Zonnebad

Het weekend werd niet zo goed ingezet: rond een uur of acht 's avonds ontdekten we dat één van de witte muisjes naar de muizenhemel was verhuisd. Tranen, natuurlijk en een goed gesprek over 'de natuur', leven en dood, verdriet en gemis... maar zoals altijd zijn kinderen heel goed in 'het leven gaat verder', hoewel ze daar nooit als dusdanig over nadenken. Ze gaan gewoon door met hun spel als ook dit verlies een plaatsje heeft gekregen.

Zaterdag waren we uitgenodigd door Maaike en Jorn (en dochtertje Silje Noor) voor een afscheidsbrunch. Zij Vlaamse, hij Noor, vertrekken weer richting België na twee jaar Sydney. Dat overkomt mij nu elke keer als we ergens gaan wonen: kom ik een leuke vrouw tegen waarmee ik een instant goeie band mee heb en dan vertrekt zij of ik even erna... Niets aan te doen, hopen dat lange-afstands-vriendin-zijn ook lukt... Enfin, we werden verwacht in het Olympisch Park. Amaai da's groot! En het was heet, het hele weekend! We hebben het geweten. Verkeerde ingang genomen, beginnen rondrijden, weg kwijt, vrienden zoek, terug rijden, parkeren, rondlopen en zoeken, niets... (en intussen mijn aardappelsla maar aan het opwarmen...) Dan maar van voren af aan beginnen nadat een vriendelijke Australiër ons uiteindelijk op het juiste spoor had gezet. Je moet weten dat er daar in het park ettelijke picknick plekken zijn, zo groot als een voetbalveld. En dat zit dus op dagen als deze altijd stampvol. De voorzieningen zijn dan ook voortreffelijk: er staan enorm grote, vaste parasols die vier grote tafels overdekken. Dan enkele BBQ-blokken, eigenlijk mini-buitenkeukens en een sanitaire bok met voorzieningen om af te wassen en alles weer mooi achter te laten. En meestal worden de plekken piekfijn weer achter gelaten. Ik kan het me in België niet voorstellen. Er zijn ook mooie en heel veilige speeltuinen, ook volledig overdekt. En ruimte om te fietsen (met speciale parcours voor kinderen), te skaten en te voetballen. Een super plaatsje om zulke feestjes te doen, alles bij de hand! Door al ons gezoek waren we schandelijk te laat maar het eten was lekker en het gezelschap voortreffelijk (weerom waren we omringd door een schare leuke Vlamingen: Cathy en Frank en kinderen en Inn en Jan en hun kroost, inclusief hond. Rune was in de wolken!). De Australiërs blijven voorlopig achter...
We zijn Maaike en Jorn in de namiddag nog gevolgd naar hun huis om te helpen uitladen en nog iets te eten. Het huis staat in een wijk vol huizen die gebouwd werd voor de Olympische spelen en waar de atleten in verbleven. We waren echt onder de indruk van het Olympisch Park, we moeten dat dringend verder gaan ontdekken...

En we wensen de familie Hanssen natuurlijk al het beste in België!

Zondag was thuisblijfdag. Om iets voor 9u lagen we nog in ons beddeke wat te soezen en ik hoorde een enorme plons... Naar het raam gespurt en wat zie ik? Drie kinderen in ons zwembad! Die van ons dan nog...

Ik schat dat ze er gedurende heel de dag toch een uur of zeven hebben in gezeten. En hoewel we heel erg opletten voor de zon en smeren dat het een lieve lust is, hadden we het toch nog onderschat... alledrie een serieus kleurke en Rune's rug was zelfs verbrand. De zon is hier voorwaar heel straf! Zondagavond iets op de BBQ gegooid en buiten gegeten. De kinderen waren opmerkelijk rustig 's avonds, doodop waren ze. (En achteraf denk ik dat Senne zelfs een kleine zonneslag had...) Allemaal in een boekje verzonken... wachtend op lekker eten. Fijne weekends hier!