Vakantie - Dag 7, 8 en 9

Dag 7 - Inpak/rijdag

De hele nacht had het gegoten. Na een aantal nachten onderbroken slaap - op een luchtmatras is toch iets anders dan op uw eigen aangepast zacht matraske van thuis - kon ik dit niet gebruiken: onvermijdelijk luister ik uuuuren naar het getik van de regendruppels. Op zich allemaal heel gezellig, maar denkend aan de volgende morgen viel het wat tegen: zouden we deze keer voor het eerst een natte tent moeten inpakken?
Opstaan, een douchke nemen, een ontbijt in de keuken, boterhammetjes maken, een koffie of twee, alles zwaar op het gemak inpakken. Tijd dat wij verspild hebben! Om toch maar niet in de regen te moeten afbreken en inladen. Maar er was niets aan te doen: gieten! Dus, alles nat de auto in. En ik kan het u bij deze vertellen: balen, niet leuk, graag nooit meer!

Enfin, wij uiteindelijk tegen de middag op weg, richting Zuiden. Voor het weekend werd eindelijk mooier weer voorspeld. We hadden afgesproken met Jan en Inn, die met ons het weekend in Hunter Valley zouden doorbrengen. Hunter Valley is de wijnstreek bij uitstek, even ten Noordwesten van NSW. Je kan ettelijke dagen doorbrengen door van de ene 'winery' naar de andere te rijden en te gaan proeven. En deze streek is blijkbaar ook de streek waar racepaarden worden gefokt. Nog nooit zoveel paarden gezien op een afstand van 20 km. Rond half 5 kwamen we aan in Cessnock. Onze vriendjes waren al aangekomen en geïnstalleerd. Intussen was het gestopt met regenen en de tent kon op een totaal verzopen plaatsje opgezet worden. Maar we hadden gezelschap en dat was heel erg leuk, na een week allen 'onder ons' :-)
Een goed glaasje wijn 's avonds, wat kletsen en een sms van Babs, dat ze de volgende morgen ook zouden vertrekken en nog zouden afkomen. Fijn.

Dag 8 - Hunter Valley

De volgende morgen: stralend zonnetje! Geweldig weertje, heerlijk warm. We wachtten op Hans en Babs en vertrokken naar Hunter Valley Gardens. Op een terrein van 80 ha zijn 12 verschillende tuinen aangelegd, waaronder een rozentuin, een Japanse tuin en een sprookjestuin. De moeite waard als je in de buurt bent. En zelfs niet te ver voor een daguitstap vanuit Sydney. Een lekkere BBQ op de picknick-plaats (al een park op zich) en om 14u stond er een reptielenshow op het programma.

Zou wel leuk zijn voor de kinderen. Er zaten wel 100 mensen. De man begon en had een helpertje nodig. Siel werd uitgekozen. Hij moest haar naam al eens twee keer zeggen, niet echt Australisch. Zij mocht een Blue Tongue lizzard vasthouden en laten aaien. Daarna ging de man verder en hij had nu een helper nodig. Hij koos Gust, die aan de andere kant zat. Je zag hem denken: weer zo'n vreemde naam, wat gebeurt hier? Gust mocht helpen met een schildpad. Toen had hij opnieuw een meisje nodig. Rune werd uitgepikt. De arme man wist niet waar hij het had. Hij zal echt gedacht hebben dat er een hoop vreemdelingen waren geland. Rune kreeg een heuse krokodil voor haar neus. Het bleek een babietje te zijn, in volwassen versie zijn die beesten een meter of 5. Gelukkig wonen die niet hier, maar ergens helemaal in het Noorden van OZ. De man speelde eerst een spelletje met Rune en ze deed waarlijk goed mee: hij vroeg of ze het beest een kusje wilde geven en kwam vervaarlijk dicht bij haar neus (de foto's zijn niet gefotoshopt!). Geen vin verroerde ze. Super hilarisch. Uiteraard geen kusjes, maar ze heeft toch de kans gekregen om het beest vast te houden.
Als laatste koos de man nog een jongen om een slang vast te houden. Hij heette Joshua. De man was zichtbaar opgelucht.

Het was heerlijk wandelen in de tuin, het was weer even zomer en ik vond het echt wel mooi gedaan allemaal.

Op de terugweg gingen Jan en Inn en Filip en ik nog even langs een wijnproeverij (aperitiefke). Maar de wijn zelf viel wat tegen, buiten hun dessertwijnen en om 17 u ging de zaak dicht.
Terug naar de camping, waar de tent van Hans en Babs intussen rechtstond.
Gezellig nog wat kletsen onder een open hemel, enorm veel sterren en bijgevolg een ijskoude nacht. Maar de volgende morgen wel opnieuw een heerlijk zonnetje.

Dag 9 - Inpak/rijdag

We besloten nog een picknick en wandeling te doen in Watagans Nationaal Park in de buurt. De weg bleek nogal ruw te zijn door de regen, maar we besloten het er toch maar op te wagen. Op een bepaald moment moesten we wat helpen met stenen om over de putten te kunnen rijden. Jan was op weg met zijn trailer en besloot toch maar te stoppen, hij wilde graag nog thuis geraken! We hielden een kleine picknick en maakten nog een wandeling.

Daarna besloten Hans en Filip (en wij) om toch door het park te rijden en langs de andere kant de autostrade naar huis te nemen. We passeerden nog even langs een indrukwekkende lookout. En toen lag daar een rotsblok op de weg. Er was geen doorkomen aan, je kon de weg zelfs niet meer zien. Zo groot als een klein huis was het blok en volgens iemand die er de dag tevoren nog was langs gereden, en ook langs deze weg terug naar huis wilde, pas de vorige nacht naar beneden gekomen. Wegwezen dus, voor er nog meer steentjes naar beneden kwamen. Rechtsomkeer, heel de 30 km terug. Weer putten opvullen en rustig rijden. Soms is een 4x4 wel handig.
Om 19u waren we thuis.

Het was een fijne, mooie, natte week, maar ik was toch blij dat ik in mijn zachte warme bedje kon slapen!
Luxe!