10 jaar geleden

Iets meer dan 10 jaar geleden, gingen we naar het concert van Nick Cave and the Bad Seeds, in Vorst Nationaal. Tom en Tine waren erbij en Tine en ik waren zwanger van Nina en Rune. De kindjes genoten toen voelbaar mee van de beats en de muziek. Deze keer kon Rune niet mee. Filip en ik gingen gisteren opnieuw kijken, deze keer naar Nick Cave and Grinderman. Het concert vond plaats in The Enmore Theatre in Newtown. Geen blonde lokken, slippers en surf-shorts te zien deze keer. Wel zwarte T-shirts en zwarte broeken. Pinnekes-riemen, legerboots en zwart geverfde haren. De alternatieve scene uit Sydney was hier verzameld. Geen jeugd, maar mensen 'op leeftijd', zoals wij :-). We stonden allemaal recht, maar we hadden wel een heel goed zicht op het podium.

We waren mooi op tijd en om 21u kwam mijnheer Nick op het podium. Samen met hem 3 heren in kostuum, de drummer in het roze. Ze leken weggesnoept bij ZZ Top: alle drie hadden ze lange baarden en de bassist had een mooie Stetson op. De heren vlogen er meteen in en we hebben het geweten: rauwe muziek, hard en bestemd voor de liefhebbers van het genre. Ik hoor daar, denk ik, niet echt bij, maar Filip kon het wel smaken, en ook de rest van het publiek. Even dacht ik, "Ok, dit is niet de Nick Cave die ik ken, ik ga wel even buiten wachten", maar na 5 nummers was het al gedaan. Het bleek dat het 'voorprogramma' een optreden van Grinderman was. Ginderman is het nieuwste project van Cave, dat hij samen met enkele leden van the Bad Seeds heeft opgestart, Warren Ellis, Martyn Casey, Jim Sclavunos. Het is duidelijk de 'andere, duistere kant' van Nick Cave die hier naar boven komt. Ik had me vast voorgenomen een setlist mee te geven, maar helaas, pindakaas, het enige dat ik heb herkend was 'Grinderman' en 'Honey bee (let's fly to Mars)'.



Na twintig minuten kwamen de heren terug op voor het Nick Cave Solo-gedeelte. Cave nam plaats achter de vleugel en de set begon met Red Right Hand, een goeie inzetter. Het werd een gevarieerd optreden, met trage nummers en loeiharde songs. Weerom: ik kan maar enkele van de gespeelde titels meegeven: The Wheeping Song, The Ship Song, Into My Arms. Stuk voor stuk juweeltjes. En hoewel ik geen die-hard-fan ben, vind ik dit beregoeie muziek en hebben we genoten van een goed concert.

Hieronder nog wat filmpjes.
Enjoy!