A never ending story

De was. U moet weten, wij zijn proper op onszelf. Wij wassen ons op gezette tijden, we kammen ons haar en we knippen onze teennagels op tijd, zodat we nog in onze schoenen kunnen.
En we wassen onze kleren. Dat proces verloopt als volgt: tijdens een schoolweken gaat het tegenwoordig iets anders, omdat er nu 5 dagen hetzelfde wordt gedragen. Tijdens de week draai ik 1 aparte machine met alle uniformen en in het weekend nog eens. Vooral bij de meisjes, die maar 1 kleedje hebben, is dat nodig. Maar ook bij Senne, die 2 stuks heeft en het quasi elke dag klaarspeelt om zijn hemd vuil te maken (en dat op zijn rapport staat dat hij zo goed op zijn uniform let... nee madam, dat ben ik!). Al bij al gaat dat nogal goed, dat wast goed en dat droogt goed, en ge moet dat niet strijken, dus dat zit wel snor.
De rest van de was gaat in 3 verzamelzakken boven, 2 voor de kinderen en 1 voor ons. Daar gaat nogal veel in, dus dat is eigenlijk heel gevaarlijk. Want voor we het weten zijn we 2 weken verder en zijn die zakken VOL (hoe ze het klaarspelen, God mag het weten). Ziedaar, wasdag heeft zich aangekondigd (als de kinderen beginnen te vragen of er ergens nog een propere slip is, weet ik dat de tijd van actie is gekomen).
De was gaat nu in wasmanden, 3 zakken leveren ongeveer 4 a 5 wasmanden op (ja, ik heb er zoveel). Die moeten naar beneden, richting waskot. Dat is geen sinecure, allerlei rampscenario's doemen in mijn gedachten op wanneer ik probeer gezwind de trap af te huppelen met 7 kilo was... maar tot nu toe geen problemen gehad. 5 wasmanden naar beneden zeulen is gelijk aan een half uur sporten, in dat opzicht weer een goede zaak, natuurlijk. Hebben we een excuus om niet te gaan lopen...
De was is nu in het waskot beland. Inderdaad, beland, want ik schep er een onwaarschijnlijk genoegen in om alle kleren, handdoeken en lakens gewoon op een grote hoop op de grond te kieperen. Dit doe ik louter en alleen om mezelf nadien een half uur te kunnen beklagen en op iedereen te foeteren dat ze het volgende keer allemaal maar zelf doen. Meestal komt iedereen dan wel eens kijken (ramptoeristen!) en stijgen er spontaan 'wow' s en amaai's op, maar ik heb nog nooit gemerkt dat er nadien minder was is. Ik zal een andere tactiek moeten bedenken...
De volgende stap is het sorteren. Dat duurt gemiddeld een half uur. Ik doe dat al jaren volgens kleur: zwart, wit, rood/rose, blauw, bruin/groen/geel, lakens en handdoeken apart. Niets bonte was, niets labelkes bekijken, niets verschillende temperaturen. Eens al die verschillende hopen zichtbaar worden, mag er al een machine beginnen draaien. Hup, de machine in (BTW mijne Miele van bijna 14 jaar oud, draait nog perfect!), 40 graden en hop. Ik probeer milieubewust te wassen, dwz meestal op 40 graden en altijd een kort programma. Hier zijn ze nog niet zover dat den elentriek minder kost 's nachts, dus ook witte was wordt overdag gedaan. Inderdaad, mevrouw Tante Kaat, de witte was gebeurt bij mij nog met voorwas en op 95 graden. En ik kan u verzekeren, zolang er geen blauwe sok graag een witte wil zijn, is mijn witte was wit en Dash, dat kennen ze hier niet!
Goed, was gedaan. Dan komt het niet-milieubewuste deel, ik beken: ik steek (bijna) alles in de droogkast! Geen gedoe met wasspelden, geen tijd verliezen met was ophangen en hem dan vergeten binnen te halen, geen geloop als het begint te regenen, geen gevloek als je niet thuis was toen het begon te regenen. Nop, been there, done that, nu ben ik gewoon lui en gemakzuchtig!
Maar de allerbelangrijkste reden voor dat ongehoorde gedrag is dat ik een GLOEIENDE HEKEL heb aan strijken. En, dames en heren, als u uw was uit de droogkast haalt, als die nog een beetje heerlijk warm is en als je die dan meteen opplooit, scheelt dat toch wel 35 stukken strijk! AHA!
Want ik vind niets erger dan strijken. En ja, ik strijk als ik TV kijk, ik strijk intussen ook met stoom, dat gaat wel beter, maar ik stel dat gewoon elke keer zo lang uit. Ik zal u zeggen, vandaag heb ik nog een hemd of 15 van Filip te strijken, enkele bloesjes van de kinderen en nog wat lakens, want die strijk ik tegenwoordig dan weer wel... Van mij bijna niets, want ik let er heel erg op als ik iets koop, dat ik het niet moet strijken. Als ik er eenmaal aan begin, is alles wel gedaan op 3-4 dagen. Ik moet met schaamrood op de wangen toegeven dat strijkbare spullen toch soms een maand in 'omloop' zijn als ze richting waszak verhuizen... vandaar dat Filip een aanzienlijke hoeveelheid hemden heeft. Dat is gewoon om niet zonder te vallen :-)
En weet je wat nu het aller, allerergste is? Dat stopt nooit, he, dat begint gewoon elke keer opnieuw (de redactie slaakt een diepe zucht).
Ziehier, wat een bekentenis! Ik maak het hierbij wereldkundig, ik ben officieel een slechte huisvrouw. U kan er maar eens goed mee lachen, zolang u er mij maar niet mee confronteert als u mij live ontmoet. Of echtgenoot, die zit er wel wat mee. Gewoon over zwijgen, dank u!

(haha, had je gedacht, dat ik daar een zelfgemaakte foto bij ging plaatsen!)