Bedankt

Aan alle kaartjes-stuurders, mailers, sms-schrijvers en blog-reactie-wensers voor de verjaardagswensen en pakjes voor de verjaardag van Rune en Filip.
Thanks. Much appreciated!

Zelfportret en andere

10-tallen keren heb ik geprobeerd en van geen enkele was ik tevreden.
Behalve van deze:

En hier de laatste van de kinderen:

Harry Potter

Bedankt aan de stemmers.
Jullie zijn duidelijk fan van.


Een nieuwe enquête wordt hierbij geplaatst.
Merci.

Cup Cakes en vuilnis

Donderdag Cup Cake Day in Year 4.
Concept: kinderen/mama's van year 4 bakken cup cakes en leveren die 's morgens af in de canteen.
Gevolg: de rest van de schoolkinderen kan tijdens een georganiseerd klas-uitje die dag cup cakes kopen (en opsmullen, uiteraard).
Doel: fundraising.
Zucht.


Dit wilde ik al een tijdje meegeven:
De ophaling van het vuilnis, zeer efficiënt!
Maar zoals je kan zien, komt onze vuilnisbak er deze week niet goed vanaf...

Intiem feestje en vuile handen

Aha, met zo'n titel trek ik natuurlijk meteen jullie aandacht...

We zullen beginnen met de vuile handen!
Knoeien met vingerverf, dat was al lang geleden. En dat kan toch zooo leuk zijn!




En nu het intiem feestje. Jullie verwachten waarschijnlijk sexy details, spicy stuff en geheimen die uitkomen. Over 'fijne' party's, met alles erop en eraan... over lingerie, attributen en onuitgegeven standjes...
Jammer, daarvoor moet je bij andere blogs zijn! (En nee, ik verwijs u niet door!)

Maar toch, ik had een intiem feestje gisteren, en wel met leuke Vlaamse madammen deze keer. Geen blogsters, (voor zover ik weet), maar wel lid van de Belgische club.

Inn had ons uitgenodigd voor een avondje Intimo. Beha's en ondergoed passen dus (en liefst ook kopen). Mooie dingen, redelijk van prijs, goede kwaliteit en een uitgebreide collectie ondergoed en cocoon-kledij. De mijne is alvast mee uitgebreid. En op 23 november komt de Intimo-dame naar hier om de collectie verder voor te stellen. Dames die toe zijn aan wat nieuw ondergoed of gewoon nieuwsgierig zijn, zijn welkom voor een gezellig avondje! Voor alle duidelijkheid: mannen zijn niet toegelaten, de dame op de foto's komt toch niet mee!


Waar ik enorm van heb genoten, is het Vlaams dat we bijna heel de avond hebben gesproken, want er was maar 1 Engelstalige buurvrouw van Inn op de avond en zij is vrij vroeg terug vertrokken. Daarna was ik weer helemaal in terug in Vlaanderen (enfin, eigenlijk regio Antwerpen :-)).
Geweldig.

Kleine tegenvaller: toen ik thuis kwam, was de deur op slot en de sleutel lag binnen... Een uur heb ik geroepen, met ballen naar ramen gegooid, gebeld... dat alles met een volle blaas en hevig verlangend naar mijn bed. Er dansten beelden van Fred Flinstone voor mijn ogen. Uiteindelijk heeft Rune de deur opengemaakt...

Uit dit avontuur hebben we geleerd:
1. In ons huis raak je niet binnen zonder iets stuk te maken
2. Dat ik vergeten was dat Filip door aardbevingen, huilende baby's, feestende mensen op straat en vrouwen voor een gesloten deur kan slapen...

Koffie en Wentworth

Vanmorgen in een tof cafeetje koffie gedronken, in leuk gezelschap. Geweldige Nederlandse weblog-madammen met kids (die ze niet bij hadden, buiten een super lieve kleine uk, Jara),
Wikke, Eveline en Marielle. Henriette kon er jammer genoeg niet bij zijn, maar volgende keer beter! Ik heb ervan genoten, echt. Effe tetteren over van alles en nog wat, over leven in Australië, reizen, kids, lang niet lang genoeg, maar toch genoeg om mijn dag goed te maken. Dank je, dames! De omgeving is ook schitterend: Balmoral Beach, een prachtig stukje Sydney, voorwaar!

En vanavond moet niemand mij bellen, dan ben ik terug helemaal van Wentworth Miller en de zijnen. Een nieuw seizoen van Prison Break begint. Shtttt.....

Lichte kle(e)(u)rtjes

Kunstwerkjes met krijt.
Jammer genoeg wisten we niets van het krijtfestival in Sydney, anders waren we zeker eens gaan kijken...

De zomer komt eraan, tijd voor de luchtigere zomeruniformpjes.
Zien ze er niet schattig uit?

Weekend-weetjes

Er zijn van die weekends waarin er geen noemenswaardige dingen gebeuren. En toch voel ik op maandag de behoefte om IETS te schrijven, om al mijn blog-abonnees niet te verwaarlozen. Een beetje zoals een zomer-krant, daar staat ook niets in... maar ze moet verschijnen.
Dus: zaterdag niets noemenswaardigs gebeurd, buiten de tweede BBQ-poging, die al aardig in de buurt kwam van 'een lekkere BBQ-maaltijd'.
Zondag: bijna heel de dag gespendeerd aan 'lopen in de mall', op zoek naar nieuwe kledingstukken voor hubbie. Verder niets noemenswaardig gebeurd, buiten les 9 met Evy, een heerlijk video-gesprek met moeke en opa en de derde BBQ-poging, die echt wel geslaagd was. Onze bezoekers van volgende zaterdag mogen op hun twee oren slapen en moeten hun picknick mand niet meebrengen...

Wimmeke en Axl

Dit is gewoon zooooo goed!

Een mooi voorbeeld

... Van soep met ballekes.
Gisteren moest Rune om 16u15 bij de dokter zijn (in het medisch centrum in de mall hier vlakbij) voor een check-up van een ingegroeide teennagel/witteen/ontsteking. (Alles in orde trouwens).
Het regent en we halen nog net de bus. 4,7 dollar voor ons vieren (lijkt nu niet relevant, maar wacht maar...). We komen aan, mooi op tijd, bezoeken de dokter en gaan weer buiten. We gaan naar de Woolie (Woolworths) om eten te kopen en melk enz., maar niet teveel, want we zijn met de bus! Onderweg komen we voorbij de kapper. Ik besluit dat mijn kapsel aan een revival toe is en stap binnen voor een afspraak. Op dat moment besluiten de meisjes dat hun kapsel ook aan een update toe is. Een kwartier later mogen ze komen. Het is 16u45. Dat kan nog net, dan zijn we op tijd thuis om te eten en naar de scouts te fietsen, dat om 18u30 begint. Stipt 15 minuten later mag Luna binnen. Rune moet wachten. Hier heb ik niet op gerekend. De bus komt om 8 minuten na het uur en 8 minuten na het half uur, dus mijn tijd is beperkt... Maar ik ben het geduld zelve en na twintig minuutjes is het aan Rune's beurt. Maar die wilt haar haar eerst gewassen. Heb ik ook niet op gerekend. Maar geen nood, ik ben nog steeds geduldig.
Ik bedenk dat de bus voorbij de scouts komt, 2 keer zelfs, want even voorbij de lokalen maakt de bus een U-turn en komt dezelfde weg weer terug). Dus kan ik de kids afzetten en dan zelf met de bus weer verder naar huis. (Kan u nog volgen???) We stappen uiteindelijk op bus 195 om 8 na 6. We hebben 7 zakken bij en moeten 7,8 dollar betalen. Ik vraag hoe het komt dat de tarieven ALTIJD anders zijn, bij elke rit. De man herpakt zich en rekent uiteindelijk alleen een volwassene-ticket aan. Ik protesteer niet maar bedenk me wel dat ik het echt eens moet uitzoeken. Onderweg zegt de chauffeur opeens dat we op de verkeerde bus zitten, dat deze bus niet voorbij ons huis komt en dat ik bus 196 moet nemen daarvoor (er komt helemaal geen 196 voorbij ons huis!!!) . Ik denk 'hij weet er niets van' en zwijg. Intussen volgt hij toch het juiste traject, voorbij de scouts, maar ik laat het hele idee van kinderen afzetten maar varen. Stel dat er iets misloopt en ik in de regen, met 7 zakken en 3 kinderen op 1,5 km van huis zit... De chauffeur probeert er mij nog eens van te overtuigen dat we verkeerd zijn, maar is uiteindelijk toch zo vriendelijk zijn traject aan te passen en ons voor de deur af te zetten. Het is 18u30. We springen allemaal op de fiets, met onze fluo vestjes aan en beginnen ons tochtje naar de scouts. Het regent. Na 8 minuten komen we aan ... en is de deur gesloten.
Gelukkig kan ik heel goed binnensmonds vloeken...
Om 18u50 zijn we weer thuis. Nat, hongerig en teleurgesteld, wegens geen scouts. Maar wel met mooi geknipt haar.
En ik die dacht dat het een saaie dag ging worden...

Donderdag

Ik heb het al gezien: regen, terug frisser, veel te doen, vooral opruimwerk (stopt dat ooit??). Het wordt een saaie dag. Ik check m'n mails (droevig aantal vanmorgen) en ik surf wat rond.

Begin te neuzen in links van links van links van bloggers. Soms kom je op verschillende blogs dezelfde links tegen. En telkens denk ik: wat schrijven die mensen goed! En waar vinden ze al die leuke filmpjes? En als full-time werkende burgers met kinderen en een sociaal leven, DE TIJD??? Maar ook: weten wij eigenlijk wel hoe snel al die informatie zich verspreidt? Ik surf op een uur naar 10 verschillende blogs, waarin ik lees over kindjes, relaties, huwelijken, bevallingen en reizen van mensen die ik van haar noch pluim ken. Ik kan hele fotoalbums bekijken, en teruggaan tot in 2001 voor alle achtergrondinformatie. Dit zijn moderne reality-soaps!
Ik lees ze graag, vooral omdat ze meestal goed geschreven zijn. Maar misschien heb ik ook wel gewoon voyeuristische trekjes. En veel tijd. En tegelijk denk ik: dit is toch niet voor mij bedoeld? Ik ken die mensen niet, heb ik wel het recht om dit te lezen?
Ik ga ervan uit dat iedereen best wel weet wat hij/zij schrijft en wat niet. Dat het allemaal heel onschuldig is, dat het meestal over de dagelijkse beslommeringen gaat en over dingen die je meemaakt en wil delen.
En toch denk ik dat mensen zich soms vergissen. Zo ben ik op een bepaald moment de blog beginnen lezen van de vrouw die onlangs met haar reispartner was ontvoerd. Ik zag de teller per duizend per dag omhoog gaan, de link had in De Morgen gestaan en op Standaard Online. En opeens was de blog beschermd. Gelukkig, dacht ik, want ze schreef heel persoonlijk. De blog was voor vrienden en familieleden bedoeld. Opeens werd hij gelezen in Japan en ... Australië. Maar ik kon me goed voorstellen dat ze opeens vreselijke reacties kreeg van onbekende mensen met een slecht karakter.
Zelf krijg ik alleen maar positieve reacties. Maar ik probeer me dan ook zoveel mogelijk te onthouden van alles wat naar politiek, religie of andersdenken ruikt. Hoewel het een aantrekkelijke gedachte is. Maar dan denk ik, goed opgevoed als ik ben, tegen welke schenen ga ik dan schoppen? En vooral: geschreven woorden blijven!
Dus hou ik het voorlopig gewoon bij het verslag van onze avonturen hier. En de pittige details, ruzies, slechte dagen en s**t-gedachten hou ik rustig voor mezelf. Hoewel ik, ik kan het u verzekeren, het af en toe ook eens graag zou willen uitschreeuwen...

Enfin, het is een vreemd fenomeen, bloggen.

Snelle uitstap

Zondag moesten we uitblazen van het drukke weekend. Rune had duidelijk last van gebrek aan slaap en ook de twee anderen waren niet in bijster goeie doen. Maar dat nam niet weg dat we absoluut moesten en zouden BBQ-en! Enig obstakel: nog steeds geen houtskool...
Uiteindelijk hadden we een plaats gevonden waar ze verkocht worden: bij Reuben's BBQ, vlak bij Dee Why. De winkel sloot volgens de website om 16u30, dus nog net op tijd vertrokken om 2 minuten voor sluitingstijd aan te komen en ons gerief te kopen. 1 minuut waren we te laat en wat bleek? Deze winkel sluit op zondag al om 16u... Ik bespaar u de verontwaardiging die ons overmande...

Enfin, geen nood, dan maar naar Bunnings voor een zakje 'fuel' houtskool, hoewel ik niet zo'n zin had in benzine-vlees. Volgens Filip sloot Bunnings op zondag om 17u, volgens Rune om 18u. Wij toch nog even een heel vlugge blik geworpen op de oceaan (we waren hier nu) en gestopt bij 'Phillips lookout' voor een geweldig uitzicht op de stad en het water.




En dan hop, naar 'den Bunnings'. Open tot 18u op zondag (jee Rune!) en ... gewone houtskool in voorraad! Wel afgrijselijk duur, maar een lekker BBQ maal stond op ons te wachten! Hoera.

Het was... lekker! De groentjes, de sausjes, de aardappeltjes, ... jummy!
Het vlees was euhm... OK.
De eerste keer bakken op een nieuwe BBQ valt niet altijd mee... maar het is wel leuk en we leren ervan!


Grappig detail: bij het in elkaar steken van de BBQ bleek dat één van de poten niet kon vastgemaakt worden, slechte 'draad' of zoiets (duidelijk vakjargon!). Dus Filip terug naar de winkel. Daar vonden ze er niet echt een oplossing voor, dus er werd gekozen voor de gemakkelijkste: neem gewoon een nieuwe BBQ mee! Filip fikste de eerste toch en zie...

Als wij ooit een wedstrijd doen, weten jullie bij deze wat de eerste prijs zal zijn...

Gevonden!

Daarnet van Inn (waarvoor oprechte dank!) een mail gekregen om te zeggen welk beest er in mijn blogpost van 12 september lag te wolken.

Het betreft, dames en heren, een GOANNA soms ook bekend als Bonte Varaan! Ik herken hem!

En ik was dus inderdaad mijlenver uit de richting van de Nijl...

Feestje Rune

Dit is het filmpje van het taart-moment en het toneeltje dat de meisjes in elkaar moesten steken.
De kwaliteit is niet wat het moet zijn, maar ik ben nog aan het uitzoeken hoe dat allemaal moet...

Vriendelijke mensen hier

'Angel', 'baby', 'blossom', 'candy', 'darling', 'dear', 'handsome', 'honey', 'love', 'precious', 'pumpkin', 'sugar', 'sweetie', 'sweet pie'

Tegen de kinderen aan de kassa, bij de dokter of bij de tandarts.

En soms tegen mij, als hij/zij veel lef heeft...

Hoog cadeau

In een ver verleden, zo'n 12 jaar geleden, vierden de Scouts van Vlierbeek hun 50-jarig bestaan. Je kon toen een 6-minuten-durende helicopter-luchtdoop maken boven Kessel-Lo en Linden. (Vlaams-Brabant). Uiteraard zat ondergetekende toen op 1 van de vluchten (sindsdien is mijn grote droom zelf leren vliegen, maar dan moeten we eerst de lotto winnen :-)). Ook Filip had toen een vlucht geboekt. Maar om een of andere, voor ons nog steeds onbekende reden, haalde hij de afspraak toen niet en nam ik zijn plaats in. Tot zijn grote frustratie, uiteraard. Plaats gemist, geen vluchten meer, afgelopen. En tot op de dag van vandaag kwam dat nu en dan wel eens ter sprake.
Maar daar had ik nu iets op gevonden: we reden zaterdag tussen 16u en 17u naar de luchthaven. Ik had voor zijn verjaardag een surprise-sunsetvlucht geboekt bij Blue Sky Helicopters! Even zag het ernaar uit dat hij niet zou instappen, Filip zijn hoogte-probleem is met de jaren wat erger geworden... Maar mijn overtuigingskracht was overweldigend (samen met mijn boze oog) en hij vertrok voor een half uur durende vlucht boven Sydney en de beaches.

Onnodig te zeggen dat het een geweldige tocht was. Filip zat naast de piloot (achteraan zaten nog 3 andere passagiers) en hij had een magnifiek zicht.

Kijk en geniet een beetje mee. Je herkent vast de Harbour Bridge en het Opera gebouw. Je kan op de foto's klikken om ze te vergroten.

Ze is er!

Zondag werd de laatste hand gelegd aan...
DE TRAMPOLINE!!!
Na 4 maanden wachten, is ze gearriveerd, geïnstalleerd en goedgekeurd.
Ze past net in onze tuin en nu hoop ik geen kinderen meer binnen te zien spelen bij 20 graden...
Dit zou het gemis aan een doodlopende straat vol buurkinderen, fietsen en rollerbladen tot laat 's avonds een heel klein beetje moeten goedmaken...

Aan iedereen die ons in februari geholpen heeft om dit te verwezenlijken: nogmaals een dikke bedankt van ons allemaal!

Vlot cadeau

Rune kreeg voor haar verjaardag Heelys, dat is de nieuwe rage hier.
Het is een combinatie tussen schoen en rollerblade, met 1 wieltje achteraan in de hiel. De truuk is om op het juiste moment je voorvoet op te heffen en dan verder te rollen... Niet simpel en Rune heeft nog wat oefening nodig...
Nu zal ze hopelijk iets liever mee naar de mall willen...

Intussen...

Zaterdag was de lokroep van het zwembad te luid en zijn Senne en Luna er eens ingesprongen.

Zoals je kan merken, was het water nog wel wat fris :-) (19 graden!)

FEEST 2

Het tweede deel van het feest begon al om 10u. Het beloofde een geweldig mooie dag te worden. 6 Meisjes kwamen druppelsgewijs binnen. We speelden eerst een open-de-cadeautjes-spelletje, wat de girls fantastisch vonden, want op feestjes hier worden de cadeautjes pas nadien, in intieme kring opengemaakt.



Daarna wilde Rune de piñata doen. Dat is blijkbaar ook een standaard-iets op party's en Rune herinnerde zich dat nog van haar 4-jaar feestje in de USA. Het mocht dus niet ontbreken. Veel gemep, geklop en geroep en met een beetje handenwerk begaf het (op vraag van Rune) leuke! ding uiteindelijk toch. De girls hadden echter hun sterkste spieren laten werken en de helft van de lolly's was in gruzelementen geklopt... Maar er werd broederlijk gedeeld en iedereen was gelukkig (hoop ik).



Na spelletjes, tijd voor hotdog/macaroni-lunch.



Nadien sloeg de verveling wat toe, maar daar had mama Anne iets op gevonden. Ik had ze een klein scenario gegeven en ze moesten op een uurtje een gekostumeerd toneeltje in elkaar steken. Het verhaaltje ging als volgt: Girls & boys. Girls don't like boys. Boys need to impress girls. In the end: girls like boys. Het resultaat was voortreffelijk. Ik zet hier enkele foto's op de blog. Blijkbaar is mijn filmpje te groot, het wil weer niet lukken om het op de blog te plaatsen.

Na de taart kwamen de mama's hun dochters ophalen en die mochten ook nog eens genieten van het spektakel. Het was intussen 15u en nèt niet teveel voor Korneel...