Blauw

Een stukje over de Blue Mountains.
Een prachtig stukje natuur, op een scheet van hier. We wonen hier tussen de oceaan en de bergen en zoals echte toeristen lusten we van alles wel wat. Zondag gingen we dus nog eens een leuke wandeling maken. We waren er al eens geweest en hadden toen al even geproefd van de schoonheid van de bergen. Maar nu gingen we voor het grote werk.

Het begin van de Blue Mountains bereik je, van waar wij wonen, op een dik half uur. Maar vermist er maar 1 grote weg doorloopt, die vaak maar 2 baansvakken heeft, kan het soms wat langer duren om in het dorp te geraken waar je heen wil. Toch waren we rond half 1 waar we wilden zijn: Katoomba.

Ik geef eerst een beetje les: de Blue Mountains zijn pas in 1813 voor het eerst overgestoken en pas in 1877 werd Katoomba officieel benoemd. Het stadje wordt beschouwd als het centrum en de grootste stad van de regio. De Blue Mountains danken hun naam aan een natuurlijk fenomeen. Het gebied staat vol Eucalyptusbomen. Die scheiden een olieachtige substantie af. Door de combinatie van stofdeeltjes, waterdamp en de olie wordt het zonlicht zo gefilterd dat er een blauwe schijn ontstaat. En als je een mooi uitzicht hebt op de bergen, lijken ze echt donker blauw te zijn.
We kozen deze keer voor de wandeling der wandelingen: langs de Three Sisters, een unieke rotsformatie.
De rotsen zijn respectievelijk 922, 918 & 906 meter hoog. Vanuit de uitkijkpost Echo Point heb je een prachtig zicht op de Sisters en de Blue Mountains. Het lijkt een beetje op de Grand Canyon (hoewel ik die nog niet met eigen ogen heb kunnen aanschouwen) maar dan met bomen erbij. Super!

Ik geef even de legende mee van de Three Sisters:

The Aboriginal dream-time legend has it that three sisters, 'Meehni', 'Wimlah' and Gunnedoo' lived in the Jamison Valley as members of the Katoomba tribe.

These beautiful young ladies had fallen in love with three brothers from the Nepean tribe, yet tribal law forbade them to marry.

The brothers were not happy to accept this law and so decided to use force to capture the three sisters causing a major tribal battle.

As the lives of the three sisters were seriously in danger, a witchdoctor from the Katoomba tribe took it upon himself to turn the three sisters into stone to protect them from any harm. While he had intended to reverse the spell when the battle was over, the witchdoctor himself was killed. As only he could reverse the spell to return the ladies to their former beauty, the sisters remain in their magnificent rock formation as a reminder of this battle for generations to come.

Zoals we wel konden vermoeden is dit een toeristische trekpleister van jewelste, maar wij hadden nog verdere plannen: wij gingen ook de wandeling doen die rond (onder) de Three Sisters loopt.
Eerst moet je naar beneden, de Canyon in. 800 trapjes, uitgehouwen uit de rotsen of stalen trappen die soms bijna verticaal naar beneden gaan. Indrukwekkend! En de knietjes moeten hard werken. Dit is iets voor meer ervaren stappers, zoals wij, zodat al die toeristen boven, boven bleven. Goed voor ons!



De kinderen doen deze wandelingen fantastisch goed mee: er is (bijna) nooit gezeur, geen geslenter, dat maakt het natuurlijk allemaal wel leuker.

En zoals je kan zien op de foto's, hebben wij allemaal goeie stapschoenen aan, een jeansbroek (dat beschermt je tegen slangenbeten) en een dikke trui en jas, het kan behoorlijk koud zijn in de bergen nu. In onze rugzak zitten bananen, water en onze slangenbeten-kit. Dit is eigenlijk gewoon een zakje met twee grote rekverbanden in en een papier met de uitleg. Bij een slangenbeet is het cruciaal om de arm of het been zo snel mogelijk heel stevig in te binden, over de kleren heen, stil te blijven liggen en dan hulp te zoeken. Zo kan het gif zich het minst vlug verplaatsen door het lichaam. Je ziet, wij zijn al echte bushwalkers geworden! Maar we hebben nog geen enkele slang gezien...

Eenmaal beneden kom je in het hart van het oerwoud. Er staan enorme Eucalyptusbomen, gecombineerd met regenwoud, wat ook een speciale vegetatie is en overal hoor je gekke vogels zingen en roepen.

Deze tracks zijn toeristisch uitgebouwd en worden onderhouden, maar onderweg was het pad toch helemaal bedekt door een enorme boom die naar beneden was gekomen. Dat betekent klauteren en poseren voor de foto (dat doen ze hier alledrie heel graag!).

(deze foto is voor Yvetje en haar sisters!)

Na 4 km langs mooie paadjes, watervallen en uitzichten kom je weer op een toeristisch punt: Scenic World. Hier kan je terug naar boven, via een kabelbaan of via de Scenic Railway.

Dit is eigenlijk een trein die quasi verticaal tegen de rotsen hangt en je op een minuut naar boven brengt. Het is een heel vreemde ervaring: het gaat zo recht naar boven dat je echt op je voeten moet duwen om niet naar beneden te vallen. Nochtans zit je op stoeltjes. Je gaat door een rotstunnel en door het oerwoud. Leuk maar duur voor hetgeen je krijgt (25$ voor de familie voor een minuut).

De kinderen wilden nog graag de valei oversteken langs de kabelbaan, maar dat zag Filip niet meer zitten, zoals geweten is de combinatie Filip-hoogte niet erg geslaagd. Dus werd het stappen en uiteindelijk kregen we ook hier weer prachtige uitzichten en mooie natuur. Om 17u waren we terug op Echo Point. Wat een prachtige namiddag en alles bij elkaar hebben we toch 7km gestapt. Voor Senne en Luna, met hun korte beentjes, toch wel een knappe prestatie, vind ik. Dit gaan we zeker nog eens overdoen op een warme, zonnige dag en als je kan zwemmen in de plassen onder de watervallen.

Hierna nog enkele foto's voor het nageslacht: