Assembly 1

Hoera, ik ben erin geslaagd een filmpje te posten! Nu is het eind helemaal zoek :-)
Die blogtoestanden zijn zo verslavend! Maar goed, hierbij dus mijn eerste blogpost-met-film:

Donderdag was Assembly op school. De klas van Senne (KM) moest deze keer zorgen voor het 'goede verloop' ervan. Ter informatie: het evenement begint om 12u15 en eindigt om 12u55, net voor de lunch. De aanwezige klassen zijn Kindergarten, Year 1 en 2. Op Assembly worden de Merit kaarten en de speciale awards uitgereikt. De ouders van KM waren voor de gelegenheid uitgenodigd en zaten achterin. Ik stond klaar met de camera. De kinderen moesten in kleermakerszit op de grond zitten. De juffen zaten op een stoel naast de klassen. Op het filmpje in mijn volgende blogpost is te zien hoe de zitting begint en dat de kinderen moeten rechtstaan. Dat verloopt echter niet stil genoeg, dus moet het gewoon opnieuw. Daarna wordt een Australisch lied gezongen (het volkslied, denk ik? Zoals je ziet, ken ik er niets van!). Senne staat helemaal rechts en kent geen woord van het lied. Maar hij doet zijn best en doet dapper mee ALSOF hij de woorden kent. Op een bepaald moment begint hij aan zijn broek te friemelen. Ik dacht even: nu gaat ze helemaal naar beneden, maar gelukkig niet! Daarna ziet hij mij en begint rare snoeten te trekken. Ik moest zo lachen dat ik de camera niet kon stilhouden! Het is echt hilarisch!

Na het lied moesten de kinderen terug gaan zitten en komt de wat oudere onder-directrice (Mrs. H.) naar voren. Die begint daar toch een speech van 5 VOLLE MINUTEN af te steken over hoe alle kinderen toch echt op hun poep (achterwerk, voor de Nederlanders ;-)) moeten gaan zitten en luisteren en 'kijk eens naar al die ouders achteraan' (alle hoofden draaien) 'die zitten ook allemaal op hun poep en luisteren!' (op een stoel weliswaar, maar kom). En hoe ze toch al een aantal dingen heeft gezien waar ze niet van houdt, zoals praten en fluisteren tegen elkaar. Ik kon alleen maar denken: 'Beste mevrouw, hou het dan een beetje luchtig, a.u.b. en wees niet zo 'oud', dan kunnen de kinderen hun aandacht erbij houden! ZOOOOO SAAAAAAAI!!!! Ik zou ook in slaap vallen, echt. Maar goed, na een tijdje begon ze te vertellen over de maansverduistering van komende dinsdag (zie ook hier). Een jongetje van Year 2 wist er blijkbaar het één en ander van en wilde zijn kennis graag delen met de rest van de kinderen. Maar dat was buiten Mrs. H. gerekend, die maakte er gauw komaf mee en zei dat ze met hem later wel zou spreken over de maan! Vreemd...

Na een tijdje verslapte de aandacht zienderogen en was het tijd voor de uitreiking van de awards. Een hele resem kinderen werd naar voren geroepen. Ze kregen hun zelf verdiende kaartjes. Ze moesten een hand geven aan een klein jongetje vooraan (niet zeker wat zijn functie was) en dan met de kaart voor hun buikje op het podium gaan staan. Na een volle 20 minuten was dat ook weer afgehandeld. Intussen zaten alle kinderen van KM nog steeds vooraan op het podium. Ik zag Senne afzien, zolang moeten luisteren en niet bewegen! Op een bepaald moment ging hij op zijn rug liggen en ging hij een beetje naar het plafond staren.
Alles beter dan opletten! Iets in mij wilde heel de tijd roepen: "zet je recht, luister, blijf zitten!" Maar terwijl ik filmde, was ik eigenlijk aan het lachen. Wat ze die kids toch aandoen!

Enfin, na een tijdje ging het dan weer wat sneller vooruit. Ze mochten hun goed ingeoefende Italiaans liedjes zingen en met de vlagjes zwaaien. Op onderstaand filmpje en het filmpje in mijn volgende post zal je zien dat Senne er weer voor de helft naast zit. Maar hij doet wel goed mee!
De familie Holemans in Sissach zal hier dubbel van kunnen genieten!



De mystery-teacher werd nog bekend gemaakt. Zij was de geheime spion van Assembly. Zij moest zien wie de flinkste klas was, het stilst en het best luisterend. Die krijgen dan een speciale vermelding en een soort doorgeef-beker. KM had gewonnen, want GEEN ENKELE KLAS was echt heel flink geweest! Ik wist niet wat ik hoorde!

Helemaal op het eind mocht Senne ook iets zeggen. We hadden heel hard geoefend maar de juf moest toch een beetje helpen. Het laatste zinnetje gaat verloren in het geroezemoes. Toch flink van mijn zoon!



Ik ben er nog altijd niet uit of ik dit allemaal stimulerend vind of niet? Wat vinden jullie?