Dank u wel, 16 jaar scouts! Morgen verstop ik buiten een reservesleutel.


Moraal van dit verhaal: 't is niet omdat het beneden een versterkte burcht is, dat dat boven ook zo is!
Enfin, als je buitengaat vandaag:
1. Zorg dat op zijn minst je haar gewassen is
2. Maak nooit 's morgens ruzie met de kinderen
3. Leer wat telefoonnummers vanbuiten
4. Verlies nog een paar kilo's
5. Doe altijd je zonnebril aan
6. Doe 10 push-ups
7. Doe de ramen boven open
8. Zet een ladder klaar
9. Neem geld en telefoon mee
10. Of gewoon een sleutel

Update: intussen zijn we enkele uren verder en is het (weer maar eens) beginnen regenen en onweren...
Update 2: Luna heeft haar wraakactie intussen toegegeven... heeeeelp!!!!

4 opmerkingen:

  1. Whoehoe wow dat is vindingrijk zijn;-)))) Lang leve de scouts;-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  2. joehoe, klinkt verdacht naar mijn mcgyver verhaal in mexico. Buitengesloten uit de auto in the middle of nowhere...
    Kredietkaarten zijn ook interessant om een slot open te krijgen... Maar dat hang ik hier niet aan de grote blogklok ;-).
    PS: is je reservesleutel al verstopt?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat kan jij heerlijk beeldend schrijven, ik heb me vermaakt! In StIves klommen mijn kinderen ook altijd op het dak, via de vuilcontainer, iets stabieler dan drie tafeltjes op elkaar.
    Henriette

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Anne,

    Wat een verhaal! Heb net nog tegen Jan gezegd dat jij absoluut een boek moet publiceren. Zo spannend geschreven! Volgens Jan zal Luna "ook wel een serieuze saus hebben gekregen" (in het Minderhouts gezegd), maar och, ware het niet door haar hadden wij niet zo'n spannend verhaal kunnen lezen (sorry, klinkt wat stroef, maar ik bedoel: "if it weren't...).

    Ik zal je raadgevingen opvolgen, hoewel ik 's morgens ook vaak het huis verlaat in bedenkelijke toestand.

    BeantwoordenVerwijderen

Liever geen anonieme reacties, wij weten graag wie ons schrijft... Bedankt.
Anne