Laatste dag

Van de vakantie in België. Ik kan het me nog zo voorstellen, die laatste dag, nog even vlug een uitstapje, of gewoon thuis. En dan alles klaarzetten in het weekend: boekentassen, kleren, schoenen en boodschappen doen om de brooddozen te kunnen vullen. Spannend toch? Ook voor de kinderen: hoe gaat de juf meevallen, wie is er weg en wie komt erbij? Ik kan het mij nog levendig herinneren, die eerste dagen in de lagere school. Toen vond ik het nog leuk, daarna niet meer :-)
Dus, aan alle lieve kindjes in Vlaanderen: heel veel succes en een geweldig nieuw schooljaar gewenst!

Ik was gisteren heel gelukkig: ik was al even naar mijn MP3-speler op zoek en gisteren heb ik hem teruggevonden (nu aan het spelen: Marianne Faithfull met Guilt). Nu kan ik er ook de Start To Run podcasts met Evy Gruyaert opzetten en beginnen lopen, dat zijn mijn goede voornemens voor de lente, die morgen begint.

Gisteren heb ik nog een 'projectje' afgewerkt (met mijn geweldige muziek in de oren), dat hier al maanden naar mij lag te kijken: enkele kunstwerkjes van de kinderen inkaderen en ophangen. Ik ben er zelf heel tevreden over, kijk:





Intussen rijden de kinderen en ik vlot met onze fietsen overal naartoe. We rijden naar de scouts (later meer hierover) of naar de supermarkt. En telkens we ergens verschijnen, in onze fluo vestjes en met de fietshelmen op, krijgen we reacties. Die gaan van 'jullie hebben moed!' tot (in opperste verbazing) 'komen jullie met de fiets??!!' Logisch, want fietsen doe je hier op een gesloten parcours, in een nationaal park of op een speciaal aangelegd toeristisch fietspad. Ik moet toegeven, het is niet echt veilig, de kinderen moeten altijd op de stoep rijden, want de automobilisten zijn het hier echt niet gewoon! Maar hopelijk gaan er ook hier stilaan meer mensen de fiets gebruiken, da's goed voor het milieu!
(Toepasselijk liedje voor het schrijven van de blog in mijn oortjes: 'Iedereen is van de wereld' van The Scene)!!

Intussen beginnen hier in huis de tienertoestanden te verschijnen: gisteren kwam Rune thuis met de boodschap dat ze ECHT wel een GSM wil voor haar verjaardag. Ze wordt immers 'AL 10 JAAR, mama! En daarbij, IEDEREEN in de klas heeft een GSM!!!' Uiteraad kwamen mijn vragen zoals 'wie gaat dat betalen?' en 'Waarvoor heb je die nodig?', maar daar had ze uiteraard ook overal een antwoord op. Die kreeg ik met tranen en alle theatrale talenten die Rune rijk is...
Ik kan mij heel goed haar situatie inbeelden en ik weet hoe het voelt als IEDEREEN in de klas iets heeft en jijzelf niet. Maar wij blijven erbij dat we haar nog te jong vinden, ze een GSM helemaal niet nodig heeft en dat inderdaad toch allemaal veel kost. Maar hoe pak ik dat verdorie toch weer goed aan? Het is haar verjaardagswens... (en nee, liever geen GSM vanuit België aub!) Help!!!