Luna's feestweekend

Het is alweer dinsdag. De tijd vliegt hier echt voorbij, niet te doen... het is al bijna Pasen, zeg.
(dit geheel niet ter zake).

We hadden Luna's feestje moeten verplaatsen naar een andere dag en uur omdat 15-16 maart blijkbaar een heel populaire verjaar-dag blijkt te zijn. Dus dachten wij dat zaterdag om 11u beginnen en om 14u gedaan een goed alternatief voor zondagnamiddag was. De eigenlijke reden voor die gekke uren was dat Luna om 15u naar een ander feestje mocht en we geen problemen wilden creëren met klasgenootjes. En op zondagnamiddag was er een feestje met de Belgische club.
Zo gezegd zo gedaan. 14 meisjes en 1 jongen hadden we in huis. (het mannelijk element was onze Senne, die zijn geluk niet op kon en absoluut wilde laten zien wat een coole broer Luna wel niet heeft, maar daarbij op serieus verzet van laatstgenoemde stootte en zijn show moest staken. Frustratie alom, u kan het zich, als mannelijke lezer zeker inbeelden).

Het moet gezegd, het was weerom een prachtige dag, we worden hier intussen al 17 dagen verwend met zonnig zomerweer met zon en net geen 30 graden. In Melbourne en Adelaide hebben ze al 12 dagen te kampen met temperaturen van rond 40 graden, daar pas ik liever voor...

Intussen hebben we ook een nieuw talent ontdekt in huis: Rune is ORGANISATOR geworden.
Het hele feest werd piekfijn door haar verzorgd: het programma, de uitnodigingen, de boodschappenlijst, de snoepzakjes, het eten, ze zorgde voor de spelletjes en voor het pinata-gebeuren (je weet wel, dat is een Amerikaans gebruik waar de kinderen elk om beurt tegen een kartonnen figuur moeten meppen tot er kilo's snoep uitvalt en iedereen zich als een roedel wolven op de buit stort). Zelfs aan bedankingsbriefjes had ze gedacht. De enige keer dat ik moest ingrijpen was als ze van plan was het haar (en ook de kleren en wangen) van de hele bende roze te spuiten. Dat zorgde even voor wat wrevel en volgens de organisatrice had ik op dat moment heel haar feestje verpest. Na wat over en weer gepraat konden we weer verder.

De meisjes hebben gezwommen, gegeten, gespeeld, gesprongen, taart gegeten, hotdogs gegeten, geruzied en gegild. Vooral veel gegild. Bij het uitkleden, bij het zwemmen, bij het eten, bij het springen, bij het ruziemaken en bij het weer aankleden. Luna heeft toffe cadeautjes gekregen en een leuk feestje gehad, vooral dankzij Rune. De meisjes waren braaf, beleefd en vriendelijk. Zo moet dat zijn. Opvallend: bij het ophalen van de kinderen ging iedereen ervan uit dat ik wel 'exhausted' moest zijn en hoe 'brave' ik wel was. Natuurlijk niet, Filip was erbij, Rune hielp fantastisch en komaan, drie uur kan iemand zijn verstand toch wel op nul zetten? Blijkbaar wordt drie uur thuis kinderfeesten als heel erg vermoeiend beschouwd...

Om drie uur mocht Luna dan bij een vriendinnetje gaan spelen/slapen ter gelegenheid van haar verjaardag, samen met nog andere meisjes. Ik had gezegd dat dat wel mocht en ik had er verder niet over nagedacht. Tot ik op de plaats van gebeuren kwam. Aan de voordeur al had ik een slecht gevoel. De mama kwam me tegemoet en was heel vriendelijk maar nogal vreemd. Ze begon geen gesprek maar ze verwees ons naar de meisjeskamer, waar de anderen al aan het spelen waren. Ik had de mama al wel eens van ver ontmoet, maar nog nooit een lang gesprek gehad met haar. De geur die toen in mijn gezicht sloeg, was niet te harden. De vloer was bezaaid met kleren en rommel, maar vooral de zwarte haren van de honden hadden het hele huis en het tapijt bedekt. Hier was al in jaren niet meer gepoetst. Het stonk er naar vuiligheid, zweetvoeten, onfrisse lucht en vooral hond. Niet te doen. Moest Luna hier blijven slapen? Er viel meteen een steen op mijn maag en die zou er lang blijven liggen. Even dacht ik: ik neem haar terug mee', maar ik ben dan weer te laf en weer maar eens niet assertief genoeg om op dat moment tegen de mensen in kwestie uit te leggen dat en waarom ze toch niet blijft. En de gedachte dat ik met Luna moest ruzie maken zag ik ook niet zitten. Dus liet ik de gedachte maar varen. Maar ik liet mijn dochter wel verstaan dat we om de hoek woonden en dat ze meteen kon bellen als er iets was. Wauw, ik heb het geweten: heel de avond en nacht heb ik afgezien. Nagedacht, gepiekerd, me zorgen gemaakt en heeeel slecht geslapen. Filip was, denk ik, even bezorgd, maar ging ervan uit dat ze veel plezier hadden en met de meisjes samen geen problemen zouden hebben. Ik kan het u zeggen: ik ben zelden zo blij geweest 's morgens, blij dat het ochtend was en ik Luna kon gaan halen. Uiteraard had ze het fijn gehad en ze hadden gelachen en ook gezwommen en spelletjes gespeeld en geknoeid met bloem en water. En ze hadden ook 5 films gezien en tot 2 uur opgebleven. Maar na een tijdje, terug thuis, kwam het eruit: ze wilde nooit meer in dat huis binnen. De rommel, de stank, de honden, de vuiligheid, het is niets voor Luna, die is daar uitermate gevoelig aan en eerlijk gezegd, het had me verbaasd dat ze niet gebeld had om haar te komen halen de avond zelf. Het had gekund. Je moet weten dat Luna nooit aan een tafel in een McDonalds of andere fastfood-restaurant wil gaan zitten. Ze heeft ooit eens ontdekt dat mensen hun gebruikte kauwgommen onder die tafels kleven en die zouden wel eens op haar knieën kunnen vallen, net als zij daar zit...
Maar eind goed, al goed. We hebben weer maar eens een les geleerd: altijd eerst eens checken en dan doe je je kind en jezelf geen slapeloze nachten aan.

Op zondag om 10 uur -op haar eigen verjaardag- leverde ik haar dan af bij nog een ander vriendinnetje, die ook jarig was en daarmee ging ze dan tot 16u naar een zwemfeestje.
Ik weet het, het was een beetje teveel. Ik weet het, Luna was doodop zondagavond. Ik weet het, maar ik heb haar laten kiezen en misschien weet zij nu ook dat te veel te veel is. Of misschien weet ze het niet en herinnert ze zich het weekend van haar 8ste verjaardag gewoon als super leuk...