6 maanden Australië

6 maanden zijn we al hier. De tijd vliegt. Even een terugblik.

De eerste maanden waren we in een roes, er was weinig te doen, we woonden op het appartement in Sydney, op de 52ste verdieping en we hadden geen plannen. Buiten een huis zoeken natuurlijk. En de kinderen een beetje voorbereiden op een Engelse omgeving. Dat maakte onze dagen soms wat lang en zelfs uitzichtloos. Want geen huis vinden, was geen verse start kunnen maken. De dagen werden gevuld met zwemmen, met Playmobil spelen, op de gameboy spelen en lezen (telkens ik dat liedje hoor van de gameboy, gaan mijn gedachten terug naar die eerste weken en ik zal dat wel altijd daarmee blijven associëren...). Nadien kwam daar nog de Engelse les bij: 20 minuten wandelen heen, anderhalf uur les en 20 minuten terug. Achteraf gezien was het toch wel een speciale tijd. We hadden voordien nooit in een grootstad gewoond. Alles wat daarbij hoort, kregen we mee. Wat de kinderen het meest bijblijft, zijn de daklozen. Voor mij was het lawaai en de enorme hoeveelheid jonge (vooral Aziatische) mensen opvallend. Maar geen enkele keer hebben we ons onveilig gevoeld, bedreigd of iets dergelijks. Voor mij is Sydney een mooie, leuke en veilige stad. En de kinderen willen nog altijd graag terug in de stad gaan wonen, ook op hen heeft een diepe indruk nagelaten. Volgens mij vonden ze het 'naar-huis-gaan-met-de-lift' het allerleukst.

HET WEER
De winter is merkelijk voorbij. Oef. We waren in de winter vertrokken, de herfst in en nadien de winter. Het is natuurlijk niet te vergelijken met de 'harde' winters van België, maar toch is de laagste dagtemperatuur 7 graden geweest, uitzonderlijk fris en één keer heeft Filip zelfs moeten 'krabben'. Het was om 17u al donker en de verwarming heeft hier hard gebrand, vooral 's avonds koelt het af en het huis is helemaal niet geïsoleerd. Zelfs hier hou ik niet van de winter.
Wat uitermate grappig is, zijn de mensen hier in de winter. Die lopen bij 15, 16 graden met sjaals, mutsen en handschoenen. En de meisjes dragen broekkousen. Onze winterjas is welgeteld 3 keer bovengehaald en mutsen en sjaals zijn diep opgeborgen. Volgens de Australiërs was deze winter FREEZING COLD!
Nu is de lente aangekomen, de bloemen en bomen staan in bloei en het is al warmer, vandaag zelfs 26 graden. Mij humeur is merkelijk verbeterd!


HET HUIS
De huizenjacht was andere koek. Pech, net voor wij aankwamen was de huizenmarkt totaal in elkaar gestort. Gevolg: er kwam bijna niets meer op de huur-markt. En wat er was, was onvoorstelbaar duur. We moesten altijd maar verder weg van de stad gaan zoeken. Uiteindelijk, met een beetje geluk, kwamen we hier terecht. St. Ives. In vergelijking met de stad, een boerengat! Heel 'familiaal',veel en goeie scholen en een heel verscheiden gemeenschap. Met een klein winkelcentrum (100 winkeltjes en twee supermarkten). Voor de grote kleppers als Myer en K-Mart moeten we naar Hornsby of Chatswood. Maar St Ives is mooi, heuvelachtig en ligt vlak bij Ku-Ring-Gai-Chase National Park. Jammer genoeg ligt ons huis op een druk kruispunt. Ik ben nog steed niet gewend aan het lawaai van de auto's, bussen en vrachtwagens. De vuilniskar passeert om 6u30 en de eerste bus om 5u54. En we mogen dat allemaal meemaken :-). Ik ben bang voor de zomer, als we 's avonds buiten zullen zitten. Ons terras/zwembad ligt op 5/3 meter van de straat, met weliswaar een schutting tussen, maar dat houdt geen lawaai tegen. We zullen zien. Vreemd genoeg maken de auto's hier meer lawaai, ze rijden hier vaak me opgepepte wagens en uitlaatpijpen van een halve meter doorsnede. Daarbij komt dat hier veel zware 4WD rondrijden en die maken sowieso meer lawaai... Je ziet, we zijn het nog niet gewend!
Het huis zelf is wat ouder maar in orde. Ik hou niet zo van de hemelsblauwe tegeltjes op de vloer in de badkamers en de roze tegels in de woonplaats en ook de keuken is eigenlijk aan vervanging toe, maar alles werkt en we hebben plaats. De kinderen hebben een eigen kamer en een speelruimte, wij een bureau die aansluit bij de woonkamer en een ruime garage. Er hangt ook wat aan de muren en stilaan heeft alles een plaatsje gevonden. Het is wat donker binnen, maar misschien houdt dat de warmte van de zomer ook buiten... Het allerleukst is natuurlijk het zwembad. We kunnen er nog niet in, maar hopelijk duurt het niet lang meer. Dat staart zo naar ons...

SCHOOL
De school ligt op 200 meter van ons huis en dat is geweldig! Jammer genoeg mogen ze hier pas vanaf het 5de leerjaar met de fiets naar school, te gevaarlijk op de weg!
Op de school van onze kinderen heeft 34 percent van de leerlingen een andere moedertaal dan het Engels. Het heeft een 700-tal leerlingen in 7 jaren en een afdeling 'Talented and Gifted'. De school heeft een hele goede reputatie. Zelf zijn we heel content. De kinderen worden goed opgevangen en krijgen nog altijd Engelse bijles, tot spijt van de meisjes, want die zijn overtuigd van hun kunnen en willen stoppen. De school is streng en toch weer niet, ik heb de indruk dat er heel 'los' wordt les gegeven. Er wordt veel groepswerk gedaan, er zijn discussies, de computer wordt veel gebruikt (er staan zeker 20 splinternieuwe MACS in de computerklas) en de school heeft een eigen bibliotheek. Op vlak van de leerstof staan ze een beetje achter op Vlaanderen, heb ik de indruk. Rune blijkt, ondanks haar achterstand in Engels, toch boven het klasgemiddelde te zitten. Ze had beter een jaar hoger begonnen, maar dat kon leeftijdsgewijs, niet. Er is heel weinig of geen huiswerk en als het er is, dan zijn het oefeningen als '36 gedeeld door 6 = ?'. Dat maakt dat ze geen klop moet uitvoeren. We zullen moeten opletten wanneer we terug naar België gaan...
Luna is hier meteen naar het tweede gegaan, na 6 maanden eerste leerjaar in België. Zij kan heel goed volgen, hoewel er een aantal dingen zijn die ze heeft gemist, zoals kloklezen. Maar zoals verwacht, heeft zij dat meteen beet. Ze werkt fantastisch mee in de klas en is enorm populair. Volgens de juf is ze een droom leerling: slim, meegaand, vriendelijk en lief voor iedereen.
Senne zit in Kindergarten, waar ze leren lezen en schrijven. Maar na 4 maanden school schrijft meneerke zijn s nog andersom en schrijft hij zijn naam van links naar rechts. Dan stel ik mij wel vragen bij de leermethode... Hij is intussen helemaal ingeburgerd en gaat denk ik graag naar school. Hoewel hij liever zou thuisblijven...
Voor hem is het afzien. Er wordt immers enorm gehamerd op verantwoordelijkheid, discipline, stilzitten en het aanleren van goed gedrag op formele aangelegenheden. Op assembly, elke donderdag, krijgen ze dan ook een hele preek over hun gedrag en over de manier waarop kinderen moeten luisteren en stilzitten. Voor Senne is stilzitten een hele opgave en regels volgen is niet echt aan hem besteed. Hij krijgt dus gele kaarten en waarschuwingen. Maar hij komt het wel elke keer vertellen en hij is van goede wil, hij wil terug een meritkaart verdienen. Elke morgen vertrekt hij met die ingesteldheid naar school. Maar er zijn zoveel verleidingen vanaf minuut 1 op school en hij laat zich vlug uitdagen. Er is nog werk aan de winkel.
Met zijn gezondheid gaat alles goed. Hij is waarschijnlijk van zijn epilepsie vanaf, gelukkig maar.
Vanaf volgende week mogen de zomeruniformpjes aan, zal ook beter zijn, dan zijn we van de dassen af...

DE KINDEREN
Doen het dus goed. Ze missen de familie en vriendjes uit België nog wel. Over het algemeen komen ze goed overeen, soms moeten ze wel natuurlijk. Maar af en toe staat het huis op stelten en wordt er geruzied als gek. Luna en Senne kunnen ofwel heel goed met elkaar overweg, ofwel vechten ze. Luna en Rune zijn nu toch iets meer zusjes, soms gaat het wonderwel tussen hen twee, andere dagen zijn het net twee katten. Rune is sportief en begint al puberstreken te vertonen, vooral dramatische, emotionele uitbarstingen komen wat vaker voor. Hoewel haar lichaam (gelukkig) nog niet volgt. Ze is wat toegeeflijker geworden, hoewel ze soms heel hard kan zijn voor broer en zus. Drama is altijd een deel van haar geweest, ze moet dringend toneel gaan doen!
Ook Senne kan heel dramatische vertoningen geven (vanmorgen nog toonde hij een blauwe plek op z'n knie van 3 dagen oud, probeerde terwijl wat tranen uit te persen en sloeg hij theatraal z'n hand tegen zijn voorhoofd "zooooo'n pijn mama!!!!". Ik moest lachen, wat natuurlijk geen goeie reactie was ... Als hij boos is of gefrustreerd (wat nogal vaak gebeurt met twee oudere zussen), gooit hij zich op de grond, begint met spullen te gooien en op de grond te boksen. Het enige dat dan helpt, is hem pakken of bij hem gaan zitten en hem te doen praten over zijn frustratie. Daarna is hij weer de vrolijkheid zelve en de liefste knuffelaar.
Luna is nog steeds onze bolleboos, heeft alles snel door en weet perfect wat ze moet doen om de twee anderen op 2 minuten op hun paard te krijgen. Ze is het meest gevoelig aan laat gaan slapen, kan vreselijk koppig zijn, maar is lief, toegeeflijk en is het meest vatbaar voor rede.
Drie aparte en speciale mensjes, gevoelig en met hun eigen willetje en karakter. Drie schatjes, maar soms ben ik moe gestreden en wil ik ze gewoon achter het behang plakken!


ETEN
We kunnen het meeste vinden in de supermarkt. Brood maken we nog steeds zelf. Ik vind het geweldig, het is vers, er zitten geen bewaarmiddelen in en het is lekker. Vlees is er in alle maten en vormen, hoewel ik nog altijd geen lekkere worsten heb gevonden. Vis is ontzettend duur. Groenten worden ook weer duurder, door de aanhoudende droogte. Er was gisteren weer een nieuwsbericht over, het is een drama! Charcuterie is zo goed als onbestaand en dat is soms wel moeilijk, ook om boterhammetjes te maken. Ik ben nog steeds bezig met leuke receptjes te ontdekken en in een open, ruime keuken werken, maakt dat toch wel aangenaam.


WINKELEN
Dat doe je, zoals in de USA, in de grote malls. Toch zijn er hier ook kleine winkeltjes langs de weg te vinden, maar daar is alles natuurlijk weer duurder. In de malls vind je de grote ketens zoals Target, K-Mart, Myer, David Jones. En ook kleinere shops. De winkels zijn open van 10u tot 17u30 en op donderdag tot 21u, dat is shopping night. De supermarkten blijven wel open tot middernacht. Gemakkelijk, maar je moet zin hebben om 's avonds boodschappen te doen, natuurlijk. En het is lastiger, want de rekken worden dan aangevuld.

OPENBAAR VERVOER
Tegenwoordig nogal belangrijk voor mij. Er is een bushalte vlak voor onze deur. Elk half uur stopt de bus hier en rijdt naar Gordon. Van daaruit kan ik dan de trein nemen naar andere plaatsen. Zo kan ik naar Hornsby, Pymble of Chatswood. Ik kan op die manier ook naar de stad, of ik kan de bus nemen die voor onze deur stopt en op 35 minuten naar het centrum rijdt. Deze bus komt maar 5 keer per dag en keert ook niet terug. De prijzen vallen mee. Van hier naar Gordon en terug betaal je 2,7 dollar (= 1,75 euro). De trein naar de stad en terug kost 7,2 dollar (= 4,7 euro). Langs een busroute wonen heeft dus ook voordelen!


INTERNET
Zonder internet, geen leven meer voor ons Anne! Erg he! Ik ben verslaafd geworden aan bloggen en mails. Op korte tijd :-) De wereld van de bloggers is eindeloos. Er zitten pareltjes tussen en speciaal gevallen. Deze blog situeert zich in 'leven in het buitenland' en voor sommigen is dat razend interessant, voor anderen weer uitermate vervelend. Aan u de keus.
Internet betaal je hier per 'hoeveelheid download capaiteit'. Wij zitten aan 3 GB per maand en om naar internetradio te luisteren en krant- en andere filmpjes te bekijken, is dat niet genoeg. Jammer, ik hoopte om wat nieuwe Radio 1 mee te pikken maar voorlopig dus niet. Telefoneren doen we wel via het Internet. Via www.voipbuster.com bellen wij gratis en voor niets met onze vaste lijn naar andere vaste lijnen, zowel in Europa, de USA als hier in Australië zelf. Het uitzoeken waard!

TV
Daar kan ik kort over zijn. Wij wilden geen enorme bedragen betalen voor sport en rommel. Dus kijken wij met een antenne. Er zijn 5 vrije kanalen. Alle en dus heel veel populaire (vooral Amerikaanse) series, af en toe een oude film, enorm veel sport (Australian Football, Rugby en Cricket) en commercieel, vooral binnenlands nieuws. Af en toe een goede documentaire op ABC, de staats TV, enkele leuke humoristische programma's en hier en daar een kinderprogramma. Dat is het en misschien maar goed ook!

VRIJE TIJD
Tot nu toe gaat Luna tennissen, Rune wil volgend trimester ook. Senne gaat T-ball spelen en ze gaan allemaal naar de scouts (later meer daarover). Ik ga naar het Oudercomité, niet echt voor de leut, op een uur is het allemaal afgehandeld). En ik ben al 1 keer iets gaan drinken met Tara.
Ik moet dringend op zoek naar meer.

WERK FILIP
Voor meer informatie: vraag het aan Filip!

NATUUR
Overweldigend, zie veel vorige blogposts. Gelukkig hebben we tijd om in het weekend het een en ander te ondernemen. Vooral de vogels zijn indrukwekkend. Misschien moet ik mij verdiepen in de ornithologie???


IKKE
Ik hou me bezig met de was en de plas en de kindertjes natuurlijk. Schooldagen van 9u tot 15u zijn niet heel erg lang, dus ik moet zorgen dat ik binnen die uren 'mijn' dingen gedaan krijg. Ik werk veel op de computer (zoals jullie merken), nu is daar lopen bijgekomen. Alle dokters- en tandartsbezoeken vallen ook altijd binnen de schooluren en af en toe ga ik helpen in de canteen op school. Dat is ook een volle dag. En toch voel ik me soms als een vogeltje in een gouden kooitje. Ik heb meer behoefte aan sociaal contact en eens een ander gesprek. Filip is natuurlijk hier, maar af en toe mag het eens anders zijn... Ik vind de Australiërs niet meteen het meest gastvrije volk. Ze zijn vriendelijk en beleefd, maar verder gaat het niet. Ik heb (goeie) contacten met Vlaamse en Nederlandse mensen en daar stopt het voorlopig. Ik praat wel eens met een andere mama, maar die kennen stilaan ook onze situatie en het mindert al... Dus ik ga toch op zoek gaan naar een andere bezigheid. Er broeit al wat, maar nog niets is zeker.

BESLUIT
Het begint te beteren. Ik heb even een dipje gehad, zoals ik verwachtte, maar met het weer dat betert, de kinderen die hun draai vinden en de routine van elke dag, gaat het beter.
De gastvrijheid die ons werd voorspeld, hebben we nog niet echt ontdekt. We zijn dus nog steeds van plan om na onze 'termijn' terug naar België te keren. Maar in tussentijd genieten we van de ervaringen, de avonturen, de vrije tijd met elkaar en het mooie land!