donderdag 29 mei 2008

Nu niet komen wenen, he!

Om een of andere reden heb ik de indruk dat in vergelijking met Belgie, veel topatleten hier serieus agressieve trekjes vertonen, maar misschien is dat gewoon omdat ik de Belgische media niet genoeg meer volg...

Het is alleszins zo dat er hier de laatste maanden al enkelen zijn gepasseerd die hun handen of hoofd niet konden thuishouden. Daar breekt dan een helse mediastorm over los. Die mannen hun leven wordt helemaal binnenstebuiten gekeerd, ze worden gevolgd en vervolgd en heel Australië komt de meest intieme details te weten. Hier hebben topsporters namelijk nogal een hoog aanzien en die vallen dan uiteraard van heel hoog naar beneden. Vooral kinderen blijken heel erg teleurgesteld in hun helden. Mijn andere indruk is dat de doorsnee Australiër weinig sympathie toont en de atleten voorgoed hebben afgedaan.

Et voila, ook zwemmer Nick D'Arcy wordt zwaar gestraft voor zijn daden, hij mepte vorige maand een collega zwemmer in elkaar.

Persoonlijk denk ik: "'t zal hem leren! Hij moest maar eerst denken en dan niets doen, de oen!"

Enfin, dat is dus weer een minder die naar Peking gaat:

Queensland swimmer Nick D'Arcy has been axed from the Australian swimming team for the Beijing Olympics.

D'Arcy was charged with assault and assault occasioning grievous bodily harm after an alleged fight with former swimmer Simon Cowley after the Olympic trials in Sydney last month.

The president of the Australian Olympic Committee (AOC), John Coates, announced the decision in Sydney this morning.

He said the AOC made the decision to drop him from the team after ruling that his presence in Beijing would bring the team into disrepute and censure.

"I was required to consider Nicholas D'Arcy's conduct in a number of respects given widespread media coverage of incidents in which he was reportedly involved," Mr Coates told a press conference.

"It is clear that being charged with criminal offences of such a serious nature is sufficient to bring Nicholas and the sport of swimming into disrepute and is likely to bring the team and the AOC into disrepute if he continues to be a member of the team."

The 20-year-old D'Arcy, from Queensland's Sunshine Coast, had qualified to swim the 100 and 200 metres butterfly in the Olympics.

D'Arcy is expected to appear in a Sydney court on Monday.

"I express no view about the outcome of those proceedings except to note that Nicholas is entitled to the presumption of innocence and the charges must be proved beyond reasonable doubt," Mr Coates said.

Mr Coates says D'Arcy will have the right to appeal the decision in the Court of Arbitration for Sport.

"It goes without saying that the reputation of the sport of swimming, the Olympic Team and the Australian Olympic Committee is of the highest level in this country and must remain so," Mr Coates added.

"Membership of the team is a privilege to enjoy and the standards expected of our athletes is extremely high because of the public reputation which has been established and maintained by our Olympians over many years."

D'Arcy's coach Brian Stehr says the AOC's decision means D'Arcy's career is over.

"I doubt that he'll swim again, this will be the end of his swimming career," Stehr said.

"Basically for him it's a life sentence if you consider that perhaps your one opportunity to swim in the Olympics has been taken away from you."

"I think it's unfair. I think it amounts to a penalty that basically affects him for the rest of his life and that's not fair, doesn't give him an opportunity to move forward from this and show his true character."

Op de bus

Voor de deur stoppen twee bussen: die naar Gordon en die rechtstreekse naar 't stad. Vanuit Gordon neem ik dan de trein naar het Zuiden, ook richting stad of naar het Noorden, da's dan meestal naar Hornsby, waar een grote mall is.
De bussen zijn meestal stipt op tijd. Hoe ze het doen, het is mij een raadsel, want alles hangt af van het verkeer en het aantal passagiers dat er in- of uitmoet.
Er zijn maar enkele bushokjes op het traject naar Gordon, de andere busstops worden aangegeven door een klein geel verticaal plaatje dat tegen de straatverlichtingspalen hangt. Ge moet het weten om het op te merken.
En als het regent, word je nat, dus.

Als de bus, mooi op tijd, zijn deuren opent, word je steevast vriendelijk begroet door de chauffeur. Er zijn enkele 'vasten', de ene al wat vriendelijker dan andere. De allerhartelijkste is de mevrouw, die doet altijd een klapke. Op een keer had ze mij zelfs een website opgeschreven waar ik terecht kon voor goedkopere schoolbuspassen voor de kinderen. En ze rijdt ook kalmer.
Het tarief van hier voor de deur naar Gordon Station, het eindstation, ligt vast: 3 dollar. Een retour ticketje kopen kan niet, vraag me niet waarom. Als je er vroeger uitwil, ontwaar ik wat onzekerheid bij de chauffeurs, want die prijzen liggen blijkbaar niet vast. Soms betaal ik 2 dollar, soms 2,5. Dat is dan als ik eruit wil aan St. Ives Shops, ongeveer halverwege Gordon.
Met de drie kinderen erbij is het ook altijd avontuur. Soms moet ik 1,5 dollar per kind geven, soms betaal ik maar voor 1 kind, soms rijdt het derde kind gratis. Begrijpe wie kan.

Maar het aller, allerleukste aan hier met de bus rijden, is dat er geen achterdeuren zijn. Iedereen stapt vooraan in en uit. Het gevolg is dat iedereen (of toch bijna) bij het uitstappen 'dank u' zegt en ook 'have a nice day'. En dat wordt dan altijd even vriendelijk beantwoord.

Awel, daar word ik nu blij van, se.

Frustratie

137 sollicitaties opsturen en geen antwoorden krijgen. Dat is hier al dezelfde miserie als in Belgie!
Er staat nochtans niet op hoe oud ik ben en dat ik 3 kinderen heb... want dat moet hier niet (de privacy wetten kunnen hier tellen, zenne).

woensdag 28 mei 2008

Earth hour 2

Het zag ernaar uit dat het toch ging regenen. En zo rond 17u begonnen de bliksemflitsen de hemel te verlichten. Er kwamen enkele donderslagen bij, maar er viel nog steeds geen druppel water uit de lucht. Rond 18u30 was mijn eten bijna klaar, alleen de erwtjes waren nog in diepgevroren toestand.
En toen werd het donker. In de wijde omtrek geen elentriek meer. Kaarsjes boven halen dus, gelukkig hebben we er daar een betrekkelijk grote hoeveelheid van.
Het vlees moest toch gegrild worden, de erwten gingen op het gasbrandertje ernaast. Perfect, zo'n ding op uw terras!
Na het eten sprak ik de gevleugelde woorden: 'ik moet nog een paar boodschappen doen' (er was onder andere geen melk meer). Er brak spontaan gelach los aan tafel. Maar ik kon iedereen overtuigen toch eens een toerke te gaan doen richting supermarkt en te zien tot hoever den donker reikte.
En zie: Woolworths heeft een back-up elentriek-systeem! Geen straatverlichting, gevaarlijke toestanden op de drukke wegen zonder verkeerslichten, idioten op de weg en daar, in deze donkere wereld brandden de lichtjes van de Woolies en konden wij rustig onze boodschapjes doen!
Terug thuis mochten we gewoon terug op de knopkes duwen voor licht...

By the way, er is nog altijd geen druppel regen gevallen in onze straat sinds 1 mei! (Bij Inn en Jan, 1,5 km verder, wel).

's Morgens

Is dat alleen bij (mijn) jongen(s) of komt het ook bij meisjes voor ('s morgens niet bij die van mij):
Tijd zat tijdens een schooldag-ochtend.

Kijk:
Voor mama opstaan: computeren of TV. Tijd is afhankelijk van het uur van opstaan van de jongen.
Als mama er is, dus eerst onder zachte, nadien onder iets hardere dwang:
Eten voor 3 (duurt dus ook 3 keer zo lang): een half uur.
Uniform aandoen: waarom en vooral : hoe is dat weer? 13 minuten.
Tanden poetsen (als we pech hebben moet de spiegel net dan gepoetst worden): 6 minuten.
Boekentas zoeken: 3 minuten.
Boterhammen in de boekentas stoppen: 4 minuten.
Drinkbus zoeken: 3 minuten.
Hoed zoeken: 3 minuten.
Schoenen zoeken en aandoen: 7 minuten.
Trui zoeken en aandoen: 4 minuten.
Oei, ik moest nog iets meenemen vandaag: 3 minuten.
Dag mama, I love you en 37 kusjes: 7 minuten.
En dan te laat.

Mama intussen zot.

P.S. Mama zet/legt alles klaar en maakt de boterhammen.
Alle schoolspullen hebben een vaste plaats.
De tijden verlengen of verkorten al naargelang het uur van opstaan.
Het resultaat blijft meestal hetzelfde.

Ik had het gezegd he

Vandaag 28 mei. Nog altijd geen druppel gezien deze maand... misschien vandaag.

Om over na te denken

maandag 26 mei 2008

Schoon

De mens is niet alleen schoon, hij kan nog shotten ook!

zondag 25 mei 2008

Fijn

Toch altijd super fijn om je geliefden - weliswaar 15000 km Noord-aan de andere kant- erlijk - 'live' te zien, te horen en om samen te lachen, via een klein cameraatje en een stom microfoontje ...
Leve 'tinternet'!

vrijdag 23 mei 2008

Getuigen

Hier gaat soms ook de deurbel. In het midden van de dag. Paniek.
Komt er iemand vandaag? Help, mijn WC is niet proper!!

Deur toch opendoen en daar zijn ze. Ook hier...
Vriendelijk blijven, luisteren, braaf zijn, dank u en ik zal het eens lezen.
Oh, en dat accent? Ik ben van België.

De week erna: bel gaat terug, zelfde paniek, een andere madam. In 't Frans.
Want ik was toch van België, nee?

Kleine meisjes worden groot

Mijn lieve dochter Rune kwam daarnet thuis van alleen naar de shops te gaan, aldaar alleen een cadeautje te kiezen en kopen voor een vriendinnetje en vandaar alleen naar het huis van een ander vriendinnetje te stappen om daar alleen op de klok te letten, zodat ze op tijd thuis zou zijn.
En de schat had met de 'change'... een prachtige bloem voor mij gekocht!

Mijn avond kan niet meer stuk!

Senne is ziek (update)

Senne is weer volledig zijn oude zelve: 's morgens eten gelijk een beer en volgens de juf dan om 11u, tijdens de speeltijd, alles voor de hele dag opeten van grote honger. En ik mij maar afvragen hoe het komt dat hij om 15u, als hij weer thuis is, alles binnen speelt waar hij aan kan...

Rune is ook twee dagen thuis geweest met een slechte maag en was plattekes, maar niet zo erg als Senne. Zij lijkt er toch ook bovenop te zijn, hoewel ik vind dat ze goed groenten en fruit, maar niet genoeg eet...

Luna eet naar mijn normen ook niet zo veel en zal proberen de lekkere dingen (zoals koekjes en chips en vlees) eerst op te smullen, maar dat is natuurlijk buiten bibi gerekend: fruit en groenten, of ik haal den trechter erbij! 't Is toch niet simpel, allemaal!

Ze waren eerst allemaal nogal geschokt door de nieuwe anti-kleurtjes- en slechte E-kes regeltjes ivm eten, maar nu zoeken ze al deftig mee tijdens het shoppen en hebben ze het bijna volledig aanvaard.
Luna kan soms wel triomfantelijk thuiskomen met een of andere vieze snoep, blijkbaar geeft haar juf snoep als beloning en ik verdenk mijn dochter ervan dat ze harder werkt voor zo'n kleurrijke viezigheid :-)

Ik zal eens een klapke moeten gaan doen met de directeur, dat kan toch niet? Of wel?

Overal...

... gaan de prijzen omhoog: hier is benzine gestegen tot 1 Euro/liter. Diesel is hier nog duurder.

En ja, ik weet het, in Europa is benzine nog veel duurder, maar als we hier eerst aankwamen, 15 maanden geleden, kostte benzine 60 eurocent/liter. Een serieuze stijging dus. En ook hier gaat dat samen met een stijging van voedsel en energie.

En als de auto's hier nu nog zuinig waren, maar nee: onze auto, waar 37000 km opstaat, verbruikt 14 liter!
En ja, dat blijkt hier normaal, als we dat checken bij vrienden...
En nee, vraag me niet hoe of waarom, maar is telkens wel slikken als we gaan tanken.

Tip

Wie meer wil weten over kleurstoffen en additieven in voeding en over de verschrikkelijke dingen die ze kunnen aanrichten, ga hier maar eens kijken.

www.fedup.com.au

Ik ben volledig overtuigd en bij ons worden alle kleurtjes en toevoegingen zo veel mogelijk vermeden. De kinderen kijken in de winkel al mee op de verpakkingen, op zoek naar de slechte E-kes.
En, geloof het of niet, mijn kindjes zijn rustiger, meer geconcentreerd (vooral Senne op school, de juf merkte het duidelijk!) en minder snel geïrriteerd dan vroeger.

Proberen, zou ik zeggen!

Mother knows best

Gevonden in een of ander boekske, herkennen jullie het?

"Every mum has a favourite quote you seem to hear constantly when you're young. Some loving, some scolding and some just plain annoying. Here's a list of some of the most common phrases.
  • Money doesn't grow in trees.
  • If I talked to my mother like you talk to me...
  • What if everyone jumped off a cliff? Would you do it, too?
  • If you can't say something nice, don't say anything at all.
  • Don't put that in your mouth, you don't know where it's been!
  • I'll always be proud of you.
  • Because I'm your mother, that is why.
  • This is why we can't have nice things.
  • If you fall out of that tree and break your arm, don't come running to me.
  • Wait till your father gets home...
  • Who'll end up walking and feeding it...?"
Wie kent er nog andere?

woensdag 21 mei 2008

Scrapbooken

Het moet gezegd: scrapbooken is een heel rustgevende bezigheid. Hoewel je zware mentale inspanningen moet leveren - nadenken over de juiste achtergrond kleuren, bijpassende stickertjes kiezen, de foto's in de juiste posities plaatsen, enz. - zijn de fysieke inspanningen uitermate beperkt tot wat plakken en snijden, that's it. En met een juist achtergrondmuziekje daarbij en een leuke vriendin aan de overzijde van de tafel, kunnen zo'n dagen geklasseerd worden als uiterst aangenaam. Dank je, Inn.

Nog aub.

Voor de kindjes van K3a uit de Gobbel


Senne wil graag veel groetjes doen aan jullie allemaal en hij wil graag zeggen: veel plezier in Plopsaland en ik mis jullie allemaal heel hard.
Daaag!

Het weer alhier

Wij zijn vandaag euh, 21 mei en we leven al 21 dagen zonder regen en in temperaturen tussen 18 en 24 graden! Hoera. Fijne herfst, zou ik zeggen.
De voorspellingen voor komende week: 19 graden en regen. We zullen zien ...

Arme kangaroos

Het land staat op zijn kop (maar dat was al, zeker?). Niet veel, maar toch een beetje.

In Canberra worden dezer dagen namelijk hopen kangaroos afgemaakt. Ze zijn met teveel en eten gewassen op, vernielen het land en verstoren de rust. De beesten worden zogezegd 'humaan' afgemaakt, eerst verdoofd en dan doodgespoten. Er is uiteraard veel protest maar wat mij het meest verbaasde waren de commentaren van sommige luisteraars op de radio gisterenmorgen. De meeste bellers vonden het allemaal maar goed. Volgens hen zijn het echt stomme dieren, die alles toch maar kapot maken. Sommigen schoten ze zelf af.
De voorstanders verwijten de beleidsmensen. Hadden die maar jaren geleden een anti-voortplantingsactie moeten ondernemen... Tegenstanders pleiten voor verhuizing, maar daar is uiteraard geen geld voor. Wij zijn hier heel gevoelig aan, nergens anders ter wereld leven de dieren in het wild en hier schieten ze ze gewoon af... We hebben zelfs nog geen kangaroo gegeten, het vlees is heel donker en de kinderen zouden het meteen herkennen...

Dat brengt me meteen bij Louis Theroux, wiens documentaires hier tegenwoordig worden getoond. Deze week ging het over de shooting-farms in Zuid-Afrika, waar wilde dieren worden gekweekt om hen dan te laten afschieten door moordende toeristen uit heel de wereld, tegen betaling van enorme sommen geld. Leeuwen, bedreigde hertensoorten, wilde zwijnen, noem maar op. Sommigen zouden zelfs, als hun portemonnee het toeliet, een olifant of een giraffe neerknallen. Ik zat met open mond te kijken. Ze schieten een beest af, gaan dan lekker even poseren, betalen hopen geld en nemen het hoofd dan mee naar huis om aan de muur te hangen. Zieke mensen.

De heren en dames (en kinderen!) die de farms uitbaten, hebben uiteraard passende antwoorden op de vragen van Theroux. Eentje wordt op een bepaald moment zelfs boos en beweert dat bepaalde bedreigde diersoorten door de kweek worden in stand gehouden. OK, zegt Theroux, maar schiet ze dan niet af. Het antwoord is duidelijk: geen moorden, dan geen geld, dan geen kweekprogramma's...
Louis Theroux wilde het ook eens proberen om te weten waar de kick vandaan komt. Maar hij maakte op het laatst toch de juiste keuze.

maandag 19 mei 2008

In het kort

Wat wij deden dit weekend.

Zaterdagmorgen: voetbalmatch Luna. De ploeg zat in zak en as, ze verloren met 6-3.
Senne lag nog op de zetel, ging daarna met Filip naar de dokter. Zoals gezegd: vies virusbeestje.
Zaterdagnamiddag: boodschappen, was, opruimen, huishouddingen dus.
Zondagvoormiddag: ikke mij rustig klaarmaken om mij daarna met de Nederlandse blogdames te begeven naar een leuke cafeetje in Neutral Bay, Thelma en Louise, voor de afscheidslunch van Wikke. (Ze zit samen met man en kindjes op dit eigenste moment op het vliegtuig). Lachen en tranen, ik ga haar echt missen...

Rune bij een vriendinnetje.
Senne en Luna thuis bij Filip, Senne niet in goede conditie voor de wandeling en picknick met de Belgische club...
Zondagavond: niets.
Zondagnacht 1u: Rune ziek, zelfde symptomen als Senne.
Maandagmorgen 5u: Rune nog zieker.
Maandag: Rune op de zetel.
Ik ben benieuwd naar het einde van de week...

zaterdag 17 mei 2008

Ver

Op sommige momenten is Australië echt ver van België!
Sterkte, Maryse en ook aan de hele familie!

vrijdag 16 mei 2008

Juju

Ook hier haalt 'ons Justine' de headlines. Dat ze het er nu maar van neemt. Ze heeft het verdiend, gottomme!

Senne is ziek (update)

Hij ligt op de zetel te slapen. Hij kwam woensdag thuis met buikpijn en heeft sindsdien wat koorts gehad en wat moeten overgeven. Een vies beestje, waarschijnlijk. 't Was lang geleden...

Update: morgen toch de dokter maar opzoeken: donderdag heeft hij nog wat gespeeld, maar vandaag hield hij niets binnen en hebben we voor alle zekerheid maar anti-uitdrogings-middelen gaan halen. Ellendig is hij, en toch blijft hij mij kusjes geven!

Vakantie - Dag 7, 8 en 9

Dag 7 - Inpak/rijdag

De hele nacht had het gegoten. Na een aantal nachten onderbroken slaap - op een luchtmatras is toch iets anders dan op uw eigen aangepast zacht matraske van thuis - kon ik dit niet gebruiken: onvermijdelijk luister ik uuuuren naar het getik van de regendruppels. Op zich allemaal heel gezellig, maar denkend aan de volgende morgen viel het wat tegen: zouden we deze keer voor het eerst een natte tent moeten inpakken?
Opstaan, een douchke nemen, een ontbijt in de keuken, boterhammetjes maken, een koffie of twee, alles zwaar op het gemak inpakken. Tijd dat wij verspild hebben! Om toch maar niet in de regen te moeten afbreken en inladen. Maar er was niets aan te doen: gieten! Dus, alles nat de auto in. En ik kan het u bij deze vertellen: balen, niet leuk, graag nooit meer!

Enfin, wij uiteindelijk tegen de middag op weg, richting Zuiden. Voor het weekend werd eindelijk mooier weer voorspeld. We hadden afgesproken met Jan en Inn, die met ons het weekend in Hunter Valley zouden doorbrengen. Hunter Valley is de wijnstreek bij uitstek, even ten Noordwesten van NSW. Je kan ettelijke dagen doorbrengen door van de ene 'winery' naar de andere te rijden en te gaan proeven. En deze streek is blijkbaar ook de streek waar racepaarden worden gefokt. Nog nooit zoveel paarden gezien op een afstand van 20 km. Rond half 5 kwamen we aan in Cessnock. Onze vriendjes waren al aangekomen en geïnstalleerd. Intussen was het gestopt met regenen en de tent kon op een totaal verzopen plaatsje opgezet worden. Maar we hadden gezelschap en dat was heel erg leuk, na een week allen 'onder ons' :-)
Een goed glaasje wijn 's avonds, wat kletsen en een sms van Babs, dat ze de volgende morgen ook zouden vertrekken en nog zouden afkomen. Fijn.

Dag 8 - Hunter Valley

De volgende morgen: stralend zonnetje! Geweldig weertje, heerlijk warm. We wachtten op Hans en Babs en vertrokken naar Hunter Valley Gardens. Op een terrein van 80 ha zijn 12 verschillende tuinen aangelegd, waaronder een rozentuin, een Japanse tuin en een sprookjestuin. De moeite waard als je in de buurt bent. En zelfs niet te ver voor een daguitstap vanuit Sydney. Een lekkere BBQ op de picknick-plaats (al een park op zich) en om 14u stond er een reptielenshow op het programma.

Zou wel leuk zijn voor de kinderen. Er zaten wel 100 mensen. De man begon en had een helpertje nodig. Siel werd uitgekozen. Hij moest haar naam al eens twee keer zeggen, niet echt Australisch. Zij mocht een Blue Tongue lizzard vasthouden en laten aaien. Daarna ging de man verder en hij had nu een helper nodig. Hij koos Gust, die aan de andere kant zat. Je zag hem denken: weer zo'n vreemde naam, wat gebeurt hier? Gust mocht helpen met een schildpad. Toen had hij opnieuw een meisje nodig. Rune werd uitgepikt. De arme man wist niet waar hij het had. Hij zal echt gedacht hebben dat er een hoop vreemdelingen waren geland. Rune kreeg een heuse krokodil voor haar neus. Het bleek een babietje te zijn, in volwassen versie zijn die beesten een meter of 5. Gelukkig wonen die niet hier, maar ergens helemaal in het Noorden van OZ. De man speelde eerst een spelletje met Rune en ze deed waarlijk goed mee: hij vroeg of ze het beest een kusje wilde geven en kwam vervaarlijk dicht bij haar neus (de foto's zijn niet gefotoshopt!). Geen vin verroerde ze. Super hilarisch. Uiteraard geen kusjes, maar ze heeft toch de kans gekregen om het beest vast te houden.
Als laatste koos de man nog een jongen om een slang vast te houden. Hij heette Joshua. De man was zichtbaar opgelucht.

Het was heerlijk wandelen in de tuin, het was weer even zomer en ik vond het echt wel mooi gedaan allemaal.

Op de terugweg gingen Jan en Inn en Filip en ik nog even langs een wijnproeverij (aperitiefke). Maar de wijn zelf viel wat tegen, buiten hun dessertwijnen en om 17 u ging de zaak dicht.
Terug naar de camping, waar de tent van Hans en Babs intussen rechtstond.
Gezellig nog wat kletsen onder een open hemel, enorm veel sterren en bijgevolg een ijskoude nacht. Maar de volgende morgen wel opnieuw een heerlijk zonnetje.

Dag 9 - Inpak/rijdag

We besloten nog een picknick en wandeling te doen in Watagans Nationaal Park in de buurt. De weg bleek nogal ruw te zijn door de regen, maar we besloten het er toch maar op te wagen. Op een bepaald moment moesten we wat helpen met stenen om over de putten te kunnen rijden. Jan was op weg met zijn trailer en besloot toch maar te stoppen, hij wilde graag nog thuis geraken! We hielden een kleine picknick en maakten nog een wandeling.

Daarna besloten Hans en Filip (en wij) om toch door het park te rijden en langs de andere kant de autostrade naar huis te nemen. We passeerden nog even langs een indrukwekkende lookout. En toen lag daar een rotsblok op de weg. Er was geen doorkomen aan, je kon de weg zelfs niet meer zien. Zo groot als een klein huis was het blok en volgens iemand die er de dag tevoren nog was langs gereden, en ook langs deze weg terug naar huis wilde, pas de vorige nacht naar beneden gekomen. Wegwezen dus, voor er nog meer steentjes naar beneden kwamen. Rechtsomkeer, heel de 30 km terug. Weer putten opvullen en rustig rijden. Soms is een 4x4 wel handig.
Om 19u waren we thuis.

Het was een fijne, mooie, natte week, maar ik was toch blij dat ik in mijn zachte warme bedje kon slapen!
Luxe!

donderdag 15 mei 2008

Verdorie, verdorie!

Ben ik hier vorige week nog bezig over het feit dat het nu maar moet stoppen met afscheid moeten nemen en dan hoor ik gisteren dat een ander tof koppel uit St Ives binnen een maand of twee vertrekt! Grrrrrr.....

woensdag 14 mei 2008

11 mei


Haar verjaardag valt dikwijls op Moederdag.
Ook dit jaar weer: mijn allerliefste mama was jarig op 11 mei!
Happy Birthday en dikke zoenen van ons allemaal.

Vakantie - Dag 5 en 6

Dag 5 - Inpak/rijdag

We waren nog altijd in Grafton, op die fantastische camping. Tijd voor de volgende stap. Intussen zat de routine van uit- en inpakken er al goed in. Op een uur of drie (vanaf het opstaan) kunnen we helemaal klaar zijn, ingepakt en op weg. Dat is, met hulp van de kinderen. Vooral Rune is fantastisch: ze ziet wat er moet gebeuren en heeft weinig woorden nodig.
Op naar Oxley Wild Rivers National Park. De bedoeling is om daar te logeren de volgende twee nachten. Het is wel wat bewolkt, maar we zullen wel zien als we er zijn, het is tenslotte nog een uur of 4 rijden. Op de Waterfall Way zoeken we een knus plekje om te picnicken. We stoppen en kunnen alles uit de auto vissen om een mini-BBQ te houden. We zijn enorm fier op onszelf :-).
De temperatuur was wel met 10 graden gezakt, en dat tijdens een uur of twee rijden. Dat belooft.

Na de lunch vallen de eerste druppels en tegen 16u, als we aankomen in het park, regent het pijpenstelen. Het is een heel idyllische omgeving: in het midden van het bos, op een camping-site waar nog enkele andere die-hards staan (maar de meesten met een caravan). We gaan even checken: er is geen douche, wel een 'natuurlijk' toilet (maw een put in de grond met een plank erboven), geen stromend water en geen overdekt BBQ plekje. Elke site heeft een mini-hout BBQ en er ligt een stapel nat hout. Bij prachtig weer: meteen. Nu: tent opzetten in de regen, geen vuur kunnen maken, geen douche kunnen nemen en vooral kou lijden. Nee, we beslissen een andere, gewone camping te zoeken. Hier hebben we geen zin in, we moeten er wel plezier aan blijven beleven en hier zie ik dat niet gebeuren.
We rijden door naar Armidale, 40 km verder. We komen terecht op een bijna lege camping. Het regent nog steeds en we wachten een half uurtje om de tent vlug recht te zetten tussen twee buien door. In het gras staan enorme plassen. Uiteindelijk zijn we klaar voor de nacht en kunnen we eten in de camping-keuken. Daar ontmoeten we een leuk koppel, Marilyn en Paul, die op weg zijn naar een of ander festival. Ook de volgende avond eten we samen en de kinderen zoeken hen voortdurend op. We spreken af om hen in de winter te gaan opzoeken, zij wonen in de Blue Mountains. Voor zulke ontmoetingen moet je op een camping-keuken zijn, geweldig, toch!


Dag 6 - watervaldag

Natuurdag vandaag. En de regen was gestopt. Ik wilde deze watervallen echt wel 'in 't echt' gaan bewonderen en er zijn er nogal veel. We besloten om er drie op het programma te zetten, waar we telkens met de auto heen moesten. We begonnen met Dangar Falls. Alleen al de weg ernaartoe is de moeite: eerst door Armidale, prachtig stadje, in mooie herfstkleuren. De moeite voor een uitgebreider bezoekje later.

En dan 15 km onverharde weg door een glooiend landschap. En opeens is er een enorme kloof in het landschap. Door watererosie is hier miljoenen jaren geleden een canyon ontstaan, waar normaal gezien veel water doorloopt. Iedereen weet dat het droog is in OZ (behalve in Sydney). En zelfs met de regen van de laatste weken, waar overigens iedereen enorm gelukkig mee was, bleef de canyon droog en liep er weinig of geen water in de rivier. Jammer, maar niettemin een indrukwekkend stukje natuur. Er vlogen nog wat adelaars in het rond en dat maakte het allemaal nog exotischer. We aten onze boterhammetjes op met een geweldig zicht op de uitgesleten rotsen.

Daarna naar Wollomombi Falls. Ook daar weinig water. Deze watervallen horen tot de hoogsten in Australië. Het water valt hier zo'n 200m naar beneden. Fantastisch. We maakten we nog een wandeling van 5 km, waar we over de richel moesten lopen met aan beide kanten een afgrond. Filip en ik waren nogal zenuwachtig, een meterke of 2 opzij stappen en je lag beneden, maar de kinderen waren geweldig beheerst. Het zal indruk gemaakt hebben, denk ik. We volgden nog een andere track, door een afgesloten stukje bos (afgesloten zodat de dingo's er niet uit zouden kunnen, maar nee, geen enkele gezien). De wandeling gaat op een bepaald moment over de rivier, maar de brug was al maanden dicht. Tijdens een storm is ze zwaar beschadigd: op de foto kan je zien dat de kracht van het water de leuningen omgeplooid heeft. Ongehoorzaam als we zijn, gingen we toch een voorzichtig kijkje nemen.

En dat allemaal in een warm zonneke, weer eentje voor de annalen.