Geweldige natuur

Vorige zondag hadden we ook voorzien voor een ferme wandeling. Het weer was nog altijd niet wat het moest zijn, maar weerom, wij weg. Dit keer reden we naar het Noorden van het Ku-Ring-Gai Chase Nationaal park, West Head. We gingen de Resolute Track Loop doen. Maar eerst een kijkje nemen op West Head. Hier heb je een spectaculair uitzicht op Pittwater Bay, Barrenjoey Head, Palm Beach en de oceaan. Leuk, want in mei (zie blogpost van 4 mei) stonden we aan de andere kant en aten we daar een felgekleurd ijsje.

Er was ook een walvis te zien in de verte (op de foto zie je zijn staart in de rode cirkel) en op een meter of twee van ons lag een enorm varaan te zonnen (of te wolken, want er was geen zon :-)). Hij was wel 2 meter lang van kop tot puntje van zijn staart. Ik heb geprobeerd te ontdekken welke soort het juist was en het dichtst kwam ik bij een Nijlvaraan. Wat hij hier dan zou doen, is een raadsel, want de Nijl is niet meteen in de buurt... Maar toch indrukwekkend.



We begonnen aan de tocht. Het zou een lusje worden (toch 1 gevonden!) en we zouden door het bos wandelen en afdalen naar enkele strandjes. In het eerste deel van de tocht kan je een korte detour doen naar een grot waar Aboriginal Art te zien is van zo'n 2000 jaar geleden: de mensen lieten toen weten dat ze ergens waren geweest door afdrukken van hun handen achter te laten.

Op de kaart die ik volgde, stond dat je het deel van de wandeling, dat langs West Head passeert, kan 'afknippen' door een 'vaag' paadje te volgen door de bush. Vermits we al op het uitzichtpunt geweest waren, besloten we dat maar te doen. Het vage paadje was heel moeilijk te vinden, maar de bedoeling was om beneden naar een beekje te lopen, dat even te volgen en dan zou je vanzelf terug op het grote pad komen. Het beekje hebben we gevonden en even gevolgd. Het paadje hebben we nooit gevonden. Dan maar op goed geluk verder en door onze neus te volgen.
We werden getrakteerd op leuke uitzichten, zo midden tussen de struiken en bomen.

Door het bos lopen is niet zo heel erg, maar in Australië, als het net geregend heeft, is dat toch andere koek. Giftige slangen, dodelijke spinnen en andere vieze beestjes wonen hier. Die zijn we gelukkig niet tegengekomen. Bloedzuigers daarentegen wel... Op mijn been, onder mijn lange, smalle jeansbroek, zat een deftig exemplaar zich te goed te doen aan mijn bloed. Nee, ik was niet kalm genoeg om op m'n gemakje een foto te nemen, sorry! Luna had er eentje op haar voet en een andere kanjer probeerde door Senne's broek te kruipen. Wegwezen was de boodschap!


We vonden het grote pad gelukkig vlug terug, al bleek later dat we maar een meter of 50 verder terug boven waren gekomen dan waar we waren vertrokken en dat we daar een uur over hadden gedaan. Maar onze kids vonden het heel avontuurlijk en soms ook griezelig...
Het pad leidde ons via een enorme hoeveelheid trappen, recht naar beneden, naar West Head Beach. Toch geweldig, zo uit het bos op het zand!


Het strandje is een meter of 50 breed en er liggen veel rotsen. Maar het is wel bijzonder mooi.



Op mijn plannetje stond dat we via de rotsen naast de zee naar Resolute Beach konden klauteren, dan moest je heel de weg niet terug naar boven. Dus wij op weg. Allemaal goed, maar Luna's en Senne's beentjes waren niet echt geschikt voor de klauterpartij. Op een bepaald moment werd het toch een beetje te link, de zee begon op te komen, de rotsen iets te steil en te glad. Dan maar weer rechtsomkeer.

De kinderen vonden het heel spannend, maar Filip en ik werden op den duur een beetje ongerust. Misschien toch iets te gevaarlijk?

Intussen was het al half 5 en te laat voor de rest van de tocht. Zooooo jammer! Alle trappen weer op dus en het pad volgen tot aan de parking. Volgende keer Resolute Beach!


Weer een avontuur rijker.